 |
ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ
Σκηνοθεσία:James Wan
Σενάριο:Chad Hayes, Carey Hayes
Παίζουν:Patrick Wilson,
Vera Farmiga, Ron Livingston
|
ΥΠΟΘΕΣΗ : Η ιστορία του Εντ και της Λορέιν Γουόρεν, διάσημους ερευνητές του μεταφυσικού, που προσκαλέστηκαν να βοηθήσουν μια οικογένεια που τρομοκρατούνταν στο αγροτόσπιτο τους από μια σκοτεινή οντότητα. Αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουν μια ισχυρότατη δαιμονική δύναμη, οι Γουόρεν βρίσκονται απέναντι στην πιο δύσκολη κι επικίνδυνη υπόθεση της ζωής τους. (Cine.gr)
ΑΠΟΨΗ : Τα σχόλια για το Κάλεσμα ήταν από διθυραμβικά έως υποτιμητικά. "Αριστούργημα", "η καλύτερη ταινία τρόμου, μετά τον Εξορκιστή" και στο άλλο άκρο : "τίποτα ιδιαίτερο", "μια απ' τα ίδια", "βαρετό".
Το Κάλεσμα δεν αποτελεί σίγουρα την επανάσταση στις ταινίες τρόμου. Δε νομίζω όμως ότι παρακολουθώντας το θα το βρεις βαρετό ή μέτριο. Συμφωνώ πως δε θα συναντήσεις νέες ιδέες αλλά δε συμφωνώ στο θάψιμο της ταινίας μόνο και μόνο γι αυτό το λόγο.
Κατ' εμέ το Κάλεσμα κάνει μια πολύ έξυπνη κίνηση, την οποία ο σκηνοθέτης του μπορεί και χειρίζεται άψογα. Τοποθετεί το χρόνο δράσης στη δεκαετία του '70. Ο Wan το στηρίζει αυτό και με τον τρόπο κινηματογράφησης που επιλέγει και θα μας θυμίσει έντονα το στυλ των ταινιών τρόμου της εποχής. Τι εννοώ λέγοντας ότι "το Κάλεσμα κάνει μια πολύ έξυπνη κίνηση"; Απαντώ λοιπόν. Η δεκαετία του '70, έδωσε στον κινηματογράφο τις πιο επιβλητικές ταινίες τρόμου ( Εξορκιστής, Προφητεία ). Ατμοσφαιρικές, με το μεταφυσικό να υπονοείται σε κάθε πλάνο των ταινιών αυτών, μεταφέρουν το θεατή σε μονοπάτια πρωτόγνωρα και δύσκολα, ακόμα και σήμερα, που το κοινό έχει "μπουχτίσει" στις ταινίες τρόμου. Ο Wan λοιπόν σαν εξαιρετικός σκηνοθέτης, που μοιάζει να είναι, αντιγράφει την εποχή εκείνη με μαεστρία. Η αναπαράσταση της εποχής είναι εξαιρετική σε όλους τους τομείς, με αποτέλεσμα να νιώθεις ότι παρακολουθείς μια παλιά κλασική ταινία τρόμου. Όσο μπορεί, ο Wan αποφεύγει τις υπερβολές και αφοσιώνεται στο χτίσιμο της ατμόσφαιρας, για να μας οδηγήσει στην πολύ δυνατή σκηνή του εξορκισμού, λίγα λεπτά πριν το τέλος. Σκηνή "κλείσιμο του ματιού" στον μεγάλο Άλφρεντ Χίτσκοκ (προσέξτε την κίνηση της λάμπας και το παίξιμο των σκιών).
Στα θετικά της ταινίας, οι προσγειωμένες ερμηνείες όλων των ηθοποιών, με τη Vera Farmiga να παίρνει ίσως λίγους πόντους παραπάνω, για την εσωτερικότητα που βγάζει στο πανί. Σε μια εποχή που απαιτείται η υπερβολή, για να εντυπωσιαστεί το κοινό, το Κάλεσμα προτιμά τις συγκρατημένες ερμηνείες, οι οποίες σε συνδυασμό με την άψογη, επαγγελματική σκηνοθεσία του Wan, θα ανεβάσουν την ταινία μερικά σκαλοπάτια παραπάνω από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί σήμερα στο είδος του τρόμου.
Το Κάλεσμα, αν δεν είναι η καλύτερη, είναι σίγουρα στην τριάδα των καλύτερων ταινιών ψυχολογικού και μεταφυσικού τρόμου της τελευταίας εικοσαετίας. Προσγειωμένο, έστω κι αν έχει να κάνει με το μεταφυσικό, γυρισμένο με μεράκι, αποτελεί την ιδανική επιλογή για κάποιον που θέλει να δει μια γνήσια ταινία τρόμου, που μπορεί να μη δίνει κάτι καινούριο στο είδος αλλά το αναζωογονεί.
Υ.Γ. Εννοείται ότι αν ψάξετε στο διαδίκτυο θα βρείτε αρκετές ιστορίες για παράξενα γεγονότα, που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Για του λόγου το αληθές, παραθέτω μερικές από το Cine.gr : Κατά τη διάρκεια των πολλών τηλεφωνικών συνομιλιών που είχαν οι σεναριογράφοι με την Λορέιν συνέβαιναν κάποιες περίεργες διακοπές, ακούγονταν παράξενοι ήχοι, ενώ πολλές φορές η γραμμή νεκρωνόταν. Για την Κάρολιν, τη σύζυγο και μητέρα που έζησε τον τρόμο τρεις δεκαετίες πριν, ήταν πολύ δύσκολο να παρευρεθεί στα γυρίσματα, ακριβώς επειδή όλα ήταν πολύ ζωντανά ακόμα στο μυαλό της. Η ίδια αρνήθηκε να επιστρέψει και στο αγρόκτημα, παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια, καθώς δεν ήθελε να επανέλθουν και πάλι οι μνήμες της. Όμως, παρόλο που προσπάθησε να κρατήσει τις αποστάσεις της, αυτό δεν ήταν αρκετό. Ένα απόγευμα, ενώ αυτή και η οικογένειά της ήταν στο σετ, ξεκίνησε ένας μυστηριώδης και ανεξήγητος άνεμος, ο οποίος τους περικύκλωσε, παρόλο που γύρω τους τα δέντρα παρέμειναν εντελώς ακίνητα. Η Βέρα Φαρμίγκα που ενσαρκώνει την Λορέιν Γουόρεν Διάβαζε το σενάριο με παύσεις γιατί τις προκαλούσε ιδιαίτερα έντονα συναισθήματα: τρόμο, δέος, σοκ. Και δεν ήθελε ποτέ να το διαβάζει στο σπίτι, γιατί δεν αισθανόταν ασφαλής. Ακόμα και έτσι όμως, όταν μία φορά ήταν εκτός σπιτιού και άνοιξε το laptop της, παρατήρησε ότι η οθόνη είχε πέντε νυχιές. Και ήταν σίγουρη ότι αυτή τη φθορά δεν την είχαν προκαλέσει τα παιδιά της ή εκείνη. Οπότε έκλεισε προσεκτικά το laptop, το έβαλε στην άκρη και προσπάθησε να μην πανικοβληθεί.
Το Κάλεσμα δεν αποτελεί σίγουρα την επανάσταση στις ταινίες τρόμου. Δε νομίζω όμως ότι παρακολουθώντας το θα το βρεις βαρετό ή μέτριο. Συμφωνώ πως δε θα συναντήσεις νέες ιδέες αλλά δε συμφωνώ στο θάψιμο της ταινίας μόνο και μόνο γι αυτό το λόγο.
Κατ' εμέ το Κάλεσμα κάνει μια πολύ έξυπνη κίνηση, την οποία ο σκηνοθέτης του μπορεί και χειρίζεται άψογα. Τοποθετεί το χρόνο δράσης στη δεκαετία του '70. Ο Wan το στηρίζει αυτό και με τον τρόπο κινηματογράφησης που επιλέγει και θα μας θυμίσει έντονα το στυλ των ταινιών τρόμου της εποχής. Τι εννοώ λέγοντας ότι "το Κάλεσμα κάνει μια πολύ έξυπνη κίνηση"; Απαντώ λοιπόν. Η δεκαετία του '70, έδωσε στον κινηματογράφο τις πιο επιβλητικές ταινίες τρόμου ( Εξορκιστής, Προφητεία ). Ατμοσφαιρικές, με το μεταφυσικό να υπονοείται σε κάθε πλάνο των ταινιών αυτών, μεταφέρουν το θεατή σε μονοπάτια πρωτόγνωρα και δύσκολα, ακόμα και σήμερα, που το κοινό έχει "μπουχτίσει" στις ταινίες τρόμου. Ο Wan λοιπόν σαν εξαιρετικός σκηνοθέτης, που μοιάζει να είναι, αντιγράφει την εποχή εκείνη με μαεστρία. Η αναπαράσταση της εποχής είναι εξαιρετική σε όλους τους τομείς, με αποτέλεσμα να νιώθεις ότι παρακολουθείς μια παλιά κλασική ταινία τρόμου. Όσο μπορεί, ο Wan αποφεύγει τις υπερβολές και αφοσιώνεται στο χτίσιμο της ατμόσφαιρας, για να μας οδηγήσει στην πολύ δυνατή σκηνή του εξορκισμού, λίγα λεπτά πριν το τέλος. Σκηνή "κλείσιμο του ματιού" στον μεγάλο Άλφρεντ Χίτσκοκ (προσέξτε την κίνηση της λάμπας και το παίξιμο των σκιών).
Στα θετικά της ταινίας, οι προσγειωμένες ερμηνείες όλων των ηθοποιών, με τη Vera Farmiga να παίρνει ίσως λίγους πόντους παραπάνω, για την εσωτερικότητα που βγάζει στο πανί. Σε μια εποχή που απαιτείται η υπερβολή, για να εντυπωσιαστεί το κοινό, το Κάλεσμα προτιμά τις συγκρατημένες ερμηνείες, οι οποίες σε συνδυασμό με την άψογη, επαγγελματική σκηνοθεσία του Wan, θα ανεβάσουν την ταινία μερικά σκαλοπάτια παραπάνω από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί σήμερα στο είδος του τρόμου.
Το Κάλεσμα, αν δεν είναι η καλύτερη, είναι σίγουρα στην τριάδα των καλύτερων ταινιών ψυχολογικού και μεταφυσικού τρόμου της τελευταίας εικοσαετίας. Προσγειωμένο, έστω κι αν έχει να κάνει με το μεταφυσικό, γυρισμένο με μεράκι, αποτελεί την ιδανική επιλογή για κάποιον που θέλει να δει μια γνήσια ταινία τρόμου, που μπορεί να μη δίνει κάτι καινούριο στο είδος αλλά το αναζωογονεί.
Υ.Γ. Εννοείται ότι αν ψάξετε στο διαδίκτυο θα βρείτε αρκετές ιστορίες για παράξενα γεγονότα, που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Για του λόγου το αληθές, παραθέτω μερικές από το Cine.gr : Κατά τη διάρκεια των πολλών τηλεφωνικών συνομιλιών που είχαν οι σεναριογράφοι με την Λορέιν συνέβαιναν κάποιες περίεργες διακοπές, ακούγονταν παράξενοι ήχοι, ενώ πολλές φορές η γραμμή νεκρωνόταν. Για την Κάρολιν, τη σύζυγο και μητέρα που έζησε τον τρόμο τρεις δεκαετίες πριν, ήταν πολύ δύσκολο να παρευρεθεί στα γυρίσματα, ακριβώς επειδή όλα ήταν πολύ ζωντανά ακόμα στο μυαλό της. Η ίδια αρνήθηκε να επιστρέψει και στο αγρόκτημα, παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια, καθώς δεν ήθελε να επανέλθουν και πάλι οι μνήμες της. Όμως, παρόλο που προσπάθησε να κρατήσει τις αποστάσεις της, αυτό δεν ήταν αρκετό. Ένα απόγευμα, ενώ αυτή και η οικογένειά της ήταν στο σετ, ξεκίνησε ένας μυστηριώδης και ανεξήγητος άνεμος, ο οποίος τους περικύκλωσε, παρόλο που γύρω τους τα δέντρα παρέμειναν εντελώς ακίνητα. Η Βέρα Φαρμίγκα που ενσαρκώνει την Λορέιν Γουόρεν Διάβαζε το σενάριο με παύσεις γιατί τις προκαλούσε ιδιαίτερα έντονα συναισθήματα: τρόμο, δέος, σοκ. Και δεν ήθελε ποτέ να το διαβάζει στο σπίτι, γιατί δεν αισθανόταν ασφαλής. Ακόμα και έτσι όμως, όταν μία φορά ήταν εκτός σπιτιού και άνοιξε το laptop της, παρατήρησε ότι η οθόνη είχε πέντε νυχιές. Και ήταν σίγουρη ότι αυτή τη φθορά δεν την είχαν προκαλέσει τα παιδιά της ή εκείνη. Οπότε έκλεισε προσεκτικά το laptop, το έβαλε στην άκρη και προσπάθησε να μην πανικοβληθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου