John Doe: Vigilante (2014)

Είδος : Θρίλερ

Σκηνοθεσία:Kelly Dolen
Σενάριο:Kelly Dolen,
Stephen M. Coates
Παίζουν:Jamie Bamber, 
achy Hulme,Daniel Lissing

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ένας πολίτης, με το ψευδώνυμο Τζον Ντο,αποφασίζει να πάρει το νόμο στα χέρια του, δολοφονώντας 33 εγκληματίες τον ένα μετά τον άλλο. Κατά τη διάρκεια της δράσης του η κοινή γνώμη διχάζεται και κάποιοι τον θεωρούν ήρωα ενώ άλλοι εγκληματία. Ο Ντο θα συλληφθεί και λίγο πριν τη δίκη του ένας μεγαλοδημοσιογράφος της Αυστραλίας παίρνει την τελευταία του συνέντευξη.

ΑΠΟΨΗ: Το φρέσκο αυτό φιλμ που μας έρχεται από την Αυστραλία καταπιάνεται με ένα δύσκολο θέμα. Έχει δικαίωμα ο πολίτης να παίρνει το νόμο στα χέρια του; Ακόμα και σε στιγμές που νιώθει απροστάτευτος, αδικημένος από το νομικό σύστημα, μπορεί να γίνει ο ίδιος δικαστής; Το John Doe: Vigilante δεν έρχεται να απαντήσει, παρότι νιώθεις ότι στηρίζει τον πρωταγωνιστή του, αλλά έρχεται να ρίξει το θέμα στο τραπέζι και να δώσει στον θεατή τροφή για συζήτηση.

  Το φιλμ Death Wish με τον Τσαρλς Μπρόνσον σε ρόλο εκδικητή που παίρνει το νόμο στα χέρια του μετά τη δολοφονία της γυναίκας του και το βιασμό της κόρης του, είναι αυτό που έρχεται πάντα στο μυαλό των κινηματογραφόφιλων κατά την παρακολούθηση ταινιών παρόμοιου περιεχομένου. Η αλήθεια είναι ότι το Death Wish "γέννησε" ένα υπό-είδος κινηματογραφικής περιπέτειας, θρίλερ, όπου ο πρωταγωνιστής χάνει κάποιον δικό του άνθρωπο και αποφασίζει να εκδικηθεί, βλέποντας την απραγία της αστυνομίας. Όσο κι αν το John Doe διαφοροποιείται στο στυλ και στον τρόπο αφήγησης από το Death Wish δεν παύει να είναι στην ουσία μια διαφορετική διατύπωση του ίδιου θέματος, προσαρμοσμένο βέβαια στη σημερινή εποχή. Αυτό που συνδέει ακόμα περισσότερο τα δύο φιλμ είναι η αντίδραση που προκαλούν στο θεατή, γιατί ναι μεν μοιάζουν και τα δύο να είναι υπέρ της βίας που πράττει ο πρωταγωνιστής τους αλλά δεν παραλείπουν να δείξουν την επίπτωση που έχει στην ψυχική υγεία του. Ο Τζον Ντο λέει κατά τη συνέντευξή του: "το να σκοτώσω ήταν εύκολο. Το να ζω με το βάρος του φόνου είναι δύσκολο."

  Σεναριακά το φιλμ τα πάει αρκετά καλά παρά τα μικρά κενά που υπάρχουν και ποντάρει πάνω σε αυτή την επιθυμία του ανθρώπου για εκδίκηση, πάντα με μια προσπάθεια να μην ξεπεράσει τα όρια και να φανεί ότι δικαιολογεί πλήρως τις πράξεις του πρωταγωνιστή της, ενώ ερευνά και την επίδραση που έχουν οι πράξεις του στην κοινωνία και το ρεύμα που δημιουργεί ο Τζον Ντο, θυμίζοντας εδώ αρκετά το V For Vendetta. Σαφώς δίνεται μεγαλύτερο βάρος στο χαρακτήρα του Τζον Ντο και είναι ο πιο καλογραμμένος, δίνοντας έδαφος στον Τζέιμι Μπάμπερ να δώσει μια αξιόλογη ερμηνεία απέναντι στις ελαφρώς αδιάφορες των υπολοίπων. Εκεί που μειονεκτεί το John Doe: Vigilante είναι στο ότι δεν ξεκαθαρίζει απόλυτα το χαρακτήρα του. Κινείται στα όρια του θρίλερ, του ψυχολογικού αλλά και του πολιτικού θρίλερ σε σήμεια, του δράματος και του ψευδοντοκιμαντέρ, με καλή κινηματογράφηση σχεδόν πάντα αλλά με έναν τρόπο που δε μπορεί να απορροφήσει εκατό τοις εκατό το θεατή. Ακόμα ένα σημείο που θα προτιμούσα διαφορετικό είναι το φινάλε, το οποίο νιώθεις να αφήνει ανολοκλήρωτο το φιλμ, μάλλον με τη λογική του σίκουελ.

  Είναι το John Doe: Vigilante μια αξιόλογη πρόταση τελικά; Θα έλεγα "ναι" και θα το έλεγα κυρίως για το θέμα που θίγει και για τον τρόπο που το προσεγγίζει. Δεν αποτελεί υπόδειγμα κινηματογραφικής γραφής στον τομέα του θρίλερ αλλά αφήνει τον θεατή με προβληματισμούς, χωρίς να επιθυμεί ιδιαίτερα να εμφανιστεί σαν σινεμά ευρείας κατανάλωσης, παρά την "καθαρή" και "καλογυαλισμένη" εικόνα του.  

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων