Είδος : Επιστημονικής Φαντασίας, Περιπέτεια, Κόμικ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Αφού παρακολουθήσαμε προ ημερών το MAN OF STEEL και είδαμε το Superman να πετάει ξανά πάνω από τη Μητρόπολη, είπαμε να κάνουμε μια αναδρομή στις προηγούμενες κινηματογραφικές περιπέτειες του ήρωα ξεκινώντας από την πιο πρόσφατη και πηγαίνοντας σιγά-σιγά προς τα πίσω μέχρι το Superman του 1978. Πρώτη στάση 2006.
ΥΠΟΘΕΣΗ: Όταν αστρονόμοι ανακάλυψαν τα συντρίμμια ενός κατεστραμένου πλανήτη θεώρησαν πιθανό να είναι τα συντρίμμια του Κρύπτον.Έτσι ο Superman θα ταξιδέψει για 5 ολόκληρα χρόνια με την ελπίδα ότι η θεωρία τους θα είναι σωστή.Η επιστροφή του στη Γη και η προσπάθεια να επιστρέψει στο καθήκον του ως Κλαρκ Κεντ και ως Superman θα είναι αρκετά δύσκολη καθώς οι καταστάσεις έχουν αλλάξει.
Οι εναρκτήριοι τίτλοι με τη συνοδεία της μουσικής του John Williams σε ταξιδεύουν ήδη πίσω στο χρόνο και ένα ευχάριστο συναίσθημα σε πλημμυρίζει. Η φάρμα των Κεντ είναι ακόμα εκεί όπως τη θυμόμαστε και η Μητρόπολη (Νέα Υόρκη) είναι η γνωστή μοντέρνα και λαμπερή πόλη.Ο μόνος που μοιάζει να παραμένει κολλημένος στο χρόνο είναι ο Κλαρκ.Ο Κλαρκ Κεντ του Κρίστοφερ Ριβ κάνει την εμφάνισή του κι εδώ, με τον Brandon Routh να έχει πάρει τα ηνία και να τα πηγαίνει μάλιστα
Σε μια απ' τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές που έχουμε δει ποτέ σε ταινία βασισμένη σε κομικ, ο Superman θα χτυπηθεί από τον Λούθορ και τους συνεργούς του τόσο εξευτελιστικά και θα προσπαθήσει να γλυτώσει σέρνοντας το σώμα στο χείλος του γκρεμού. Ο παραλληλισμός νομίζω εδώ είναι διακριτός. Θυμόμαστε έντονα τα βασανιστήρια του Ιησού πριν τη σταύρωση, από τους Ρωμαίους στρατιώτες ενώ αργότερα ακολουθεί και μια σκηνή , η οποία θα μας παραπέμψει σε σταύρωση, προσωρινό θάνατο και ανάσταση.
Νοσταλγία για μια εποχή που έφυγε και που μαζί της πήρε αρκετή από την παιδικότητά και τα ιδανικά που μεγαλώσαμε. Νοσταλγία για τις πτήσεις του Κρίστοφερ Ριβ πάνω απ' τον πλανήτη χαμογελώντας , με την επική μουσική να τον συντροφεύει και εμάς να πιστεύουμε ότι ίσως και να πετάει.Νοσταλγία για έναν ήρωα προηγούμενων δεκαετιών, που δε μισούσε και δεν εκδικούνταν.Νοσταλγία για την ψυχή εκείνης της εποχής.
 |
ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Σκηνοθεσία:Bryan Singer
Σενάριο:Michael Dougherty,Dan Harris,
Bryan Singer
Παίζουν:Brandon Routh,Kevin Spacey,
Kate Bosworth |
Αφού παρακολουθήσαμε προ ημερών το MAN OF STEEL και είδαμε το Superman να πετάει ξανά πάνω από τη Μητρόπολη, είπαμε να κάνουμε μια αναδρομή στις προηγούμενες κινηματογραφικές περιπέτειες του ήρωα ξεκινώντας από την πιο πρόσφατη και πηγαίνοντας σιγά-σιγά προς τα πίσω μέχρι το Superman του 1978. Πρώτη στάση 2006.
ΥΠΟΘΕΣΗ: Όταν αστρονόμοι ανακάλυψαν τα συντρίμμια ενός κατεστραμένου πλανήτη θεώρησαν πιθανό να είναι τα συντρίμμια του Κρύπτον.Έτσι ο Superman θα ταξιδέψει για 5 ολόκληρα χρόνια με την ελπίδα ότι η θεωρία τους θα είναι σωστή.Η επιστροφή του στη Γη και η προσπάθεια να επιστρέψει στο καθήκον του ως Κλαρκ Κεντ και ως Superman θα είναι αρκετά δύσκολη καθώς οι καταστάσεις έχουν αλλάξει.
ΑΠΟΨΗ : Αν υπάρχει μια ταινία στη σειρά του Superman την οποία θεωρώ άκρως αδικημένη και υποτιμημένη, αυτή είναι το Superman Returns.Οι προθέσεις του Singer είναι φανερές από την πρώτη στιγμή.Δεν θέλησε να δώσει νέο αέρα στον υπερήρωα.Θέλησε να γυρίσει μια ταινία φόρο τιμής στις ταινίες του Donner και για εμάς που μεγαλώσαμε με αυτές φάνταζε ιδανικό όλο αυτό.Σβήνει λοιπόν τα Superman III και IV και φτιάχνει ένα σίκουελ των πρώτων δύο ταινιών.
Οι εναρκτήριοι τίτλοι με τη συνοδεία της μουσικής του John Williams σε ταξιδεύουν ήδη πίσω στο χρόνο και ένα ευχάριστο συναίσθημα σε πλημμυρίζει. Η φάρμα των Κεντ είναι ακόμα εκεί όπως τη θυμόμαστε και η Μητρόπολη (Νέα Υόρκη) είναι η γνωστή μοντέρνα και λαμπερή πόλη.Ο μόνος που μοιάζει να παραμένει κολλημένος στο χρόνο είναι ο Κλαρκ.Ο Κλαρκ Κεντ του Κρίστοφερ Ριβ κάνει την εμφάνισή του κι εδώ, με τον Brandon Routh να έχει πάρει τα ηνία και να τα πηγαίνει μάλιστα
αρκετά καλά. Ατζαμής και λίγο περισσότερο "φλώρος" απ' όσο μπορούσε, απ' ότι φάνηκε, να ανεχτεί το κοινό του 2006, προσπαθεί να κρύψει την αληθινή του προσωπικότητα από τον κόσμο.
Ο Superman του Routh και του Singer είναι λίγο πιο μελαγχολικός από αυτόν που θυμόμαστε.Θέλει να είναι εκεί για όλους μετά την πολύχρονη απουσία του αλλά παράλληλα νιώθει μοναξιά.Παλεύει όμως και θυσιάζεται όταν χρειαστεί, για να σωθούν οι άνθρωποι, με τον Singer εδώ να κάνει προφανείς αναφορές στο πρόσωπο του Ιησού.
Σε μια απ' τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές που έχουμε δει ποτέ σε ταινία βασισμένη σε κομικ, ο Superman θα χτυπηθεί από τον Λούθορ και τους συνεργούς του τόσο εξευτελιστικά και θα προσπαθήσει να γλυτώσει σέρνοντας το σώμα στο χείλος του γκρεμού. Ο παραλληλισμός νομίζω εδώ είναι διακριτός. Θυμόμαστε έντονα τα βασανιστήρια του Ιησού πριν τη σταύρωση, από τους Ρωμαίους στρατιώτες ενώ αργότερα ακολουθεί και μια σκηνή , η οποία θα μας παραπέμψει σε σταύρωση, προσωρινό θάνατο και ανάσταση.
Προπαγάνδα για πολλούς και βλασφημία όλα αυτά.Διαφωνώ.
Ήταν ίσως ο κατάλληλος τρόπος να παρουσιαστεί έντονα η τραγικότητα του χαρακτήρα του Superman. Ο τρόπος να δοθεί περισσότερο βάθος σε ένα χάρτινο υπερήρωα με υπερδυνάμεις και άτρωτη φύση.Μόνο έτσι φαίνεται τελικά πόσο "τρωτός" είναι και πόσο έντονα ανθρώπινη είναι η ψυχή του, σε αντίθεση με τις υπεράνθρωπες δυνατότητές του.
Ο Superman του Singer δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα, πρωτίστως από το κοινό και δευτερευόντως από τους κριτικούς.Γλυκανάλατος, ξεπερασμένος, ελάχιστη δράση, σεναριακά κενά και ένα σωρό άλλα πράγματα του φόρτωσαν ως μειονεκτήματα και δεν ασχολήθηκαν περαιτέρω.Κανείς δεν ήθελε μια ταινία υπερήρωα με πολύ "μπλα μπλα", συναισθηματισμούς και έναν Superman να τις "τρώει" αλύπητα και να μην αντιδρά.Θα σας πω όμως τι ένιωσα εγώ βγαίνοντας απ' το σινεμά το 2006. Νοσταλγία.
Νοσταλγία για μια εποχή που έφυγε και που μαζί της πήρε αρκετή από την παιδικότητά και τα ιδανικά που μεγαλώσαμε. Νοσταλγία για τις πτήσεις του Κρίστοφερ Ριβ πάνω απ' τον πλανήτη χαμογελώντας , με την επική μουσική να τον συντροφεύει και εμάς να πιστεύουμε ότι ίσως και να πετάει.Νοσταλγία για έναν ήρωα προηγούμενων δεκαετιών, που δε μισούσε και δεν εκδικούνταν.Νοσταλγία για την ψυχή εκείνης της εποχής.
Το Superman Returns ήθελε να τιμήσει όλα αυτά και -θα το ξαναγράψω- το έκανε επιτυχημένα, δίνοντας μας ένα Superman βαθιά μελαγχολικό.Δεν επεδίωξε κανέναν-σχεδόν- αέρα ανανέωσης και αυτό του κόστισε.Ίσως με τα χρόνια αναγνωριστεί και πάρει μια καλύτερη θέση στο πάνθεον των ταινιών φαντασίας.Ίσως και όχι. Όπως και να 'χει θα παραμείνει μια απ' τις δικές μου αγαπημένες. Δώστε του μια δεύτερη ευκαιρία αν είστε fan του ανθρώπου από ατσάλι.
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου