Είδος : Τρόμου
Σκηνοθεσία:Eduardo Sánchez
Σενάριο:Jamie Nash Παίζουν:Samuel Davis, ora Madison Burge,Roger Edwards |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Μια παρέα κατευθύνεται στο Τέξας, για να περάσει ένα ήσυχο σαββατοκύριακο σε ένα σπίτι απομονωμένο στο δάσος. Όταν φτάνουν στον προορισμό τους, το σπίτι φαίνεται να έχει διαρρηχθεί και να είναι ανοικτό εδώ και πολύ καιρό. Σύντομα θα ανακαλύψουν ότι στο δάσος δεν είναι μόνοι τους.
ΑΠΟΨΗ: Ο κύριος στον οποίο "χρωστάμε" όλο αυτό τον ορυμαγδό των found footage ταινιών είναι ο κύριος Εντουάρντο Σάντσεζ. Ο Σάντσεζ είναι ο συν δημιουργός του Blair Witch Project, της πρώτης found footage δημιουργίας που είδαν οι κινηματογραφικές αίθουσες, το 1999, και έκτοτε δεν έχουν σταματήσει να μας απασχολούν. Το Blair Witch Project ήταν εκείνη την εποχή καινοτόμο, επαναστατικό και άκρως επιτυχημένο σε αυτό που προσπάθησε να κάνει. Σκοπός του ήταν να σε τρομάξει και αυτό το έκανε πολύ καλά τότε. Τότε, όμως, το found footage δεν υπήρχε σαν είδος, σαν έννοια, αλλά ουσιαστικά εκεί δημιουργήθηκε και το κοινό δεν ήξερε ακριβώς τι ήταν αυτό που παρακολουθούσε. Δεν είναι λίγοι αυτοί που νόμιζαν ότι αυτά που έβλεπαν ήταν αληθινά περιστατικά. Το διαδίκτυο έπαιξε μεγάλο ρόλο σε όλο αυτό ή μάλλον δεν έπαιξε, γιατί ακόμα τότε δεν υπήρχε έξαρση κινηματογραφικών ιστοσελίδων και πληροφοριών γύρω από κάθε νέα ταινία που κυκλοφορούσε, όπως συμβαίνει σήμερα, που γνωρίζεις το τέλος του κάθε φιλμ πριν προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες. Όλη αυτή η από στόμα σε στόμα λοιπόν διαφήμιση του φιλμ βοήθησε να δημιουργηθεί ένα θρύλος γύρω από το Blair Witch Project, μέχρι σιγουρευτούμε όλοι ότι ήταν κινηματογραφικό προϊόν και όχι κάτι αληθινό. Τα χρόνια, όμως, πέρασαν και το found footage έγινε κάτι σαν υπό είδος στις ταινίες τρόμου, με πληθώρα τέτοιων ταινιών κάθε χρόνο πλέον, μιας και το κόστος παραγωγής είναι μικρό αλλά το κέρδος πολύ μεγαλύτερο. Το πρόβλημα είναι ότι έχει αρχίσει να κουράζει και στην ουσία οι 9/10 ταινίες found footage είναι μέτριες.
Το Exists, η δεύτερη found footage δημιουργία του Σάντσεζ μετά από δέκα πέντε χρόνια, ίσως ξεφεύγει ελάχιστα πάνω από την απόλυτη μετριότητα. Ο Σάντσεζ αποφασίζει να ασχοληθεί με το μύθο του Μεγαλοπόδαρου, ένα κρυπτίδιο όπως το ονομάζει η κρυπτοζωολογία, δηλαδή ένα ζώο για το οποίο δεν έχουμε αποδείξεις ότι υπάρχει αλλά μόνο αφηγήσεις ανθρώπων που πιστεύουν πως το έχουν δει και ένα στην ουσία βίντεο παλιότερων δεκαετιών, στο οποίο φαίνεται να έχει καταγραφεί
ένα περίεργο πλάσμα, που μοιάζει με τις περιγραφές του μεγαλοπόδαρου. Ο Σάντσεζ, λοιπόν, στήνει την ιστορία του πάνω σε αυτό το περίεργο πλάσμα και προσπαθεί να κάνει αυτό που δεν κατάφεραν όσοι γύρισαν ταινίες με το ίδιο θέμα στο παρελθόν. Προσπαθεί να κάνει μια αξιοπρεπής ταινία και νομίζω ότι σχετικά το καταφέρνει.
Στο Exists συναντάμε όλα τα στερεότυπα που μπορείς να φανταστείς, με πρώτο και καλύτερο τον τύπο που έχει κόλλημα με τις κάμερες και τα παρεμφερή γκάτζετ, γιατί πως αλλιώς θα γυρίσεις found footage αν δεν υπάρχει ένας τέτοιος τύπος μέσα στην ιστορία. Επίσης, η νεανική παρέα και το ξύλινο σπίτι στο δάσος φαντάζομαι ότι μπορεί να σας θυμίζει δεκάδες ταινίες τρόμου. Άλλο ένα προβληματάκι του είδους είναι το σενάριο και δυστυχώς κι εδώ δεν έχουμε κάτι διαφορετικό.
Το Exists, όμως, παρά τα ελαττώματά του, σώζεται μάλλον λόγω του σκηνοθέτη του, που αποφασίζει να δώσει ένα αρκετά τρομακτικό και αγχωτικό τελευταίο ημίωρο. Δεν κάνει κάτι πρωτότυπο ο Σάντσεζ σε κανένα σημείο του φιλμ αλλά οι τελευταίες στιγμές είναι γυρισμένες με μεράκι και κατάφερε να με βάλει μέσα στη δράση αρκετές φορές, πράγμα σημαντικό για έναν άνθρωπο που αποφεύγει τα found footage σαν ο διάβολος το λιβάνι (κλισέ... αλλά πήγαινε).
Αν με ρωτάτε λοιπόν αν αξίζει το Exists μιας προβολής, θα έλεγα ότι αξίζει, αλλά πάντα με μια μικρή επιφύλαξη. Είναι τρομακτικό, αρκεί να του δώσεις λίγο χρόνο και να παραβλέψεις τους αδιάφορους έως χαζούς μερικές φορές διαλόγους και να κάνεις υπομονή τα πρώτα 30-40 λεπτά, καθώς το καλό κομμάτι του φιλμ έρχεται μετά. Το Exists κατάφερε πάντως να είναι η καλύτερη ταινία με θέμα τον μεγαλοπόδαρο, απ' όσες τουλάχιστον μπορώ να θυμηθώ, χωρίς βέβαια αυτό να λέει πολλά, αφού οι περισσότερες εξ αυτών ήταν τραγικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου