Είδος: Φαντασίας, Περιπέτεια, Κωμωδία
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Το φιλμ σε βάζει σε ένα κόσμο που αν δεν τον γνωρίζεις θα μπορούσες να νιώσεις πολύ περίεργα αλλά ο Λέτερμαν μας το κάνει αρκετά εύκολο. Πολλά μπορεί να μη μαθαίνουμε ποτέ για αυτόν τον κόσμο αλλά όλο το στήσιμο έχει ενδιαφέρον, τουλάχιστον οπτικά."
 |
ΠΟΚΕΜΟΝ:
ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ ΠΙΚΑΤΣΟΥ
Σκηνοθεσία:Rob Letterman
Σενάριο:Dan Hernandez,Benji Samit,
Derek Connolly,Rob Letterman
Παίζουν:Ryan Reynolds,
Justice Smith,Kathryn Newton |
Τα Πόκεμον (Pocket Monsters, δηλαδή τέρατα τσέπης) ξετρέλαναν τους πιτσιρικάδες της δεκαετίας του 1990. Οι Ιάπωνες, Σατόσι Ταζίρι και Κεν Σουγκιμόρι, συνέλαβαν την ιδέα και παρουσίασαν στον κόσμο τα περίεργα αυτά πλάσματα. Το 1996 κάνουν την εμφάνισή τους σαν ηλεκτρονικό παιχνίδι στο Game Boy της Nintendo και ακολουθεί ένα πλήθος από άνιμε , μάνγκα, τηλεοπτικές σειρές και αμέτρητα προϊόντα με πρωταγωνιστές τα Πόκεμον και κυρίως το πιο διάσημο αυτών, τον αξιαγάπητο Πίκατσου! Μετά από πάρα πολλές ταινίες κινουμένων σχεδίων έρχεται η στιγμή που οι φανατικοί φίλοι της σειράς μπορούν να παρακολουθήσουν τη live action εκδοχή του Χόλιγουντ, η οποία μάλλον θα τους ικανοποιήσει (αν μπορούν να βασιστούν στην άποψη κάποιου που καμία σχέση δεν είχε ποτέ με τα Πόκεμον αλλά παρόλαυτα βρήκε το φιλμ μια χαρά).
Η ταινία μας μεταφέρει σε ένα κόσμο και συγκεκριμένα σε μια πόλη όπου Πόκεμον και άνθρωποι ζουν μαζί ειρηνικά. Εκεί φτάνει ο Τιμ, του οποίου ο αστυνομικός πατέρας βρέθηκε νεκρός μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο Τιμ θα ανακαλύψει στο σπίτι του πατέρα τον Πίκατσου, ένα Πόκεμον, που θα τον βοηθήσει να εξιχνιάσει το μυστήριο του θανάτου του καθώς φαίνεται ότι ο πατέρας του είχε ανακαλύψει κάτι που θα μπορούσε να κλονίσει τις σχέσεις των ανθρώπων με τα Πόκεμον.
Ο Ρομπ Λέτερμαν, του συμπαθητικού Goosebumps, σκηνοθετεί άλλη μια παιδική ταινία φαντασίας και τα καταφέρνει κι εδώ αρκετά καλά. Το φιλμ σε βάζει σε ένα κόσμο που αν δεν τον γνωρίζεις θα μπορούσες να νιώσεις πολύ περίεργα αλλά ο Λέτερμαν μας το κάνει αρκετά εύκολο. Πολλά μπορεί να μη μαθαίνουμε ποτέ για αυτόν τον κόσμο αλλά όλο το στήσιμο έχει ενδιαφέρον, τουλάχιστον οπτικά. Η καλή φωτογραφία και η μοντέρνα αισθητική των σκηνικών σε κερδίζει κι έτσι, σε συνδυασμό με τον καλό ρυθμό της ταινίας, το χιούμορ, τα περίεργα πλάσματα και τη μικρή δόση μυστηρίου, η ώρα περνά ευχάριστα.
Το δυνατό χαρτί της ταινίας είναι σίγουρα ο Ράιαν Ρέινολντς, που δανείζει τη φωνή του στον Πίκατσου. Ο Ρέινολντς μπορεί να είναι καυστικός και αστείος αλλά και συγκινητικός όταν χρειάζεται. Ο Τζάστις Σμιθ συμπληρώνει το δίδυμο με επιτυχία και από εκεί και πέρα έχουμε λίγο πιο στάνταρ ερμηνείες για παιδική ταινία, με τους περισσότερους ηθοποιούς απλώς να διεκπεραιώνουν αξιοπρεπώς αυτό που τους δόθηκε να παίξουν.
Δεν έχω πολλά να πω για το φιλμ, πέρα από το ότι το βρήκα συμπαθητικό, ενώ μάλιστα δεν το περίμενα. Είναι αυτό που λέμε "σιγουράκι". Δεν κάνει τίποτα παραπάνω ούτε παρακάτω από ότι θα ήθελε το κοινό του. Ο κόσμος των Πόκεμον ξεδιπλώνεται στην οθόνη, σίγουρα με περισσότερο ενδιαφέρον για τους φανατικούς φίλους τους, καθώς φαίνεται να υπάρχουν αρκετά πράγματα στο φιλμ που να απευθύνονται κυρίως σε αυτούς αλλά κι εμένα, τον άσχετο με τα Ιαπωνικά αυτά κατασκευάσματα, δεν με κούρασε. Δεν θα τη θυμάμαι αλλά για όσο κράτησε δεν ήταν κακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου