Είδος : Κωμωδία
Ο Λιούις στο Bellboy παίζει χωρίς να μιλήσει σχεδόν καθόλου. Ανοίγει το στόμα μόνο στην τελευταία σκηνή και όταν τον ρωτούν γιατί δεν είχε μιλήσει μέχρι τότε ποτέ, απαντά πολύ απλά : "Γιατί κανείς δε μου το ζήτησε...". Ο Λιούις έχει πάρει όλο το φιλμ πάνω του, σκηνοθετώντας, γράφοντας και πρωταγωνιστώντας, κάνοντας τη δική του "βωβή" δημιουργία, μέσα από μια σειρά οπτικών κυρίως κωμικών καταστάσεων. Από την έναρξη του φιλμ, ο "παραγωγός" μας ενημερώνει ότι η ταινία που θα παρακολουθήσουμε δεν έχει πλοκή. Είναι μόνο ο Τζέρι απέναντι στους πελάτες, στους προϊσταμένους του, στα... τηλέφωνα, στο... ασανσέρ! Το αστείο με το κουδούνισμα των τηλεφώνων είναι πλέον ένα από τα κλασικά στιγμιότυπα του παγκόσμιου κινηματογράφου και ένα από αυτά που έχουν κοπιαριστεί αρκετές φορές, ενώ η σκηνή που ο Τζέρι περιμένει αμήχανα το
ασανσέρ μην αντέχοντας τα βλέμματα των υπολοίπων πάνω του, είναι μια εξαιρετική σκηνή. Η υπερβολή που έχει την ελευθερία να χρησιμοποιήσει η κωμωδία, όταν χρησιμοποιείται έξυπνα, μπορεί να δείξει βαθύτερα πράγματα για την κοινωνική συμπεριφορά του ατόμου.
 |
ΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ
Σκηνοθεσία:Jerry Lewis Σενάριο:Jerry Lewis Παίζουν:Jerry Lewis, Alex Gerry,Bob Clayton |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Οι περιπέτειες του Στάνλεϊ, ενός περίεργου αμίλητου τύπου, ο οποίος εργάζεται σε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα ως αχθοφόρος.
ΑΠΟΨΗ: Η σλάπστικ κωμωδία δεν είχε ιδιαίτερη πέραση στη χώρα μας μέχρι και την προηγούμενη εικοσαετία. Ακόμα και ο μεγάλος Θανάσης Βέγγος, γνήσιος εκπρόσωπος της σουρεάλ σπλάπστικ κωμωδίας, έπρεπε να περιμένει αρκετά χρόνια για να δει κάποιες ταινίες του να αναγνωρίζονται ως εξαιρετικά δείγματα κωμωδίας. Ένα μεγάλο παγκόσμιο αστέρι του είδους είναι και ο Τζέρι Λιούις, ένας εκ των κορυφαίων Αμερικανών κωμικών όλων των εποχών. Ο Λιούις αποτελεί την κινηματογραφική συνέχεια της κωμωδίας που υπηρέτησαν οι Λόρελ και Χάρντι, οι αγαπημένοι Χοντρός και Λιγνός. Στο Bellboy ο Λιούις αποδεικνύει περίτρανα το κωμικό ταλέντο του αλλά και την ικανότητά του, πίσω από την κάμερα!
Ο Τζέρι μαζί με τον Ντιν Μάρτιν αποτέλεσαν ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά ντουέτα στη δεκαετία του 1950. Ο Μάρτιν ήταν ο σοβαρός, ο γόης της υπόθεσης και Λιούις ο γκαφατζής. Προς τα τέλη του 1950 αποφασίζουν να ακολουθήσουν σόλο καριέρες και εκεί τα πράγματα πήγαν πολύ καλύτερα για τον Λιούις. Παρότι αναλώθηκε σε πολλά φιλμ και χρησιμοποιώντας σχεδόν πάντα την ίδια περσόνα, δε μπορείς να μην αναγνωρίσεις την κωμική ευφυΐα του, βλέποντας ένα φιλμ σαν το Bellboy.
Ο Λιούις στο Bellboy παίζει χωρίς να μιλήσει σχεδόν καθόλου. Ανοίγει το στόμα μόνο στην τελευταία σκηνή και όταν τον ρωτούν γιατί δεν είχε μιλήσει μέχρι τότε ποτέ, απαντά πολύ απλά : "Γιατί κανείς δε μου το ζήτησε...". Ο Λιούις έχει πάρει όλο το φιλμ πάνω του, σκηνοθετώντας, γράφοντας και πρωταγωνιστώντας, κάνοντας τη δική του "βωβή" δημιουργία, μέσα από μια σειρά οπτικών κυρίως κωμικών καταστάσεων. Από την έναρξη του φιλμ, ο "παραγωγός" μας ενημερώνει ότι η ταινία που θα παρακολουθήσουμε δεν έχει πλοκή. Είναι μόνο ο Τζέρι απέναντι στους πελάτες, στους προϊσταμένους του, στα... τηλέφωνα, στο... ασανσέρ! Το αστείο με το κουδούνισμα των τηλεφώνων είναι πλέον ένα από τα κλασικά στιγμιότυπα του παγκόσμιου κινηματογράφου και ένα από αυτά που έχουν κοπιαριστεί αρκετές φορές, ενώ η σκηνή που ο Τζέρι περιμένει αμήχανα το
Είδα το Παιδί Για Όλες Τις Δουλειές για δεύτερη ή τρίτη φορά στη ζωή μου, χθες το βράδυ. Γέλασα, όπως και την προηγούμενη φορά, με την ψυχή μου σε αρκετές σκηνές. Όχι σε όλες, γιατί είναι αλήθεια ότι οι περισσότερες σκηνές είναι έξυπνα δοσμένες και το χιούμορ είναι υπαρκτό αλλά οι ξεκαρδιστικές στιγμές, αυτές που γελάς το ίδιο ξανά και ξανά, είναι πέντε ή έξι. Το ταμπεραμέντο του Λιούις, η κινητικότητά του, ακόμα και οι πολλές φορές ενοχλητικές γκριμάτσες του, εδώ λειτουργούν πάρα μα πάρα πολύ καλά. Εάν είστε φίλοι της σλάπστικ κωμωδίας και δεν έχετε δει μέχρι σήμερα το Bellboy, κάντε το οπωσδήποτε. Επιφυλάσσομαι για όσους ζητούν ένα διαφορετικό είδος χιούμορ και όχι τόσο αυτό που βασίζεται στα οπτικά αστεία αλλά και πάλι θεωρώ ότι το φιλμ του φιλμ Λιούις αποτελεί μια από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών, οπότε μια ματιά θα άξιζε να του ρίξετε και οι υπόλοιποι. Εξάλλου η διάρκειά του ξεπερνάει μόλις κατά δέκα λεπτά τη μία ώρα. Στη χειρότερη θα έχετε χάσει μία ώρα από τη μέρα σας, στην καλύτερη θα έχετε κερδίσει μία ώρα χαλάρωσης και γέλιου από έναν άνθρωπο που ήξερε πως να το προκαλεί. Με τον δικό του, διαφορετικό τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου