Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
 |
Σκηνοθεσία:M. Night Shyamalan
Σενάριο:M. Night Shyamalan,
Gary Whitta
Παίζουν:Jaden Smith,
David Denman, Will Smith
|
ΥΠΟΘΕΣΗ : Χίλια χρόνια μετά που οι κάτοικοι της Γης αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον πλανήτη τους λόγω κατακλυσμικών γεγονότων, η Νόβα Πράιμ έχει γίνει πλέον ο τόπος κατοικίας τους. Ο θρυλικός στρατηγός Σάιφερ Ρέιτζ επιστρέφει από ένα παρατεταμένο ταξίδι υπηρεσίας, στην οικογένεια του που έχει να δει χρόνια και είναι έτοιμος να γίνει ο πατέρας για τον 13χρονο γιο του, Κιτάι. Σε ένα τους ταξίδι, πατέρας και γιος πέφτουν πάνω σε αστεροειδή και καταλήγουν στην άγνωστη κι επικίνδυνη Γη. Καθώς ο Σάιφερ είναι ετοιμοθάνατος στον θάλαμο του, ο Κιτάι εξερευνεί την άγνωστη περιοχή για να βρει τον σωστικό τους φάρο. Πάντα ήθελε να είναι ένας στρατιώτης σαν τον πατέρα του, τώρα αυτή είναι η ευκαιρία του. (Cine.gr)
ΑΠΟΨΗ : Μετά την εκπληκτική Έκτη Αίσθηση και τον εξαιρετικά ψαγμένο Άφθαρτο, ακολούθησαν οι αμφιλεγόμενοι Οιωνοί και το Σκοτεινό Χωριό και από εκεί και πέρα ο Shyamalan κυλάει αργά αλλά σταθερά προς τα κάτω. Οι τελευταίες τρεις ταινίες του πριν το After Earth ( Lady In The Water, The Happening, The Last Airbender ) ήταν η μία χειρότερη απ' την άλλη και κανείς δεν περίμενε πλέον με ανυπομονησία το επόμενο βήμα του. Δυστυχώς, ο Shyamalan δεν θυμήθηκε τον παλιό του εαυτό ούτε στη νέα του ταινία.
Τα πρώτα λεπτά του After Earth, μέχρι και τη στιγμή της συντριβής του σκάφους στη Γη, τα παρακολουθείς με ενδιαφέρον, αν και διακρίνεις μια κάποια "δυσκαμψία" στους ηθοποιούς και κυρίως στον Will Smith αλλά δε σε πτοεί αυτό και συνεχίζεις. Εκεί που η ταινία κάνει τεράστια κοιλιά και δεν επανέρχεται μέχρι και τους τίτλους τέλους, είναι από τη στιγμή που ο Smith Jr αφήνει τα συντρίμμια του σκάφους, για να αναζητήσει τη συσκευή που θα στείλει σήμα στον πλανήτη τους.
Οικολογικές ανησυχίες και πλάνα που θυμίζουν πολύ το Avatar, οικογενειακό δράμα μεταξύ πατέρα και γιου που θυμίζουν ένα σωρό ταινίες γενικώς και επιστημονική φαντασία χαμηλού επιπέδου, δυστυχώς. Οι δύο Smith μοιάζουν αβοήθητοι από τον Shyamalan ενώ αυτός σκηνοθετεί με απίστευτη μετριότητα και έλλειψη πάθους. Μας είχε συνηθίσει σε χαμηλούς τόνους ο Ινδός σκηνοθέτης αλλά όχι σε άνευρα δημιουργήματα, όπως είναι τα τελευταία τέσσερα.
Όσο κι αν οπτικά το After Earth είναι προσεγμένο, το περιεχόμενό του είναι τόσο κενό που δεν καλύπτεται (δεν προσπαθεί και κανείς να το καλύψει, εδώ που τα λέμε ). Αν "ο κίνδυνος είναι αληθινός αλλά ο φόβος είναι επιλογή" όπως γράφει η αφίσα της ταινίας, τότε ελπίζω ο Shyamalan να βλέπει τον κίνδυνο που σφιχταγκαλιάζει την καριέρα του πλέον και από φόβο μην καταλήξει στα αζήτητα του Χόλιγουντ, να επανέλθει με μια δημιουργία αντάξια τουλάχιστον των Οιωνών ή του Σκοτεινού Χωριού. Για 6η Αίσθηση και Άφθαρτο δεν το συζητάμε. Περασμένα μεγαλεία...
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου