Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΕΠΙΒΑΤΗΣ
 |
| Κωμωδία Διάρκεια:99' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Το καλοκαιράκι έφτασε και τι έχουμε το καλοκαιράκι στα ελληνικά θερινά σινεμά; Μα φυσικά Γαλλικές, Ιταλικές και Ισπανικές κωμωδίες! Μία από αυτές τις κωμωδίες που επιλέχτηκε για διανομή φέτος είναι ο Τέταρτος Επιβάτης, του Άλεξ Ντε Λα Ιγκλέσια, όνομα που σου δημιουργεί μερικές ελπίδες για την ταινία, καθώς έχει αρκετά αξιόλογα και ιδιαίτερα πραγματάκια στη φιλμογραφία του.
Η ταινία ξεκινά με τον Χιουλιάν, έναν πενηντάχρονο πρόσφατα χωρισμένο, να κάνει πρόβα τα λόγια που θα εξομολογηθεί τον έρωτά του στην αρκετά νεότερή του, Λορένα. Ο Χιουλιάν δεν τα πάει πολύ καλά οικονομικά τελευταία και κάθε σαββατοκύριακο που χρειάζεται να μετακινηθεί από τη Μαδρίτη σοτ Μπιλμπάο, χρησιμοποιεί μια εφαρμογή μέσω της οποίας βρίσκεις άτομα που είναι διατεθειμένα να μοιραστούν τα έξοδα του ταξιδιού. Έτσι γνώρισε και τη Λορένα, με την οποία πηγαινοέρχεται εδώ και έξι μήνες. Αυτή τη φορά όμως η επιλογή των άλλων δύο επιβατών δεν αποδεικνύεται ιδανική. Τόσο ο συνομήλικος του Χιουλιάν, Ροντρίγκο, όσο και ο νεότερος, Σέρχιο, δεν εξελίσσονται στους καλύτερους συνεπιβάτες.
Ο μεγάλος πρωταγωνιστής της ταινίας είναι σίγουρα το Βόλβο που οδηγεί ο Χιουλιάν. Για αρκετή ώρα έχεις την αίσθηση ότι παρακολουθείς μια μεγάλης διάρκειας διαφήμιση του αυτοκινήτου. Μια εξαιρετικά καλογυρισμένη διαφήμιση! Υπάρχουν όμως και ηθοποιοί εδώ και υπάρχει και μια ιστορία που περιμένουμε να αφηγηθεί ο σκηνοθέτης μας. Μέχρι ένα σημείο και αφού ξεμπερδέψουμε με τα πλάνα διαφήμισης, γίνεται μια προσπάθεια αφήγησης από τον Ντε Λα Ιγκλέσια, που επικεντρώνεται στον ανομολόγητο έρωτα του Χιουλιάν, που προκαλεί τις διαδράσεις μέσα σε όλη αυτή τη διαδρομή. Φαίνεται όμως ότι ο Ισπανός σκηνοθέτης δεν είναι απόλυτα εκεί. Κάνει επαγγελματική δουλειά μεν αλλά σου δίνει την αίσθηση ότι απλώς διεκπαιρεώνει.
Το σενάριο σαφώς δεν βοηθάει. Δεν έχει τη φορμά μιας κλασικής ρομαντικής κομεντί αλλά προσπαθεί να κινηθεί και στα χνάρια της μαύρης κωμωδίας. Ούτε το ένα όμως, ούτε το άλλο λειτουργεί ικανοποιητικά.
Στο τέλος σου μένουν οι φιλότιμες ερμηνείες των ηθοποιών και το γρήγορο δεύτερο μέρος, όπου με μερικές υπερβολές προσπαθεί να μας βάλει στα μονοπάτια της μαύρης κωμωδίας και να χτίσει αμφιβολίες ανάμεσα στους πρωταγωνιστές για το ποιος είναι ποιος. Δεν στηρίζει όμως ούτε αυτή την απόφαση το σενάριο, καταλήγοντας στην ουσία να τελειώνει ως ρομαντική κομεντί αλλά με λίγο ανορθόξο φινάλε. Σαφώς θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ καλύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου