ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ
 |
| Κωμωδία Διάρκεια: 111' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Η Στέφανι και η παρέα της είναι τα λεγόμενα "φυτά"του σχολείου. Η Στέφανι όμως αποφασίζει να σταματήσει να είναι "φυτό" και να δώσει νόημα στην εφηβική ζωή της. Θα αρχίσει να προσέχει την εξωτερική της εμφάνιση, θα μάθει να χορεύει με σέξι τρόπο, θα γίνει αρχηγός των μαζορετών, θα τα φτιάξει με το πιο δημοφιλές αγόρι και σύντομα θα στεφθεί βασίλισσα του χορού αποφοίτησης. Η Στέφανι όμως υπολόγιζε χωρίς τον ξενοδόχο καθώς μετά από ένα ακροβατικό με τις μαζορέτες, θα βρεθεί στο έδαφος και από εκεί στο κρεβάτι του νοσοκομείου, όπου θα ξυπνήσει από το κώμα που βρίσκονταν από εκείνη την ημέρα της πτώσης, είκοσι χρόνια αργότερα. Η Στέφανι είναι πλέον τριάντα εφτά χρονών. Έχει χάσει είκοσι χρόνια από τη ζωή της, την οποία θέλει να συνεχίσει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε. Η Στεφάνι θα επιστρέψει στο σχολείο και σκοπός της είναι να γίνει δημοφιλής και πάλι αλλά και να πάρει τον τίτλο που έχασε πριν χρόνια. Η Στέφανι θέλει να στεφθεί βασίλισσα του χορού αποφοίτησης αλλά ο κόσμος γύρω της έχει αλλάξει.
Η ιδέα του Senior Year έχει πλάκα αλλά η εκτέλεση όχι και τόσο. Η Ρέμπελ Γουίλσον δεν είναι κακή και είναι αυτή που δίνει τόσο τις καλές κωμικές στιγμές όσο και τις λίγο πιο συγκινητικές, προς το τέλος της ταινίας, καθώς επικρατεί εδώ αυτή η τάση των κωμωδιών της περασμένης εικοσαετίας, να παίρνουν έναν λίγο πιο δραματικό τόνο λίγο πριν το φινάλε τους, περνώντας και ένα απαραίτητο ηθικοπλαστικό μήνυμα, άλλοτε για τη φιλία, άλλοτε για την οικογένεια, άλλοτε για την αγάπη και πάει λέγοντας. Ίσως εδώ αυτό να αποτελεί και λίγο επιλογή των δημιουργών καθώς η ταινία είναι γεμάτη αναφορές στη δεκαετία του 2000, δεκαετία στην οποία έχει μείνει το μυαλό της πρωταγωνίστριας. Ωστόσο το πως θα το εκλάβει αυτό ο κάθε θεατής είναι διαφορετική υπόθεση, με την ουσία να βρίσκεται μόνο στο αν τελικά λειτουργεί ικανοποιητικά όλο αυτό ή όχι. Εδώ δυστυχώς κλίνουμε λίγο περισσότερο προς το όχι.
Συνολικά η ταινία δεν φέρει πρωτοτυπίες. Είναι πολύ γνωστό το μοτίβο που ακολουθεί και δεν προσπαθεί να ξεφύγει ποτέ από αυτό. Έχει την κωμική παρουσία της Γουίλσον που παίζει καλά το ψάρι έξω απ' το νερό και βασίζεται αρκετά σε αυτό ο σκηνοθέτης, δίνοντας αρκετά χώρο στην πρωταγωνίστρια. Ίσως αποτελέσει μια επιλογή για το πιο νεανικό κοινό αλλά στην ουσία είναι απλώς μια αρπαχτή του Νέτφλιξ, που σε λίγες ημέρες θα έχει ξεχαστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου