Ο ΚΑΟΥΜΠΟΪ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ Δραματική Σκηνοθεσία: Ricky Staub Σενάριο: Ricky Staub, Dan Walser Πρωταγωνιστούν: Idris Elba, Lorraine Toussaint,Caleb McLaughlin, Method Man Διάρκεια: 111' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Μέσα στην τσιμεντούπολη της Φιλαδέλφεια, στην οδό Φλέτσερ, υπάρχει μια έντονη μυρωδιά στάβλων. Ο ανυποψίαστος περαστικός που θα βρεθεί σε αυτή τη φτωχική συνοικία μάλλον θα εκπλαγεί στη θέα νεαρών καβαλάρηδων, οι οποίοι μαζί με τους εκπαιδευτές τους καλπάζουν στους δρόμους των κοντινών γειτονιών. Εδώ και εκατό χρόνια υπάρχουν οι στάβλοι της οδού Φλέτσερ και τόσα χρόνια οι αφροαμερικανοί γητευτές άγριων αλόγων, δίνουν μαθήματα ιππασίας και φροντίδας των ζώων στους νέους της πόλης, προσπαθώντας να τους κρατήσουν μακριά από την παρανομία, που καραδοκεί σε κάθε βήμα τους.
Σε αυτή την πραγματική γειτονιά που οι Αστικοί Καουμπόις είναι πραγματικότητα στήνει την πρώτη ταινία του ο Ρίκι Στάουμπ, δίνοντάς μας ένα σύγχρονο, δραματικό, αστικό γουέστερν.
Ηθοποιοί και πραγματικοί κάτοικοι / καουμπόις της οδού Φλέτσερ εμφανίζονται στην οθόνη και μέσα από την ιστορία του νεαρού Κόουλ και του πατέρα του, παίρνουμε μια γερή γεύση για το άλλο πρόσωπο της Αμερικής, που δεν εμφανίζεται συχνά στο Χόλιγουντ. Ο έφηβος Κόουλ ζει εδώ και χρόνια με τη μητέρα του κάνοντας όμως τα πράγματα πολύ δύσκολα για αυτήν καθώς είναι κάτι παραπάνω από ένας ατίθασος νέος. Η μητέρα αποφασίζει να τον αφήσει να ζήσει ένα καλοκαίρι με τον πατέρα του, στη Φιλαδέλφεια, ελπίζοντας ότι εκεί θα μπορέσει επιτέλους να δει τις δυσκολίες της ζωής και να αλλάξει νοοτροπία. Ο πατέρας μετά από χρόνια απουσίας καλείται να σταθεί δίπλα στο παιδί και οι δυο τους θα βρεθούν αντιμέτωποι τόσο με τους εαυτούς τους αλλά και τα λάθη που κόστισαν τη διάλυση της οικογένειας.
Δύο υπέροχα πράγματα άκουσα μέσα από τις διαλόγους αυτής της όμορφης, συγκινητικής, γήινης ιστορίας. Το ένα έχει να κάνει με τη φύση ανθρώπων και ζώων και ακούγεται σε μια κουβέντα γύρω από τη φωτιά, στη γειτονιά της οδού Φλέτσερ. Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την προσπάθεια της Αμερικανικής ιστορίας να “αφανίσει” τους μαύρους πρωταγωνιστές της, καταλήγοντας στην αναφορά του λόγου που θεωρούσαν οι λευκοί ότι οι μαύροι ήταν καλύτεροι γητευτές αλόγων. Οι μεν λοιπόν υποστήριζαν ότι όπως οι μαύροι είχαν την υποταγή στο αίμα τους, έτσι μπορούσαν να εκπαιδεύσουν καλύτερα τα ζώα, μεταδίδοντάς τους την έννοια της υποταγής. Οι δε όμως γνώριζαν ότι μπορούσαν να εκπαιδεύσουν καλύτερα τα άλογα γιατί κατανοούσαν ότι τα πλάσματα έπρεπε να είναι ελεύθερα, χτίζοντας έτσι μια αμοιβαία σχέση!
Το δεύτερο υπέροχο πράγμα, βγαίνει από το στόμα του πολύ καλού Ίντρις Έλμπα, που υποδύεται τον πατέρα του Κόουλ. Σε μια στιγμή βαθιάς αναγνώρισης της τραγικής του στάσης ως πατέρας, καθώς ποτέ δεν υπήρξε δίπλα στο γιο του, εξηγεί στον πιτσιρικά τον λόγο που τον ονόμασε Κόουλ (Κόλτρεϊν). Βάζει ένα δίσκο στο πικάπ, ακούγεται ο ήχος σαξοφώνου του Τζον Κόλτρεϊν, του εξηγεί πόσο σημαντικός υπήρξε ο Κόλτρεϊν για τη τζαζ αλλά και για την αφροαμερικανική κοινότητα. Ο ορφανός Κόλτρεϊν υπήρξε ο πιο σημαντικός άνθρωπος χωρίς πατέρα, όπως λέει στον Κόουλ ο πατέρας του. Μικρή στιγμή, που φανερώνει πολλά όμως.
Οι ερμηνεία του πιτσιρικά Κέιλεμπ ΜακΛόφλιν, που γνωρίσαμε μέσα από το Stranger Things, είναι εξαιρετική και όπως και οι υπόλοιποι ηθοποιοί (επαγγελματίες και μη) βγάζει μια ταιριαστή φυσικότητα η παρουσία του. Ωραίες οι σκηνές με τον μελαγχολικό εδώ Ίντρις Έλμπα, στο ρόλο του ανθρώπου που μέσα από τα άλογα κατάφερε να σώσει ότι είχε απομείνει στην κατεστραμμένη ζωή του και ίσως μετά από χρόνια να καταφέρνει να κερδίσει την αναγνώριση από το γιο του, πάλι μέσα από τα υπέροχα αυτά πλάσματα.
Γουέστερν πόλης, κοινωνικό δράμα, αλληγορία για την σύγχρονη κοινωνία. Το Concrete Cowboy είναι μια ταινία χαμηλών τόνων που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου