Είδος : Κωμωδία, Δράμα
Σκηνοθεσία:Matthew Weiner
Σενάριο:Matthew Weiner Παίζουν:Owen Wilson, Zach Galifianakis,Amy Poehler |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Μπεν είναι ένας αντικομφορμιστής, αντιεξουσιαστής και ονειροπόλος τύπος, που ζει σε μια καλύβα χωρίς ηλεκτρικό και επιθυμεί έναν καλύτερο κόσμο. Ο καλύτερος φίλος του Μπεν είναι ο Στηβ, παρουσιαστής του δελτίου καιρού στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό και αθεράπευτος γυναικάς. Όταν ο πατέρας του Μπεν πεθαίνει, θα επιστρέψει μαζί με τον Στηβ στο πατρικό του για την κηδεία. Εκεί ανακαλύπτει ότι ο πατέρας του του έχει αφήσει μια τεράστια περιουσία και ο Μπεν αρχίζει να βάζει μπροστά το όνειρό του για μια καλύτερη ζωή. Απέναντί του θα βρει την αδερφή του αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.
ΑΠΟΨΗ: Το Are You Here καταφέρνει κάτι πραγματικά πολύ δύσκολο. Παίρνει τρεις από τους καλύτερους κωμικούς της γενιάς τους (Ουίλσον-Γαλιφιανάκης-Πέλερ), τους τοποθετεί σε πρωταγωνιστικούς ρόλους και παρ' ολ' αυτά βγάζει ελάχιστο γέλιο. Τα εύσημα γι αυτό το αποτέλεσμα παίρνει ο δημιουργός των (τηλεοπτικών) Mad Men, Mathew Weiner, κάνοντας για ακόμα μια φορά εμφανή την απόσταση που χωρίζει την τηλεόραση από τον κινηματογράφο.
Ο Ουίλσον παίζει ένα ρόλο παρόμοιο από αυτούς που έχει παίξει κι άλλες φορές στο παρελθόν, ο Γαλιφιανάκης τυποποιείται ακόμα περισσότερο στο ρόλο του απροσάρμοστου, ενώ και η Πέλερ παίζει τη στριμμένη αδερφή του Γαλιφιανάκη, μην πρωτοτυπώντας κι αυτή με τη σειρά της. Ο ρόλος του Γαλιφιανάκη έχει λίγες παραπάνω απαιτήσεις μιας και όσο πλησιάζουμε προς το τέλος χρειάζεται αλλαγή ερμηνευτικής προσέγγισης, καθώς ερμηνεύει έναν άνθρωπο που εμφανίζει συμπτώματα σχιζοφρένειας. Ο Γαλιφιανάκης τα πάει καλά αλλά και πάλι δε μπορεί να προκληθεί κανένα συναίσθημα.
Το γενικό πρόβλημα του φιλμ είναι πως είναι στεγνό από συναισθήματα. Ο Weiner δεν καταφέρνει να δώσει στην εικόνα του ψυχή, παρά το εξαιρετικό επιτελείο που έχει συγκεντρώσει. Η κάμερα μοιάζει να στέκεται αδιάφορη και απόμακρη απέναντι στους χαρακτήρες που έχει μπροστά της και κάπως έτσι κυλούν τα 110 λεπτά του φιλμ. Αδιάφορα! Στα μείον του φιλμ προσθέτω και μια μικρή διάθεση προσηλυτισμού, η οποία σε μια-δυο στιγμές είναι ξεκάθαρη και προφανώς ενοχλητική.
Το πρωταγωνιστικό τρίο μου είναι συμπαθές και είναι ο μόνος λόγος που παρακολούθησα το φιλμ αλλά δυστυχώς, όπως λέω πολλές φορές, όταν τα συναισθήματα λείπουν από την οθόνη τότε τα πράγματα είναι δύσκολα. Το Are You Here είναι, λοιπόν, μια όχι τόσο "κωμική" κωμωδία, που φλερτάρει με το δράμα πλησιάζοντας προς το τέλος (το λες και "δραμεντί") και ποτέ δε μπορεί να σε πάρει μαζί της.
Προφανως και δεν προκειται για κωμωδια, και δεν καταλαβαινω γιατι αποτελει προβλημα αυτο. Ειναι μια ταινια που θα σε αφησει να την σκεφτεσαι για αρκετη ωρα μετα, αφηνοντας σου γλυκοπικρες γευσεις και διεγειροντας ερωτηματα. Μου αρεσε αρκετα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θεωρώ πως είναι πρόβλημα το ότι δεν είναι κωμωδία, παρότι είναι (ως τέτοια την προβάλουν οι δημιουργοί της και ως τέτοια κινείται το μεγαλύτερο διάστημα- το ότι μεταλλάσσεται σε δράμα προς το τέλος ή το ότι δεν είναι αρκετά αστεία δεν την κατηγοριοποιεί στα δράματα) αλλά το ότι είναι άψυχο φιλμ. "Το γενικό πρόβλημα του φιλμ είναι πως είναι στεγνό από συναισθήματα", γράφω συγκεκριμένα.Υποτονικό ερμηνευτικά και σκηνοθετικά. Όλα αυτά, βέβαια, είναι πάντα υποκειμενικά. Δε νομίζω ωστόσο ότι είναι από τις ταινίες που την σκέφτεσαι αρκετή ώρα μετά. Ειλικρινά πάντως, θα 'θελα να μάθω τι ερωτήματα σου διέγειρε; Την γλυκόπικρη γεύση την καταλαβαίνω...
Διαγραφή