Είδος: Περιπέτεια, Δραματική
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
 |
Σκηνοθεσία:Paco Cabezas
Σενάριο:Jim Agnew,Sean Keller Παίζουν:Nicolas Cage, Rachel Nichols,Peter Stormare |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Πωλ Μαγκουάιρ είναι πρώην παράνομος, ο οποίος τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια της ζωής του, μετά το θάνατο της γυναίκας του, ζει έντιμα και έχει γίνει επιτυχημένος επιχειρηματίας. Όταν η μοναχοκόρη του απαγάγεται και βρίσκεται δολοφονημένη, όλα τα στοιχεία τον οδηγούν στη Ρωσική μαφία, με την οποία ο Πωλ είχε προβλήματα στο παρελθόν. Τότε, μαζί με τους παλιούς φίλους του, ο Πωλ θα θυμηθεί τον παλιό τρόπο ζωής του, ζητώντας εκδίκηση, για το θάνατο της κόρης του.
ΑΠΟΨΗ: Για κάθε μία καλή ταινία, που γυρίζει ο Νίκολας Κέιτζ (βλέπε Joe), θα υπάρχουν άλλες δέκα κακές ή άντε μέτριες στη συνέχεια. Μέτα από την εξαιρετική του ερμηνεία στο πάρα πολύ καλό δράμα, Joe, επιστρέφει με το -επιεικώς- μέτριο Tokarev, καθησυχάζοντας το σινεφίλ κοινό, το οποίο πίστευε ότι ο Cage απήχθη από εξωγήινους και στη θέση του έβαλαν κλώνο, που μπορούσε να ερμηνεύσει όπως ο προ δεκαπενταετίας Νίκολας.
Λοιπόν, εντάξει, δε θα συνεχίσω την πλάκα με τον Νίκολας, παρότι το τραβάει ο οργανισμός του. Σοβαρά όμως τώρα. Με ποιο κριτήριο επιλέγει πλέον τους ρόλους του αυτός ο άνθρωπος; Γιατί πρέπει να παίζει σε τόσο μέτριες ταινίες, από τη στιγμή που μπορεί να υποστηρίξει απαιτητικούς ρόλους; Και δεν δέχομαι σαν απάντηση: "το χρήμα". Δε νομίζω ότι χρειάζεται να γυρίζει 3-4 μπούρδες το χρόνο, μόνο και μόνο για έξτρα χρήματα. Όπως και να 'χει, δικό του πρόβλημα. Δική του η καριέρα, ότι θέλει την κάνει. Το κακό είναι ότι μέσα σε αυτό το σωρό κακών ταινιών, που βάζει το όνομα του στην πρωταγωνιστική θέση, περνάνε απαρατήρητες και μερικές καλές ταινίες, όπως το Seeking Justice (2011) και το The Bad Lieutenant: Port of Call - New Orleans(2009).
Το Tokarev ανήκει στην κατηγορία των μέτριων προς κακών ταινιών, παρά την προσπάθεια του στο τελευταίο μισάωρο να φανεί ως ένα πιο φιλοσοφημένο και βαθύ δράμα χαρακτήρων. Πολύ αργό για περιπέτεια, άνευρο και βαρετό ακόμα και στις σκηνές δράσης που διαθέτει, χάνει εύκολα το θεατή. Δεν θα έχετε, οι περισσότεροι από εσάς, τη διάθεση να το φτάσετε μέχρι το τέλος, γιατί επιλέξατε να δείτε μια περιπέτεια, αφού ως τέτοια πλασάρεται, αλλά σαν περιπέτεια έχει τα μειονεκτήματα που ανέφερα πιο πάνω. Τώρα, τα μηνύματα που θέλει να περάσει στη συνέχεια, του στυλ "αμαρτίες γονέων" και τα λοιπά, δυστυχώς είναι τοποθετημένα σε λάθος ταινία, με λάθος τρόπο και σε λάθος χρονικό σημείο.
Το μόνο θετικό του φιλμ, είναι ο Κέιτζ, ο οποίος είναι αρκετά καλός στο ρόλο του, παρότι αρχικά φαίνεται να ακολουθεί τον αδιάφορο τρόπο παιξίματος, που έχει τα τελευταία χρόνια. Στην πορεία σε κερδίζει μεν, καθώς προσπαθεί να κρατήσει την ερμηνεία του σε καλό επίπεδο, απογοητεύεσαι όμως από το κακό σενάριο και την άψυχη σκηνοθεσία.
Με λίγα λόγια: Άνευρο, άχρωμο και κενό φιλμ, παρά την καλή ερμηνεία του Κέητζ, η οποία όμως πνίγεται από τη συνολική μετριότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου