Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Το σενάριο που συνυπογράφει ο ΝτεΝάιτ, μας πηγαίνει δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας και παρακολουθεί του γιο του Στάκερ Πέντακοστ, του θρυλικού αξιωματικού που έδωσε τη ζωή του για να νικηθούν τα κάιτζου και να κλείσει η πύλη απ' την οποία τα τέρατα περνούσαν στη δική μας διάσταση. Ο γιος του, Τζέικ, πρώην πιλότος Γιάγκερ, ζει στην παρανομία πουλώντας στη μαύρη αγορά εξαρτήματα διαλυμένων Γιάγκερ. Σύντομα θα συλληφθεί και ο μόνος τρόπος για να γλιτώσει τη φυλακή είναι να δεχθεί την πρόταση της ετεροθαλούς αδερφής του, Μάκο, και να επιστρέψει στα Γιάγκερ ως εκπαιδευτής νεαρών πιλότων. Παράλληλα ένας νέος αντίπαλος εμφανίζεται για το σώμα των Γιάγκερ, που απειλεί να αντικαταστήσει τα ρομπότ που έσωσαν την ανθρωπότητα. Νέα ρομπότ με χειρισμό από απόσταση και χωρίς πιλότους, έρχονται να πάρουν τη θέση των Γιάγκερ αλλά φαίνεται ότι πίσω από την εταιρεία που προωθεί αυτά τα drones υπάρχει ένα καλά κρυμμένο μυστικό, που έχει να κάνει με τα κάιτζου.
Εντελώς στεγνό φιλμ, με κακό σενάριο, άσχημους διαλόγους και αδιάφορους χαρακτήρες. Κι αν μετά απ' όλα αυτά περιμένεις τουλάχιστον να δεις καλά ψηφιακά εφέ και μπόλικο θέαμα που θα σε κάνει να ξεχάσεις τα προηγούμενα, τότε, λυπάμαι, αλλά ακόμα και σε αυτό τον τομέα, το δεύτερο μέρος του Pacific Rim, φαίνεται να μην τα καταφέρνει. Η ματιά του Ντελ Τόρο απουσιάζει εδώ και τα εφέ είναι με τέτοιο τρόπο δουλεμένα που νιώθεις ότι παρακολουθείς ένα πολύ καλό animation αλλά όχι μια ταινία ζωντανής δράσης.
"Εντελώς στεγνό φιλμ, με κακό σενάριο, άσχημους διαλόγους και αδιάφορους χαρακτήρες. Κι αν μετά απ' όλα αυτά περιμένεις τουλάχιστον να δεις καλά ψηφιακά εφέ και μπόλικο θέαμα που θα σε κάνει να ξεχάσεις τα προηγούμενα, τότε, λυπάμαι, αλλά ακόμα και σε αυτό τον τομέα, το δεύτερο μέρος του Pacific Rim, φαίνεται να μην τα καταφέρνει. Η ματιά του Ντελ Τόρο απουσιάζει εδώ και τα εφέ είναι με τέτοιο τρόπο δουλεμένα που νιώθεις ότι παρακολουθείς ένα πολύ καλό animation αλλά όχι μια ταινία ζωντανής δράσης."
 |
PACIFIC RIM: ΕΞΕΓΕΡΣΗ
Σκηνοθεσία:Steven S. DeKnight
Σενάριο:Steven S. DeKnight,
Emily Carmichael, Kira Snyder,T.S. Nowlin
Παίζουν:John Boyega,
Scott Eastwood,Cailee Spaeny |
Δηλωμένος θαυμαστής του Γκιγέρμο Ντελ Τόρο από τα πρώτα του βήματα και το Cronos και λάτρης του Λαβύρινθου του Πάνα, ανέμενα πάντα τις επόμενες δουλειές του με απόλυτο ενδιαφέρον και δίψα για τα πράγματα που γεννά το μυαλό του Μεξικανού. Δύο ωστόσο είναι τα φιλμς του που μέχρι σήμερα δε μπόρεσαν να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες μου. Όσο κι αν σας κάνει εντύπωση, το ένα είναι το φιλμ που έφερε το Όσκαρ στον Ντελ Τόρο, Η Μορφή του Νερού, ενώ το δεύτερο είναι η τεράστια εμπορική επιτυχία που ακούει στο όνομα Το Δαχτυλίδι Της Φωτιάς (Pacific Rim). Δε θα προχωρήσω σε ανάλυση των λόγων που δε μου άρεσε το πρώτο Pacific Rim αλλά θα πάω κατευθείαν στη συνέχεια της ταινίας που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, η οποία όπως μπορείτε να φανταστείτε είχε ελάχιστες πιθανότητες να μου αρέσει, καθώς ο Ντελ Τόρο εδώ εκτελεί μόνο χρέη παραγωγού, αφήνοντας τη σκηνοθεσία στον Στίβεν Σ. ΝτεΝάιτ, ο οποίος έχασε τα αυγά και τα πασχάλια.
Το σενάριο που συνυπογράφει ο ΝτεΝάιτ, μας πηγαίνει δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας και παρακολουθεί του γιο του Στάκερ Πέντακοστ, του θρυλικού αξιωματικού που έδωσε τη ζωή του για να νικηθούν τα κάιτζου και να κλείσει η πύλη απ' την οποία τα τέρατα περνούσαν στη δική μας διάσταση. Ο γιος του, Τζέικ, πρώην πιλότος Γιάγκερ, ζει στην παρανομία πουλώντας στη μαύρη αγορά εξαρτήματα διαλυμένων Γιάγκερ. Σύντομα θα συλληφθεί και ο μόνος τρόπος για να γλιτώσει τη φυλακή είναι να δεχθεί την πρόταση της ετεροθαλούς αδερφής του, Μάκο, και να επιστρέψει στα Γιάγκερ ως εκπαιδευτής νεαρών πιλότων. Παράλληλα ένας νέος αντίπαλος εμφανίζεται για το σώμα των Γιάγκερ, που απειλεί να αντικαταστήσει τα ρομπότ που έσωσαν την ανθρωπότητα. Νέα ρομπότ με χειρισμό από απόσταση και χωρίς πιλότους, έρχονται να πάρουν τη θέση των Γιάγκερ αλλά φαίνεται ότι πίσω από την εταιρεία που προωθεί αυτά τα drones υπάρχει ένα καλά κρυμμένο μυστικό, που έχει να κάνει με τα κάιτζου.
Εντελώς στεγνό φιλμ, με κακό σενάριο, άσχημους διαλόγους και αδιάφορους χαρακτήρες. Κι αν μετά απ' όλα αυτά περιμένεις τουλάχιστον να δεις καλά ψηφιακά εφέ και μπόλικο θέαμα που θα σε κάνει να ξεχάσεις τα προηγούμενα, τότε, λυπάμαι, αλλά ακόμα και σε αυτό τον τομέα, το δεύτερο μέρος του Pacific Rim, φαίνεται να μην τα καταφέρνει. Η ματιά του Ντελ Τόρο απουσιάζει εδώ και τα εφέ είναι με τέτοιο τρόπο δουλεμένα που νιώθεις ότι παρακολουθείς ένα πολύ καλό animation αλλά όχι μια ταινία ζωντανής δράσης.
Τα πάντα έχουν απλοποιηθεί εδώ ώστε να τραβήξουν ακόμα πιο νεανικό κοινό, γι αυτό και η απόφαση να βάλουν εφήβους πιλότους στα Γιάγκερ, με την εξήγηση ότι όσο πιο νέοι οι πιλότοι τόσο καλύτερη η μεταξύ τους σύνδεση. Κι αν το προηγούμενο φιλμ στόχευε σε όλους εμάς που μεγαλώσαμε στη δεκαετία του 1980 αλλά και στους λάτρεις του Ιαπωνικού κινηματογράφου με τα γιγάντια τέρατα και τα ρομπότ, έχοντας κι αυτό μια πολύ απλή πλοκή και διατηρώντας το σενάριο σε απλά μονοπάτια, εδώ ο ΝτεΝάιτ κάνει τα πάντα να μοιάζουν όχι απλώς "απλά" αλλά απλοϊκά, ρίχνοντας εντελώς το επίπεδο, θέλοντας φανερά να κερδίσει ένα πολύ πιο νεανικό κοινό.
Στόχος της εταιρείας παραγωγής, όπως καταλαβαίνουμε και από το φινάλε, είναι να δημιουργήσει ένα νέο franchise. Τα βήματα που έγιναν όμως με αυτό το φιλμ δε θεωρώ ότι είναι ικανά να στηρίξουν αυτή την επιθυμία, καθώς προσωπικά βρήκα το Pacific Rim: Uprising μια από τις χειρότερες ταινίες του 2018, έως τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου