Είδος: Θρίλερ, Δράσης
Η καλύτερη ερμηνεία του Van Damme μέχρι σήμερα, έγινε στην καλύτερη, ίσως, ταινία που πρωταγωνίστησε την τελευταία δεκαπενταετία. Για τους φανατικούς του (είναι αρκετοί, πιστέψτε με), θα προσθέσω και τους ρόλους του στα : α.Until Death, γιατί έπρεπε να παίξει έναν άνθρωπο που στην πορεία αλλάζει στάση ζωής και φιλοσοφία, πράγμα που έχει τη δυσκολία του β. JCVD, που έπαιξε τον εαυτό του σε μια ταινία απολογίας και απολογισμού όσων έχει κάνει (αρκετά καλός, όντως. Ψάξτε το!) και γ. The Expendables 2, πάλι στο ρόλο του κακού, που δεν είχε ιδιαίτερες απαιτήσεις όμως. Εδώ, ο JCVD αποφασίζει, να δυσκολέψει λίγο τον εαυτό του και να βγάλει κάτι άλλο. Το καταφέρνει πολύ καλά και όταν βρίσκεται στην οθόνη κλέβει εύκολα την παράσταση από τους υπόλοιπους. Δεν είναι βέβαια και τόσο μεγάλο κατόρθωμα αυτό, καθώς οι μόνοι άξιοι αναφοράς στο ερμηνευτικό κομμάτι είναι οι Orlando Jones και Tom Everett Scott. Ο πρώτος στέκεται καλά, αν και μερικές φορές τείνει να ξεφύγει προς την υπερβολή. Ο δεύτερος ενώ είναι ιδιαίτερα συμπαθής σαν τύπος και πειστικός ερμηνευτικά, όσο χρειάζεται, δεν πείθει εμφανισιακά σαν πρώην πεζοναύτης-βατραχάνθρωπος. Παρ' ολ' αυτά η πρωταγωνιστική τριπλέτα κρατάει το φιλμ σε αρκετά καλό επίπεδο.
 |
ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΣ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ
Σκηνοθεσία:Peter Hyams
Σενάριο:Eric Bromberg, James Bromberg
Παίζουν:Jean-Claude Van Damme,
Tom Everett Scott, Orlando Jones
|
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ : Όταν ένα μεγάλο φορτίο ναρκωτικών χάνεται κάπου στα σύνορα ΗΠΑ-Καναδά, ο δασονόμος και πρώην πεζοναύτης Χένρι αναγκάζεται να μπει σε κατάσταση επιβίωσης, αφού το καρτέλ τον αναγκάζει να τους βοηθήσει να βρουν το φορτίο. Παγιδευμένος στην άγρια φύση και χωρίς καμία επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο, ο Χένρι βρίσκεται αντιμέτωπος και με τον Κλέι, έναν άντρα που αποζητά εκδίκηση από τον Χένρι για παλιό ζήτημα. Τώρα, οι δύο θανάσιμοι εχθροί πρέπει να απαντήσουν σε ένα δίλλημα: να αφήσουν τις έχθρες τους για να βρουν τρόπο να φύγουν μαζί ζωντανοί ή να σκοτωθούν από τους αδίστακτους έμπορους ναρκωτικών, με ηγέτη τον ψυχοπαθή Ξαντέρ;(Cine.gr)
ΑΠΟΨΗ : Παρακολούθησα το Enemies Closer για δύο λόγους. Ο ένας ήταν ο σκηνοθέτης του, Peter Hyams, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έκανε μετρημένες ταινίες και όχι επιτυχημένες, αλλά πάντα πρόσεχε το οπτικό κομμάτι μιας ταινίας. Καλοδουλεμένα πλάνα και πολλές φορές εντυπωσιακά (στις ταινίες δράσης κυρίως) ενώ σε όλα του τα φιλμ διατηρούσε την αγωνία σε πολύ καλά επίπεδα, με αποτέλεσμα να μη βαριέσαι και στο τέλος να μένεις ικανοποιημένος, από αυτό που είδες.
Ο δεύτερος λόγος, που με ώθησε στο να παρακολουθήσω το Enemies Closer, ήταν ο Van Damme και η επιλογή του να παίξει έναν αρκετά παράξενο κακό. Βλέποντας το trailer μου δόθηκε η εντύπωση ,ότι ο Van Damme, κατά παράξενο τρόπο, το έκανε καλά. Ε, λοιπόν, και οι δύο λόγοι που με οδήγησαν στο Enemies Closer, δεν διαψεύστηκαν.
Η καλύτερη ερμηνεία του Van Damme μέχρι σήμερα, έγινε στην καλύτερη, ίσως, ταινία που πρωταγωνίστησε την τελευταία δεκαπενταετία. Για τους φανατικούς του (είναι αρκετοί, πιστέψτε με), θα προσθέσω και τους ρόλους του στα : α.Until Death, γιατί έπρεπε να παίξει έναν άνθρωπο που στην πορεία αλλάζει στάση ζωής και φιλοσοφία, πράγμα που έχει τη δυσκολία του β. JCVD, που έπαιξε τον εαυτό του σε μια ταινία απολογίας και απολογισμού όσων έχει κάνει (αρκετά καλός, όντως. Ψάξτε το!) και γ. The Expendables 2, πάλι στο ρόλο του κακού, που δεν είχε ιδιαίτερες απαιτήσεις όμως. Εδώ, ο JCVD αποφασίζει, να δυσκολέψει λίγο τον εαυτό του και να βγάλει κάτι άλλο. Το καταφέρνει πολύ καλά και όταν βρίσκεται στην οθόνη κλέβει εύκολα την παράσταση από τους υπόλοιπους. Δεν είναι βέβαια και τόσο μεγάλο κατόρθωμα αυτό, καθώς οι μόνοι άξιοι αναφοράς στο ερμηνευτικό κομμάτι είναι οι Orlando Jones και Tom Everett Scott. Ο πρώτος στέκεται καλά, αν και μερικές φορές τείνει να ξεφύγει προς την υπερβολή. Ο δεύτερος ενώ είναι ιδιαίτερα συμπαθής σαν τύπος και πειστικός ερμηνευτικά, όσο χρειάζεται, δεν πείθει εμφανισιακά σαν πρώην πεζοναύτης-βατραχάνθρωπος. Παρ' ολ' αυτά η πρωταγωνιστική τριπλέτα κρατάει το φιλμ σε αρκετά καλό επίπεδο.
Ο Hyams, απ' την άλλη, χρησιμοποιεί το σκοτάδι και το δασός υπέρ της ταινίας, δημιουργώντας ατμόσφαιρα και αγωνία μόνο και μόνο με το φυσικό τοπίο. Γυρίζει τις σκηνές πάλης με μαεστρία και με την κάμερα να είναι σχεδόν καθηλωμένη, αφήνοντας το φωτισμό και τις σκιές να κάνουν την περισσότερη δουλειά.Βετεράνος γαρ, γνωρίζει να χρησιμοποιεί όσα μέσα του παρέχονται υπέρ του. Το τονίζω αυτό, γιατί το Enemies Closer είναι στην ουσία μια χαμηλού κόστους παραγωγή και ελέω Hyams αυτό διακρίνεται ελάχιστα. Αν του χρεώσουμε και το ότι κατάφερε τον Van Damme να ερμηνεύσει, τότε νομίζω ότι έχει βγάλει τα λεφτά του και με το παραπάνω...
Το σενάριο είναι το μεγάλο μειονέκτημα τις ταινίας και κυρίως οι διάλογοι, καθώς ,ότι λέγεται από τα στόματα των πρωταγωνιστών το έχεις ξανακούσει χίλιες φορές σε χίλιες περιπέτειες τέτοιου ύφους. Δε νομίζω, όμως, ότι καταφέρνουν να χαλάσουν τη διασκέδαση που προσφέρει το φιλμ, το οποίο, έξυπνα, διαρκεί γύρω στα 80 λεπτά και μετά το πρώτο τέταρτο έχει αρκετά γρήγορους ρυθμούς και κρατάει και κάποιες αποκαλύψεις για το τέλος.
Κλείνω, λέγοντας, ότι θεωρώ μεγάλο πλεονέκτημα των ταινιών, να μην κουράζουν το θεατή και να μην κάνουν κοιλιά. Το Enemies Closer, χωρίς να είναι κάτι καινούριο, συνταρακτικό ή θεαματικό, δε με κούρασε ποτέ. Αντίθετα, μου θύμισε τις περιπέτειες που γυρίζονταν στη δεκαετία του '80 και στις αρχές του '90, οι οποίες σου έδιναν ότι ακριβώς υπόσχονταν. Καθαρή διασκέδαση!
Με λίγα λόγια : Παλιάς κοπής (αντρική) περιπέτεια, με έναν πολύ καλό Van Damme σε ρόλο κακού. Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους μεγάλωσαν με τις περιπέτειες των '80ς και αρχές των '90ς.
Συγνώμη που θα διαφωνήσω με την άποψή σου, αλλά μετά το 20λεπτο την έκανα fast forward, διότι δεν με "κρατούσε" με τίποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφή