SPIDERHEAD:
ΥΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
 |
| Σάτιρα, Θρίλερ Διάρκεια: 106' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Κρις Χέμσγουορθ, Μάιλς Τέλερ, το συγγραφικό δίδυμο πίσω από ταινίες όπως τα Deadpool 1 και 2, Zombieland, Life, και στο τιμόνι ο Τζόζεφ Κοζίνσκι, που έρχεται με φόρα από το Top Gun: Maverick! Τα κατάλληλα υλικά υπάρχουν αλλά το Spiderhead δεν δουλεύει όπως θα περιμέναμε.
Το Spiderhead είναι στην ουσία μια φυλακή, όπου οι κρατούμενοι κινούνται αρκετά πιο ελεύθερα σε σχέση με μια κοινή φυλακή. Έχουν το δωμάτιό τους, μπορούν να έρχονται σε επαφή με όλους τους υπόλοιπους κρατούμενους ελεύθερα και ο καθένας αναλαμβάνει ένα πόστο, από όπου προσφέρει στο σύνολο. Ο τρόπος για να μεταφερθείς στην Spiderhead από μια κοινή φυλακή είναι να γίνεις πειραματόζωο. Μια φαρμακευτική εταιρεία δημιούργησε το "ίδρυμα" αυτό και όποιοι κρατούμενοι δέχονται να μεταφερθούν εκεί, δηλώνουν αυτόματα την αποδοχή τους στη χορήγηση κάποιων πειραματικών φαρμάκων, που επιδρούν στην ψυχολογία του ατόμου. Εκεί βρίσκεται κρατούμενος και ο Τζεφ, ο οποίος έχει καταδικαστεί για ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Ο Τζεφ διατηρεί καλές σχέσεις με τον κύριο Άμπνεστι, τον υπεύθυνο του ιδρύματος, αλλά σύντομα θα ανακαλύψει ότι ούτε τα πειράματα, ούτε ο Άμπνεστι είναι ακριβώς αυτά που φαίνονται.
Ενώ η ταινία του Κοζίνσκι έχει αρκετά καλά στοιχεία εδώ κι εκεί, έχει δυστυχώς ένα βασικό πρόβλημα. Παρουσιάζεται αρχικά σαν μια σάτιρα γύρω από την ψυχολογία του ατόμου, τις κοινωνικές σχέσεις και τις κοινωνικές και πολιτισμικές διαφορές αλλά δεν αποφασίζει πλήρως αν θα διατηρήσει αυτό το ύφος μέχρι τέλους. Παρακολουθείς λοιπόν μια λίγο σκοτεινή σάτιρα, η οποία όμως ανά διαστήματα παίρνει πιο σοβαρά τον εαυτό της και φαίνεται ότι πάει να γίνει κάτι λίγο πιο βαρύ και δραματικό. Κι αν όλο αυτό δεν σε πετάει ιδιαίτερα εκτός κλίματος, έρχεται η τρίτη πράξη, όπου φέρνει μερικές αποκαλύψεις, λίγη δράση κι ένα αρκετά πρόχειρο και "χαζό" φινάλε.
Ο Μάιλς Τέλερ είναι αυτός που κρατάει κυρίως το ενδιαφέρον μας ερμηνευτικά, στο ρόλο του κρατούμενου, ενώ καλή δουλειά γίνεται και από την Τζέρνι Σμόλετ, με πιο δραματικές προεκτάσεις στην ερμηνεία της. Σε κόντρα ρόλο βρίσκουμε τον Κρις Χέμσγουορθ, καθώς ο Θορ του κινηματογραφικού σύμπαντος της Μάρβελ είναι εδώ ο κακός της υπόθεσης.
Το Spiderhead είναι βασισμένο σε ένα διήγημα και κατά πάσα πιθανότητα θα λειτουργούσε καλύτερα ως ένα μικρού μήκους φιλμ. Δεν γίνεται ποτέ κακό αυτό που παρακολουθείς αλλά αυτή η αναποφασιστικότητα ως προς το ύφος δεν βοηθά. Ίσως, κάνοντας μια τελευταία σκέψη, αυτό που δε βοηθά περισσότερο την ταινία να είναι το ταλέντο της πλειοψηφίας των συντελεστών, το οποίο σε κάνει να περιμένεις πολύ περισσότερα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου