Είδος : Περιπέτεια, Επιστημονικής Φαντασίας
-Ναί, μωρέ, 'ντάξει... Γράπτορες... Άμα δεν έχει και γράπτορες να κυνηγάνε και κάνα μεγάλο, σαν εκείνο που το τελείωσαν νωρίς στο Τζουράσι το 3, εκείνο που το λέγαν σαν το σκύλο, τον επιθεωρητή, την παλιά τη σειρά... Κατάλαβες...
Αυτό που με κούρασε ελαφρώς στο Jurassic World ήταν η χρήση των οπτικών εφέ. Υπερβολική χρήση ακόμα και σε στιγμές που δεν υπάρχουν δεινόσαυροι στην οθόνη. Δεν υπήρχε λόγος για τόσο μεγάλη χρήση CGI. Είναι στιγμές που το φιλμ φορτώνεται υπερβολικά και σε συνδυασμό με τη γρήγορη κίνηση της κάμερας, κάτι ακόμα που δε θεωρώ έξυπνο από τους νέους κινηματογραφιστές, κουράζει αρκετά το μάτι του θεατή.
 |
Σκηνοθεσία:Colin Trevorrow
Σενάριο:Colin Trevorrow,Rick Jaffa, Amanda Silver,Derek Connolly Παίζουν:Chris Pratt, Bryce Dallas Howard,Vincent D'Onofrio |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Βρισκόμαστε 22 χρόνια μετά τα γεγονότα του Τζουράσικ Παρκ και πλέον το πάρκο που ο Τζον Χάμοντ ονειρεύτηκε λειτουργεί κανονικά στη νήσο Νούμπλα, όπως είχε σχεδιαστεί. Τουρίστες από όλο τον κόσμο συρρέουν στο νησί για να θαυμάσουν τους δεινόσαυρους και ο νέος ιδιοκτήτης του πάρκου ζητά ακόμα μεγαλύτερα και πιο τρομακτικά ζώα, για να αυξήσει τους επισκέπτες του νησιού. Αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός υβριδίου δεινοσαύρου, με την ονομασία Ιντόμινους Ρεξ. Το νέο δημιούργημα, δεν αργεί να αναζητήσει την ελευθερία του, θέτοντας σε κίνδυνο εκατοντάδες κόσμου που βρίσκονται στο νησί. Οι προσπάθειες να εντοπιστεί και να αιχμαλωτιστεί ο δεινόσαυρος αρχίζουν, όμως, δεν αρκεί μόνο η ανθρώπινη προσπάθεια...
ΑΠΟΨΗ: -Το πάρκο άνοιξε επίσημα πια και όλα είναι υπό έλεγχο, αφού το προσωπικό είναι άριστα εκπαιδευμένο και έχει παρακολουθήσει και τις τρεις προηγούμενες ταινίες της σειράς. Μπορεί τα ζώα να είναι περισσότερα, μπορεί να υπάρχει ένα άκρως επιθετικό και αιμοβόρο (και πολλά άλλα είναι αλλά θα τα δείτε στο φιλμ...) αλλά δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Έχουμε τεράστιους ηλεκτροφόρους φράκτες, έχουμε τεράστια όπλα, έχουμε και εκπαιδευμένους ράπτορες-λαγωνικά με τζιμάνι τύπο για αρχηγό τους, έχουμε λάβει κάθε μέτρο ασφαλείας που μπορείτε να φανταστείτε, οπότε καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε τη βόλτα σας.
-Συγγνώμη, μαντάμ, αλλά τότε γιατί τη γυρίσατε;
-Ποιά, κύριε; Δε σας καταλαβαίνω;
-Την ταινιούλα, κυρία μου, γιατί τη γυρίσατε; Άματις είναι να μην έχουμε κάνα βεινόσαυρο να κυνηγάει τίποτα τυπάδες, να κόβει και καμιά δαγκωματιά και να κρύβονται και τίποτα πιτσιρίκια σε κουζίνες, για να μην τα βρουν οι γάτορες...
-Ράπτορες, κύριε...
-Ναί, μωρέ, 'ντάξει... Γράπτορες... Άμα δεν έχει και γράπτορες να κυνηγάνε και κάνα μεγάλο, σαν εκείνο που το τελείωσαν νωρίς στο Τζουράσι το 3, εκείνο που το λέγαν σαν το σκύλο, τον επιθεωρητή, την παλιά τη σειρά... Κατάλαβες...
-...
-Ώχου! Ντάξει... Τέσπα... Πιάσε δυο μπιρόνια και ένα μεγάλο προπ-κον και ξεκίνα τη κι ό,τι κάτσει... Έτσι κι αλλιώς με ντούο φορ ουάν μπήκα! Σάκερς!
Και μετά από αυτό, προχωράμε κανονικά, μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό! Ναι, το διασκέδασα στο Jurassic World! Το φιλμ του Τρεβόροου ήταν αρκετά καλό! Παίρνοντας στοιχεία από τα δύο πρώτα φιλμ, ο Τρεβόροου μας δίνει μια γρήγορη περιπέτεια, με λίγο κόμικ χαρακτήρα, χωρίς να το παίρνει ιδιαίτερα σοβαρά το όλο θέμα της. Κάνει στην ουσία αυτό που δεν ήθελε να κάνει ο περσινός Γκοτζίλα. Δεν είναι σκοτεινό φιλμ. Έχει χιούμορ και αρκετές φορές θυμίζει το χιούμορ του Σπίλμπεργκ, παραπέμποντας έτσι στο αρχικό φιλμ των δεινοσαύρων.
Ο Τρεβόροου και οι υπόλοιποι συντελεστές φροντίζουν να φτιάξουν ένα φιλμ, που δείχνει τη σύνδεση του με την υπόλοιπη σειρά. Υπάρχουν αρκετά κρυμμένα δωράκια για τους φίλους του Τζουράσικ Παρκ, όπως π.χ. ένα βιβλίο του Ίαν Μάλκολμ που βλέπουμε δύο φόρες στην οθόνη μας. Το αυθεντικό μουσικό θέμα του Τζον Γουίλιαμς χρησιμοποιείτε κι εδώ ιδανικά εκεί που χρειάζεται, στο πρώτο εναέριο πλάνο του πάρκου.
Η σεναριακή ιδέα για ένα μεγαλύτερο, διαφορετικό δεινόσαυρο λειτουργεί ικανοποιητικά για το φιλμ, σε συνδυασμό με δύο κλασικούς πρωταγωνιστές τον παλιότερων ταινιών, τους οποίους επαναφέρουν εδώ ιδανικά οι συντελεστές του φιλμ. Τόσο ο Τυραννόσαυρος όσο και οι ράπτορες παίζουν κεντρικό ρόλο κι εδώ. Ιδιαίτερα οι δεύτεροι! Μπορεί η ιδέα με τους εκπαιδευμένους ράπτορες να μοιάζει αρχικά χαζή αλλά ομολογώ ότι στην ταινία δίνει έναν άλλο αέρα, όταν παίρνει για τα καλά μπροστά, στο δεύτερο μισό. Όλο αυτό λειτουργεί καλά, γιατί ξαναλέω ότι στο φιλμ υπάρχει μια γενικότερη κόμικ αισθητική. Η στιγμή της νυχτερινής εφόδου στο δάσος, με τον Πρατ στη μηχανή του και τους ράπτορες δίπλα του έχει κάτι από καρτούν των '80ς!
Αυτό που με κούρασε ελαφρώς στο Jurassic World ήταν η χρήση των οπτικών εφέ. Υπερβολική χρήση ακόμα και σε στιγμές που δεν υπάρχουν δεινόσαυροι στην οθόνη. Δεν υπήρχε λόγος για τόσο μεγάλη χρήση CGI. Είναι στιγμές που το φιλμ φορτώνεται υπερβολικά και σε συνδυασμό με τη γρήγορη κίνηση της κάμερας, κάτι ακόμα που δε θεωρώ έξυπνο από τους νέους κινηματογραφιστές, κουράζει αρκετά το μάτι του θεατή.
Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες δεν έχουν να πουν κάτι ιδιαίτερο αλλά τα πράγματα είναι καλά ερμηνευτικά. Για όλους εκτός από την Μπράις Ντάλας Χάουαρντ, η οποία έμοιαζε έξω από τα νερά της. Ο Πρατ ανετότατος, ο Βίνσεντ Ντ' Ονόφριο καλός παρότι παίζει τον κλισέ χαρακτήρα του στρατιωτικού που ... όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν. Εδώ που τα λέμε, τα ίδια λέγανε οι Έμπερτ και Σίσκελ 22 χρόνια πριν για το πρώτο φιλμ (ανύπαρκτοι χαρακτήρες κλπ), κάτι που ελάχιστα κόστισε σε εκείνο το φιλμ, ελάχιστα κοστίζει και σε αυτό.
Η μαγεία εκείνου του πρώτου φιλμ δεν είναι δυνατό να υπάρξει ξανά και είναι άδικη η υπερβολική σύγκριση των δύο φιλμ. Τότε το Τζουράσικ Παρκ ήταν μια ταινία επανάσταση για το χόρο των ψηφιακών εφέ και με αρκετά θετικά στοιχεία από πλευράς κλασικής κινηματογράφησης. Τώρα, το Jurassic World είναι μια θεαματική, διασκεδαστική περιπέτεια, που διατηρεί το ηθικό δίλημμα του αν έχει το δικαίωμα ο άνθρωπος να το παίζει Θεός, χωρίς να ξεφεύγει σε σοβαροφανή μονοπάτια. Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος που το εκτίμησα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου