Είδος: Τρόμου
ΑΠΟΨΗ : Ο James Wan έχει βαλθεί να αναστήσει για τα καλά την κλασική φόρμα για τις ταινίες τρόμου. Τόσο το φετινό Conjuring, όσο και το Insidious του 2010, είναι ταινίες που σε γυρίζουν πίσω. Η πρώτη στη δεκαετία του '70 καθώς εξελίσσεται κιόλας στη δεκαετία εκείνη, ενώ η δεύτερη σε μεταφέρει, τόσο με το θέμα της όσο και με τον τρόπο που είναι γυρισμένη, στη δεκαετία του '80. Σε πολλούς από εσάς που η δεκαετία του '80 σας βρήκε στην εφηβεία, είμαι σίγουρος ότι το Insidious θα θυμίσει ταινίες όπως το Poltergeist ή τον Εφιάλτη Στο Δρόμο Με Τις Λεύκες.
 |
ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΗ ΨΥΧΗ
Σκηνοθεσία:James Wan
Σενάριο: Leigh Whannell
Παίζουν:Patrick Wilson, Rose Byrne,
Ty Simpkins
|
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ : Αφού μια οικογένεια μετακομίσει σε ένα παλιό σπίτι, ο γιος πέφτει σε κώμα μετά από ένα ατύχημα. Η τραγωδία δεν σταματάει εκεί, καθώς η οικογένεια αρχίζει να περιβάλλεται από σατανικά πνεύματα. (Cine.gr)
ΑΠΟΨΗ : Ο James Wan έχει βαλθεί να αναστήσει για τα καλά την κλασική φόρμα για τις ταινίες τρόμου. Τόσο το φετινό Conjuring, όσο και το Insidious του 2010, είναι ταινίες που σε γυρίζουν πίσω. Η πρώτη στη δεκαετία του '70 καθώς εξελίσσεται κιόλας στη δεκαετία εκείνη, ενώ η δεύτερη σε μεταφέρει, τόσο με το θέμα της όσο και με τον τρόπο που είναι γυρισμένη, στη δεκαετία του '80. Σε πολλούς από εσάς που η δεκαετία του '80 σας βρήκε στην εφηβεία, είμαι σίγουρος ότι το Insidious θα θυμίσει ταινίες όπως το Poltergeist ή τον Εφιάλτη Στο Δρόμο Με Τις Λεύκες.
Ο Wan δημιουργεί πάρα πολύ καλή ατμόσφαιρα και μας βάζει από νωρίς στο κλίμα. Ο μικρός θα πέσει σε κώμα και τα μεταφυσικά γεγονότα θα αρχίσουν σύντομα. Σκιές που κινούνται πίσω από τους πρωταγωνιστές, φωνές και παιδικά γέλια, είναι μεν πράγματα που έχουμε ξαναδεί αλλά ο Wan τα χρησιμοποιεί με μαεστρία και χωρίς να το παρακάνει. Μέχρι λοιπόν τα μισά του φιλμ, παρακολουθούμε ένα νοσταλγικό, αξιοπρεπέστατο θρίλερ τρόμου. Από τα μισά του φιλμ και μετά, η νοσταλγία για τα '80ς παραμένει αλλά το παιχνίδι αλλάζει.
Η εμφάνιση των κυνηγών φαντασμάτων και του μέντιουμ ήταν μεν λογικό να έρθει αλλά από εκεί κι έπειτα έχεις την αίσθηση ότι η ταινία αυτοπαρωδείται. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, απλώς ο τρόμος μετριάζεται (η αγωνία κρατιέται σε καλά επίπεδα πάντως) και δίνεται έμφαση στο οπτικό κομμάτι. Το ταξίδι στον παράλληλο κόσμο, στον κόσμο των ονείρων, παρουσιάζεται με έναν σκοτεινό αλλά και έντονο τρόπο από τον Wan. Χρώματα, σκιές, φαντάσματα, δαίμονες, όλα έχουν μια ιδιαίτερη μορφή σε αυτόν τον κόσμο και θεωρώ ότι ακόμα κι αν συμφωνείτε μαζί μου, πως το δεύτερο κομμάτι της ταινίας έχει τάσεις παρωδίας και το βρίσκεται ένα κλικ κάτω από το πρώτο, αυτό που θα θυμάστε από το Insidious, είναι αυτό το δεύτερο κομμάτι του.
Με λίγα λόγια : Αν σου αρέσουν οι ταινίες τρόμου της δεκαετίας του '80, το Insidious είναι ότι πρέπει για σένα. Δες το ανεπιφύλακτα.
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου