Είδος: Δράσης, Θρίλερ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Ξεκινάμε λέγοντας ότι η ταινία δεν είναι κακή. Έχει μικρή διάρκεια, έχει γρήγορους ρυθμούς, έχει σχετικά καλές ερμηνείες αλλά είναι απολύτως προβλέψιμη και κάνει μια-δυο επιλογές στην πορεία που δεν βοηθάνε την αληθοφάνεια της υπόθεσης."
 |
POINT BLANK:
ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ
Σκηνοθεσία:Joe Lynch
Σενάριο:Adam G. Simon
Παίζουν:Frank Grillo,
Anthony Mackie,Marcia Gay Harden |
Πολλές φορές μου ζητάνε φίλοι και γνωστοί να προτείνω "καμιά καλή ταινία, που μπορεί να μην έχουν δει". Όταν μου ζητάνε μια καλή περιπέτεια, πάντα υπολογίζοντας ότι πρέπει να είναι κάτι που δεν έχουν δει, για κάποιον περίεργο λόγο η πρώτη ταινία που έρχεται στο μυαλό είναι ένα Γαλλικό φιλμ του 2010, με τον τίτλο Point Blank. Δε μπορώ ποτέ να θυμηθώ πολλά για την εν λόγω ταινία, πέρα από τα πολύ βασικά, αλλά θυμάμαι ότι ήταν από τις ταινίες που με κράτησε σε όλη τη διάρκειά της συγκεντρωμένο "εκεί", με αρκετή αγωνία για την εξέλιξή της. Περίμενα τα επόμενα χρόνια ότι κάποιος στο Χόλιγουντ θα επιχειρήσει ένα ριμέικ και κάθε φορά που πρότεινα την ταινία σε κάποιον αναρωτιόμουν πως και ακόμα δεν έχει γίνει. Η ώρα όμως έφτασε και το Νέτφλιξ φρόντισε να φτιάξει την Αμερικανική εκδοχή της ταινίας του Γάλλου, Φρεντ Καβαγιέ, χωρίς προφανώς να έχουμε το ίδιο δυναμικό αποτέλεσμα.
Ο Πολ είναι νοσοκόμος και μπλέκεται σε μια επικίνδυνη ιστορία. Ο αδελφός ενός κακοποιού που βρίσκεται τραυματισμένος και υπό αστυνομική επιτήρηση στην κλινική που δουλεύει ο Πολ, απαγάγει την έγκυο γυναίκα του άτυχου νοσοκόμου. Για να την αφήσει ελεύθερη πρέπει ο Πολ να βγάλει τον αδερφό του από το νοσοκομείο. Ο Πολ και ο κακοποιός τρέχουν ενάντια στον χρόνο, την αστυνομία και ένα σωρό μαφιόζους που τους καταδιώκουν, καθώς όλοι είναι μπλεγμένοι σε μια ιστορία πολύ πιο βρώμικη απ' ότι φαίνεται.
Ξεκινάμε λέγοντας ότι η ταινία δεν είναι κακή. Έχει μικρή διάρκεια, έχει γρήγορους ρυθμούς, έχει σχετικά καλές ερμηνείες αλλά είναι απολύτως προβλέψιμη και κάνει μια-δυο επιλογές στην πορεία που δεν βοηθάνε την αληθοφάνεια της υπόθεσης. Σίγουρα δεν μπορεί να κρατήσει το θεατή με τον τρόπο που η Γαλλική ταινία το έκανε, αλλά το σημαντικό είναι ότι το κοινό που απευθύνεται δεν θα το χάσει. Το κοινό αυτό είναι κυρίως όσοι βλέπουν με συμπάθεια τις περιπέτειες της δεκαετίας του 1990 και όσοι αρέσκονται σε ιστορίες με "καλούς" και "κακούς" που όμως δεν έχουν ξεκάθαρο ρόλο. Υπάρχει μια ανατροπή που όμως εδώ την περιμένεις, κυρίως λόγω του τρόπου που προσεγγίζεται ερμηνευτικά ο χαρακτήρας που έχει τον πρώτο λόγο στην ανατροπή αυτή, αλλά γενικότερα η ταινία το παλεύει να σταθεί με αξιοπρέπεια στο σύνολό της.
Οι δυο πρωταγωνιστές είναι καλοί, με τον Φρανκ Γκρίλο να έχει μεγαλύτερη άνεση από τον Άντονι Μάκι ακόμα και σε στιγμές που πρέπει να δείξει ότι είναι κάτι περισσότερο από ένας σκληρός τύπος, ενώ αυτή που νιώθω ότι μου τα χαλάει κάπου και προδίδει καταστάσεις με τον τρόπο της είναι η Μάρσια Γκέι Χάρντεν. Οι Γκρίλο και Μάκι είναι πάντως ο κύριος λόγος που η ταινία κρατά το ενδιαφέρον του θεατή.
Γενικά το φιλμ που σκηνοθέτησε ο Τζο Λιντς, με την περίεργη φιλμογραφία του, δεν είναι κακό. Είναι σίγουρα συμβατικό και προβλέψιμο, πράγμα που αρκετοί θεατές δε μπορούν να ανεχθούν και μπορώ να το καταλάβω απόλυτα. Υπάρχουν απ' την άλλη και θεατές που προτιμούν τη σιγουριά μιας αναμενόμενης εξέλιξης περιπέτειας, ειδικά όταν μιλάμε για θέαση στο σπίτι, που κι αυτούς μπορώ να τους καταλάβω, οπότε μια χαρά θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν το Point Blank. Αυτό που σίγουρα θα μπορούσα να προτείνω και στις δύο ομάδες είναι να αναζητήσουν το ομώνυμο Γαλλικό φιλμ και να του ρίξουν μια ματιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου