 |
| Δράσης, Κωμωδία, Φαντασίας, Τρόμου Διάρκεια: 113' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Οι κασκαντέρ ξεσηκώνονται και χτυπάνε το κατεστημένο που τους ήθελε μέχρι τώρα στην αφάνεια! Δεν αποφασίζουν να γίνουν πρωταγωνιστές στη θέση των πρωταγωνιστών. Όχι, αυτό έχει ήδη συμβεί. Αποφασίζουν να πάρουν τα ηνία και αναλαμβάνουν ρόλο σκηνοθέτη, δείχνοντας στο σύγχρονο Χόλιγουντ ότι αν θέλει να κάνει ενδιαφέρουσες ταινίες δράσης καλό θα είναι να τους εμπιστευτεί. Μετά λοιπόν τους Σταχέλσκι και Λιτς, που φρέσκαραν το είδος με το John Wick, έρχεται άλλος ένας παλιός κασκαντέρ, ο Τζέι Τζέι Πέρι, να δείξει ότι κι αυτός μπορεί να σκηνοθετήσει εξαιρετικά τη δράση.
Τον Πέρι αλλά και διάφορους άλλους κασκαντέρ, τον γνώρισα μέσα από το κανάλι του Σκοτ Άντκινς (κρατάει κι εδώ έναν σύντομο αλλά διασκεδαστικό ρόλο) στο YouTube και τη σειρά Art of Action, που επιμελείται και παρουσιάζει ο ίδιος ο Άντκινς. Υπάρχει μια ολόκληρη στρατιά ανθρώπων, όπως ο Πέρι, που εργάζονται χρόνια στο Χόλιγουντ και πολύ περισσότερο στις ταινίες δράσης που οδηγούνται κατευθείαν στην αγορά του VOD, που αντικαθιστά σιγά σιγά την αγορά του dvd, που και αυτή με τη σειρά της αντικατέστησε την αγορά της βιντεοκασέτας! Εκεί μπορείς να βρεις διαμαντάκια στις ταινίες δράσης. Ο Πέρι εργάζεται σε αυτές τις παραγωγές από το 1985 κι έχει μια τεράστια πορεία σαν κασκαντέρ αλλά και πολλές φορές ως ηθοποιός. Η πρώτη φορά που σκηνοθετεί είναι στο Day Shift, μια από τις τελευταίες ταινίες παραγωγής Netflix, που ομολογουμένως δεν σε προδιαθέτει για κάτι καλό αλλά αυτή η προδιάθεση ξεπερνιέται ευτυχώς γρήγορα.
Ο Τζέιμι Φοξ πρωταγωνιστεί ως κυνηγός βρικολάκων, που εργάζεται υπό την κάλυψη του καθαριστή πισίνας και ακούει στο όνομα Μπαντ Γιαμπλόνσκι. Ο πρωταγωνιστής μας δεν είναι ο μόνος καθώς υπάρχει μια ολόκληρη οργάνωση με όλα όσα περιμένεις να έχει μια οργάνωση. Υπάρχει μια βάση, υπάρχουν κι άλλοι κυνηγοί και υπάρχουν ένα σωρό εργαζόμενοι σε διάφορα πόστα. Οι κυνηγοί παραδίδουν τα δόντια από τους βρικόλακες που σκοτώνουν και ανάλογα με το είδος και την ηλικία του θύματος λαμβάνουν μια ανταμοιβή. Το βασικό είναι πως υπάρχει δουλειά γενικά καθώς στην κοιλάδα του Σαν Φερνάντο κατοικούν για κάποιο λόγο αρκετά πλάσματα της νύχτας. Ο Γιαμπλόνσκι κάνει ότι μπορεί για να βγάλει τα προς το ζην και να εξασφαλίσει μια καλή ζωή για τη δεκάχρονη κόρη του αλλά τα πράγματα περιπλέκονται αφού φαίνεται να υπάρχει κάτι προσωπικό ανάμεσα στον ίδιο και σε έναν υψηλόβαθμο βρικόλακα.
Αρκετά κωμικό, αρκετά βίαιο αλλά κυρίως γεμάτο καλά σκηνοθετημένη δράση, που χάρη σε αυτήν το Day Dhift ξεφεύγει από το κλισέ που θέλει τις ταινίες του Netflix να απογοητεύουν, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον. Κι αυτό βέβαια υπό προϋποθέσεις καθώς αν εστιάσεις στο σενάριο ή στην κωμωδία, τότε, ναι τα πράγματα δεν θα πάνε πολύ καλά. Αν όμως δώσεις βάση στις μονομαχίες σώμα με σώμα, στις χορογραφίες και στα γεμάτα ενέργεια κυνηγητά τότε δεν μπορεί να μην περάσεις καλά. Από την πρώτη σκηνή ο Πέρι δείχνει ότι το έχει με τη δράση και φανερώνει την διάθεση του να δώσει ενέργεια στην κάμερα, η οποία κινείται αρκετά αλλά μένει σταθερή όταν πρέπει να φανεί η χορογραφία, κάτι που οι "χολιγουντιανοί" σκηνοθέτες αρνούνται χρόνια να καταλάβουν.
Ο Τζέιμι Φοξ εδώ είναι μια χαρά σε σχέση με άλλες πρόσφατες δουλειές του. Φτιάχνει ένα κλασικό δίδυμο παλιού - νέου στη δουλειά, με τον Ντέιβ Φράνκο, το οποίο είναι γεμάτο τετριμμένα αστεία που συναντάμε σε buddy movies, τα οποία δουλεύουν και δεν δουλεύουν. Το ίδιο χιλιοφορεμένα είναι και τα υπόλοιπα σεναριακά "συνολάκια" και είναι ο λόγος που δεν κερδίζει παραπάνω πόντους η ταινία. Η ιστορία του πατέρα που πρέπει να βρει χρήματα με άμεση προθεσμία για να μην χάσει το παιδί του, ο τύπος που θέλει να δουλεύει μόνος του, οι ανταγωνιστές, οι κακοί και τα λοιπά, είναι όλα πράγματα που τα έχουμε ξαναδεί. Εστιάστε λοιπόν στην δράση, αφήστε για λίγο στην άκρη τα υπόλοιπα και θα βγείτε κερδισμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου