Είδος: Κωμωδία
Οι Άρκιν και Χαρτ είναι αυτοί που αναλαμβάνουν το κωμικό κομμάτι της ταινίας, με τον πρώτο να το κάνει πολύ καλά και τον δεύτερο να το κάνει με λάθος τρόπο, με αποτέλεσμα να μην είναι αστείος αλλά αδιάφορος.
 |
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΡΙΝΓΚ
Σκηνοθεσία:Peter Segal
Σενάριο:Tim Kelleher,Rodney Rothman
Παίζουν:Robert De Niro, Sylvester Stallone,
Kim Basinger
|
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ:Ο Χένρι «Ρέιζορ» Σάρπ και ο Μπίλι «Δε Κιντ» ΜακΝτόνεν είναι δύο τοπικοί μποξέρ του Πίτσμπουργκ, που βγήκαν στο προσκήνιο λόγω του έντονου ανταγωνισμού τους. Και οι δύο είχαν σημειώσει μία νίκη εναντίον του άλλου κατά τη διάρκεια της ακμής τους, αλλά το 1983, την παραμονή του τρίτου τους αγώνα, ο Ρέιζορ ανακοινώνει ξαφνικά την απόσυρση του, αρνούμενος να δώσει εξηγήσεις. Έδωσε, όμως, μια γροθιά νoκ-άουτ στις καριέρες και των δύο. Τριάντα χρόνια αργότερα, πεπεισμένος ότι θα υπάρξουν πολλά κέρδη, ο Ντάντε Σλέιτ Τζούνιορ αποφασίζει να τους κάνει μια πρόταση που δεν μπορούν να αρνηθούν: να ξαναμπούν στον αγωνιστικό χώρο και να τακτοποιήσουν τη «βεντέτα» μια για πάντα. Αλλά μπορεί να μη χρειαστεί να περιμένουν πολύ, αφού θα συναντηθούν μετά από δεκαετίες, και η από παλιά διαμάχη μεταξύ τους θα εξελιχθεί σε μια ξεκαρδιστική μάχη που μέσω διαδικτύου θα εξαπλωθεί ευρέως. Μετά τον ξαφνικό χαμό στα social media, η προσωπική έχθρα μεταξύ τους γίνεται ένα must-see γεγονός. Άμα επιβιώσουν την προπόνηση, ίσως να αγωνιστούν και πάλι στο άμεσο μέλλον…(Cine.gr)
ΑΠΟΨΗ: Δε νομίζω να υπήρξε άνθρωπος, που να σκέφτηκε, όταν άκουσε πως θα γυριστεί μια ταινία με τον Σταλόνε και τον Ντε Νίρο σε ρόλους βετεράνων πυγμάχων, ότι δε θα είναι ενδιαφέρον. Φυσικά και είναι. Ρόκυ Μπαλμπόα εναντίον Τζέϊκ Λα Μόττα! Μόνο η ιδέα των δύο αστέρων να μπουν μαζί στο ρινγκ προσπαθώντας να παρωδήσουν τους κορυφαίους ρόλους τους, έμοιαζε εξαιρετική. Δεν λειτουργεί όμως στην οθόνη και δεν λειτουργεί γιατί δεν πρόκειται για παρωδία, αλλά για ένα νοσταλγικό δράμα με χιουμοριστικά στοιχεία.
Οι Άρκιν και Χαρτ είναι αυτοί που αναλαμβάνουν το κωμικό κομμάτι της ταινίας, με τον πρώτο να το κάνει πολύ καλά και τον δεύτερο να το κάνει με λάθος τρόπο, με αποτέλεσμα να μην είναι αστείος αλλά αδιάφορος.
Ο Σταλόνε μοιάζει βαρύς και αρκετά μελαγχολικός, κάτι που νομίζω βγαίνει στις τελευταίες ταινίες του μετά το θάνατο του γιου του, το 2012. Μοιάζει αρκετά επηρεασμένος και είναι λογικό (παρατηρήστε και στο Escape Plan, το βλέμμα του είναι το ίδιο).Γίνονται κάποια αστεία, ειδικά κατά τη διάρκεια της προπόνησης, που θα σας θυμίσουν το Rocky αλλά μέχρι εκεί. Απ' την άλλη, όποια στιγμή κι αν φορέσεις τα πυγμαχικά γάντια στο Σταλόνε, ακόμα και τώρα στα 67 του, το έχει άνετα και κινείται με άνεση στο ρόλο.
Για αυτόν που ένιωσα αμηχανία ήταν για τον Ντε Νίρο. Αγύμναστος, 70 ετών, με τα πάχη του και δέχτηκε να φορέσει το σορτσάκι και τα γάντια και να μπει στο ρινγκ με τον εξηνταεφτάχρονο, μεν, φέτες, δε, Σταλόνε; Και όλα καλά αν επρόκειτο όντως για παρωδία του διάσημου χαρακτήρα που του χάρισε το δεύτερο όσκαρ του, αλλά δυστυχώς δεν είναι κάτι τέτοιο. Περισσότερο γελοιοποίηση του Τζέϊκ Λα Μόττα ένιωσα να γίνεται. Για να μειωθεί μάλιστα η ανισότητα ανάμεσα στη σωματική ετοιμότητα του Σταλόνε και στην ανύπαρκτη, σχεδόν, του Ντε Νίρο, χρησιμοποιείται μια σεναριακή ιδέα που δίνει μερικούς πόντους στο χαρακτήρα του Ντε Νίρο, όταν έρχεται η στιγμή να μπουν στο ρινγκ.
Νομίζω ότι το πρόβλημα της ταινίας είναι ότι δεν ξεκαθαρίζει την ταυτότητά της. Πλασάρεται ως κωμωδία από την αρχή της παραγωγής της όμως οι δύο πρωταγωνιστές της, αν εξαιρέσεις μία ή δυο σκηνές μεταξύ τους, παίζουν δύο δραματικούς χαρακτήρες. Πολύ μακρυά από τα μεγαλεία του παρελθόντος, ζουν της ζωές τους αναπολώντας τα, ο ένας, και θέλοντας να τα ξεχάσει, ο άλλος. Προσωπικά δράματα και των δύο μας απασχολούν στη μεγαλύτερη διάρκειας της ταινίας και παρεμβάλλονται οι κωμικές περσόνες των Άρκιν, Χαρτ και μερικών ακόμα, για να δικαιολογήσουν την πλασαρισμένη ως κωμωδία, Επιστροφή Στο Ρινγκ.
Δεν είναι κακή ταινία. Δεν είναι καλή κωμωδία, αφού τέτοια υποστηρίζει πως είναι, αλλά κάποιες στιγμές γίνεται ένα ενδιαφέρον δράμα. Θα την παρακολουθήσουν εύκολα ίσως οι φίλοι και νοσταλγοί του Ρόκυ Μπαλμπόα αλλά αμφιβάλω για τους φίλους του Ντε Νίρο. Αυτοί μάλλον θα απογοητευτούν, όπως πολλές φορές τα τελευταία χρόνια.
Με λίγα λόγια: Έξυπνη ιδέα, δοσμένη με λάθος τρόπο, με αποτέλεσμα να βγάζει ελάχιστη νοσταλγία για τους δύο θρυλικούς χαρακτήρες που ερμήνευσαν κάποτε οι δύο ηθοποιοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου