Είδος : Περιπέτεια, Επιστημονικής Φαντασίας
Το AVP είναι κάτι σαν ένοχη απόλαυση για εμένα! Τρύπες στην πλοκή, αδιαφορία για τους ανθρώπινους χαρακτήρες παρότι είναι αρκετοί, "εφετζίδικη" σκηνοθεσία και άλλα αρνητικά που μπορώ να συνεχίσω να γράφω, αν θελήσω να κάνω μία σε βάθος ανάλυση. Κι όμως, το τελικό αποτέλεσμα με διασκεδάζει. Είναι σαν ένα ζαχαρωτό που λιώνω στο στόμα για αρκετή ώρα ευχαριστημένος και όταν τελειώσει ξέρω πως δεν έκανα καλά για τα δόντια και την υγεία μου αλλά ... τι πειράζει μια φορά; Κάπως έτσι ένιωσα και με το AVP! Για κάποιο λόγο η συνολική εικόνα του φιλμ και η δουλειά του W.S. Anderson με ικανοποιούν σε μεγάλο βαθμό κατά τη θέαση της ταινίας, γνωρίζοντας όμως ότι το φιλμ είναι ελλιπές! Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Άντερσον είναι σκοτεινή και κλειστοφοβική και όταν έρχεται η ώρα της σύγκρουσης των δύο τεράτων, χρησιμοποιεί αρκετά καλά την κάμερα κατά τη διάρκεια της μάχης. Ναι, δεν τα καταφέρνει καλά με την καθοδήγηση των ηθοποιών αλλά στη δράση ο Άντερσον είναι μέσα στο στοιχείο του και αυτό είναι που κάνει την ταινία διασκεδαστική (στα μάτια μου τουλάχιστον), έστω κι αν κάποιες φορές γίνονται περισσότερα πράγματα απ' όσα χρειάζονται.
 |
ΑΛΙΕΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΥΝΗΓΟΥ
Σκηνοθεσία:Paul W.S. Anderson Σενάριο:Paul W.S. Anderson, Dan O'Bannon,Ronald Shusett Παίζουν:Sanaa Lathan,Lance Henriksen, Raoul Bova |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Τσαρλς Μπίσοπ Γουέιλαντ χρηματοδοτεί μια επιστημονική αποστολή στην Ανταρκτική καθώς ένας από τους δορυφόρους του έχει εντοπίσει μια υπόγεια πηγή θερμότητας. Η αποστολή εκεί θα ανακαλύψει μια αρχαία πυραμίδα που μέσα στα επίπεδά της κρύβει μυστικά χιλιάδων χρόνων. Η πυραμίδα χτίστηκε από τους ανθρώπους με τη βοήθεια μιας εξωγήινης φυλής, των γνωστών μας Κυνηγών, και χρησιμοποιούνταν για την εκπαίδευση των νεαρών εξωγήινων. Σκοπός της εκπαίδευσης ήταν να θανατωθούν από τους νεαρούς πολεμιστές τα πλάσματα που η φυλή τους έφερνε από το διάστημα και χρησιμοποιούσε του ανθρώπους ως ξενιστές για την αναπαραγωγή τους. Τώρα η αποστολή βρίσκεται παγιδευμένη στην πυραμίδα στο ενδιάμεσο της μάχης των δύο εξωγήινων φυλών.
ΑΠΟΨΗ: Οι δύο διάσημοι κινηματογραφικοί εξωγήινοι συνυπάρχουν στην ίδια κινηματογραφική οθόνη και οι απανταχού φίλοι τους ανοίγουν σαμπάνιες... Ψέμα! Μεγάλο ψέμα! Το AVP (Alien vs Predator χάριν συντομίας) απογοήτευσε τους περισσότερους από τους ανθρώπους που ανήκουν στο κοινό των αρχικών ταινιών των δύο δημοφιλών εξωγήινων. Για τους κριτικούς δε χρειάζεται να γίνει κουβέντα... Αν με ρωτήσεις αν είναι δικαιολογημένη η απογοήτευση των δύο ομάδων, θα σου πω ότι τη θεωρώ δικαιολογημένη γιατί το φιλμ είναι μακρυά από τη λογική τόσο των ταινιών του Alien αλλά και του Predator (αν και εδώ έχουμε μόνο την πρώτη ταινία να θεωρείται αξιόλογη). Αν με ρωτήσεις, όμως, αν το φιλμ μου άρεσε ή αν πέρασα καλά όταν το είδα, θα σου πω (ψιθυριστά για να μην εκτεθώ κιόλας), ότι το διασκέδασα και τις δύο φορές που το είδα!
Το AVP είναι κάτι σαν ένοχη απόλαυση για εμένα! Τρύπες στην πλοκή, αδιαφορία για τους ανθρώπινους χαρακτήρες παρότι είναι αρκετοί, "εφετζίδικη" σκηνοθεσία και άλλα αρνητικά που μπορώ να συνεχίσω να γράφω, αν θελήσω να κάνω μία σε βάθος ανάλυση. Κι όμως, το τελικό αποτέλεσμα με διασκεδάζει. Είναι σαν ένα ζαχαρωτό που λιώνω στο στόμα για αρκετή ώρα ευχαριστημένος και όταν τελειώσει ξέρω πως δεν έκανα καλά για τα δόντια και την υγεία μου αλλά ... τι πειράζει μια φορά; Κάπως έτσι ένιωσα και με το AVP! Για κάποιο λόγο η συνολική εικόνα του φιλμ και η δουλειά του W.S. Anderson με ικανοποιούν σε μεγάλο βαθμό κατά τη θέαση της ταινίας, γνωρίζοντας όμως ότι το φιλμ είναι ελλιπές! Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Άντερσον είναι σκοτεινή και κλειστοφοβική και όταν έρχεται η ώρα της σύγκρουσης των δύο τεράτων, χρησιμοποιεί αρκετά καλά την κάμερα κατά τη διάρκεια της μάχης. Ναι, δεν τα καταφέρνει καλά με την καθοδήγηση των ηθοποιών αλλά στη δράση ο Άντερσον είναι μέσα στο στοιχείο του και αυτό είναι που κάνει την ταινία διασκεδαστική (στα μάτια μου τουλάχιστον), έστω κι αν κάποιες φορές γίνονται περισσότερα πράγματα απ' όσα χρειάζονται.
Θα έλεγα ότι το AVP όπως και το σίκουελ που ακολούθησε τρία χρόνια μετά είναι κάτι σαν τις ταινίες kaiju. Το μόνο που περιμένεις είναι η στιγμή της σύγκρουσης των τεράτων! Δε σε νοιάζει ιδιαίτερα το σενάριο και τα προβλήματα των ανθρώπινων κομπάρσων, αρκεί να σε ικανοποιήσει η στιγμή της μάχης. Εκατό τοις εκατό δε σε ικανοποιεί ο Άντερσον αλλά και πάλι...την αμαρτία μου σας την είπα... "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου