Zombie (1979)

Είδος: Τρόμου

ΤΑ ΖΟΜΠΙ ΧΤΥΠΑΝΕ 

ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

Σκηνοθεσία:Lucio Fulci 

Σενάριο:Elisa Briganti 

Παίζουν:Tisa Farrow, 

Ian McCulloch,Richard Johnson

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ : Μια γυναίκα με τη βοήθεια ενός δημοσιογράφου αναζητά τα αίτια θανάτου του πατέρα της σε ένα απομακρυσμένο νησί της Καραϊβικής. Εκεί θα συναντήσουν ένα γιατρό που προσπαθεί να καταπολεμήσει μια παράξενη επιδημία... 

ΑΠΟΨΗ : Μετά την ανασκόπηση του City Of The Living Dead λίγες μέρες πριν, είπα να ρίξω μια ματιά και στο κορυφαίο, κατά πολλούς, σκηνοθετικό δείγμα του Lucio Fulci. Ο τίτλος;... Έχουμε και λέμε : α. Zombie, β.Zombi 2, γ.Zombie Flesh Eaters, δ. Island of the Flesh-Eaters, ε. Zombie 2: The Dead are Among Us, στ. Island of the Living Dead... Στα Ελληνικά η ταινία έχει "μόλις" 4 τίτλους και είναι οι εξής : Επιδρομή Των Ζόμπι, Τα Ζόμπι Χτυπάνε Μεσάνυχτα,. Ζόμπι 2 : το Νησί των Ζωντανών Νεκρών και φυσικά Ζόμπι 2. Ε, ρε τι κάνει το μάρκετινγκ... Έξι οι αγγλικοί τίτλοι της ταινίας του Fulci και όλα αυτά για να επωφεληθούν από την επιτυχία του Dawn Of The Dead του Romero, το οποίο είχε κυκλοφορήσει λίγους μήνες πριν. Στην Ιταλία μάλιστα, το Dawn Of The Dead είχε κυκλοφορήσει με τον τίτλο Zombi και ο επίσημος τίτλος της ταινίας του Fulci, ήταν Zombi No 2 και θεωρήθηκε κάτι σαν επίσημο σίκουελ! Προσθέστε τώρα και την εναρκτήρια αλλά και την τελική σκηνή, οι οποίες δείχνουν πώς εξαπλώθηκαν τα ζόμπι στη Νέα Υόρκη και γυρίστηκαν ενώ η ταινία είχε θεωρητικά ολοκληρωθεί ( οι παραγωγοί ήθελαν να "τσιγκλίσουν" άμεσα και το κοινό της Αμερικής )και καταλαβαίνετε το χαμό που έγινε με την προώθηση του συγκεκριμένου φιλμ.

  Τώρα, εγώ...να την πω την αμαρτία μου... Πολύ πιο εμπνευσμένο μου φαίνεται το, στα όρια του b movie, δημιούργημα του Fulci, παρά τα βαθυστόχαστα και με κοινωνικές προεκτάσεις "ζόμπια" του Ρομέρο. Σαφώς το Dawn Of The Dead είναι η καλύτερη ταινία της τριλογίας και είναι φανερή η αλληγορία, που αφορά την καταναλωτική μανία της μάζας και δεκτό είναι το ότι οι παραγωγοί του Zombie έσπευσαν να εκμεταλευθούν την τεράστια απήχηση της συγκεκριμένης ταινίας, με τους τρόπους που αναφέρω στην προηγούμενη παράγραφο. Δε μπορώ όμως να μη διακρίνω την πολύ διαφορετική και πολύ πιο καλλιτεχνική ματιά του Fulci. Ναι μεν δεν έχει σενάριο που δρέπει δάφνες, ναι μεν δεν διατηρεί και σε αυτή την ταινία του καλό ρυθμό, ναι μεν οι ερμηνείες κινούνται σε μέτρια έως ανεκτά επίπεδα, ναι μεν έχει αυτή την εμμονή με το πολύ αίμα και τη σαπίλα και τα σκουλήκια και την παραμονή της κάμερας αρκετή ώρα σε τέτοια θεάματα αλλά...

  [Μια μικρή παύση για να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν είμαι φίλος του gore, δεν είμαι φίλος των ταινιών που αρέσκονται στο να δείχνουν στο θεατή σφαγές, ακρωτηριασμούς και ένα σωρό αηδιαστικά πράγματα, για να ικανοποιήσουν την περιέργεια και την αρρώστια που μπορεί να κουβαλά ο καθένας μας μέσα του. Ο μόνος λόγος που μπορεί, διαβάζοντας το blog, να έχετε βρει το όνομά μου στα περισσότερα κείμενα, που αναφέρονται σε τέτοιους είδους ταινίες, είναι γιατί, όπως γράφω και στο "Ποιοι είμαστε" (θα αναρτηθεί σύντομα), θέλω στο Δες και Πες να βρίσκετε άρθρα και απόψεις για ταινίες που δεν ενδιαφέρουν τις περισσότερες Ελληνικές ιστοσελίδες ή που απλώς έτυχε να μην ασχοληθούν με  αυτές, για δικούς τους λόγους η κάθε μία. Τα λέω όλα αυτά λοιπόν για να τονίσω το πόσο ιδιαίτερο σαν σκηνοθέτη βρήκα το Fulci και την οπτική του και (για να το τραβήξω λίγο) το μυστικισμό ακόμα που βγάζουν οι ταινίες του. Όταν σου προκαλεί το ενδιαφέρον μια ταινία, με την οποία κατά βάση διαφωνείς σε πολλά από αυτά που πραγματεύεται, δε μπορείς να μη βγάλεις το καπέλο στο σκηνοθέτη της. Συνεχίζω λοιπόν από εκεί που έμεινα...]

  ...παρ' όλ' αυτά η ταινία έχει κάτι που σε κρατάει εκεί. Θες τα παιχνίδια που κάνει ο Fulci πολλές φορές με το φως και τις σκιές; Θες την απόλυτη αρμονία της "ηλεκτρονικής" μουσικής και της εικόνας  που πετυχαίνει σε στιγμές έντασης; Θες της αναλαμπές ερασιτεχνίας και αμέσως μετά ιδιοφυΐας που διακρίνουν τον Ιταλό; Θες ίσως το ότι δίνεται μια παραπάνω αίσθηση μεταφυσικού, τοποθετώντας τα ζόμπι στον τόπο που γεννήθηκε ουσιαστικά ο μύθος τους και δεν είναι άλλος απ' τα νησιά της Καραϊβικής, στα οποία υπήρχαν μαρτυρίες για τελετές βουντού απ' τους ντόπιους... Δεν έχω απάντηση ακόμα, ειλικρινά. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που εκπλήσσει τόσο στο φιλμ του Fulci. Μια ταινία που σε μια σκηνή δείχνει ένα ζόμπι να τα βάζει με ένα καρχαρία (!), σε μια άλλη δείχνει μια καλλίγραμμη κοπελιά να γδύνεται απλώς και μόνο για να γδυθεί και να μας επιδείξει το g-string της και χωρίς να έχει κανένα νόημα στην εξέλιξη της ταινίας, θα πέρναγε απλώς στο χρονοντούλαπο και δε ασχολούνταν κανείς μέχρι σήμερα μαζί της. Κι όμως ο Fulci κατάφερε όχι μόνο το Zombie να θεωρείται απόλυτα πετυχημένο αλλά και να έχει τεράστια επιρροή σε όλες της μετέπειτα ταινίες του είδους.

  Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους λάτρεις των, παλιάς κοπής, ταινιών τρόμου αλλά και σε όσους θέλουν να δοκιμάσουν την ιδιαιτερότητα, που διακρίνει την περίεργη περίπτωση που ακούει στο όνομα Lucio Fulci.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων