Είδος: Περιπέτεια, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Το Σε Απόσταση Ασφαλείας είναι μια τυπική περιπέτεια από αυτές που συναντούσαμε και συναντάμε στα ράφια των Dvd Clubs. Ωστόσο, η ταινία που σκηνοθέτησε ο Καναδός Αλέν Ντεροσί, βρήκε κινηματογραφική διανομή και στη χώρα μας, χωρίς να βλέπω κάποιον ιδιαίτερο λόγο αλλά περί ορέξεως... πιασ' το αυγό και κούρευ' το. Η ιστορία απλή και χιλιοκοπιαρισμένη, ειδικά από την εποχή του Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει. Ο κατάλληλος άνθρωπος βρίσκεται στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή (ή ο λάθος άνθρωπος στη λάθος θέση, ανάλογα από ποια οπτική θα το δει κανείς), χωρίς κανείς να το γνωρίζει και σώζει τη μέρα. Ο Μπαντέρας λοιπόν εδώ υποδύεται έναν βετεράνο λοχαγό του Αμερικανικού στρατού, ο οποίος αντιμετωπίζει οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα και αναζητά μια οποιαδήποτε δουλειά. Προσλαμβάνεται έτσι ως ασφάλεια σε νυχτερινή βάρδια σε ένα εμπορικό κέντρο, στο μέσο δύο μικρών πόλεων. Την ίδια βραδιά που πιάνει δουλειά ο Αντόνιο και γνωρίζεται με τους συναδέλφους του και του μαθαίνουν τα κατατόπια, λίγο πιο κάτω, στην εθνική οδό, συμμορίτες την πέφτουν σε αυτοκινητοπομπή του FBI, που μεταφέρει ένα κοριτσάκι περίπου δώδεκα ετών. Το κοριτσάκι είναι ο μοναδικός μάρτυρας της δολοφονίας των γονιών της από μέλη της συμμορίας και καταλαβαίνετε για ποιο λόγο γίνονται όλα αυτά. Η συμμορία θέλει το παιδί νεκρό αλλά αυτό καταφέρνει να ξεφύγει και να φτάσει στο εμπορικό κέντρο, όπου εκεί για καλή του τύχη βρίσκεται ο Μπαντέρας, ο οποίος και θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του, όταν το μέρος θα γεμίσει από μέλη της συμμορίας, και θα προσπαθήσει να σώσει το κοριτσάκι και τους υπόλοιπους "σεκιουριτάδες", που το παλεύουν κι αυτοί στο πλευρό του.
"Μην περιμένετε πολλά. Λίγες καλές σκηνές δράσης, μικρή διάρκεια κι ένα έντιμο αποτέλεσμα από μια μικρή παραγωγή."
 |
ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Σκηνοθεσία:Alain Desrochers
Σενάριο: Tony Mosher,John Sullivan
Παίζουν:Antonio Banderas,
Ben Kingsley,Liam McIntyre |
Η δεκαετία του 1990 είναι ακόμα ζωντανή και είναι ακόμα εδώ! Η νέα ταινία που πρωταγωνιστεί ο Αντόνιο Μπαντέρας έρχεται να μας το επιβεβαιώσει.
Το Σε Απόσταση Ασφαλείας είναι μια τυπική περιπέτεια από αυτές που συναντούσαμε και συναντάμε στα ράφια των Dvd Clubs. Ωστόσο, η ταινία που σκηνοθέτησε ο Καναδός Αλέν Ντεροσί, βρήκε κινηματογραφική διανομή και στη χώρα μας, χωρίς να βλέπω κάποιον ιδιαίτερο λόγο αλλά περί ορέξεως... πιασ' το αυγό και κούρευ' το. Η ιστορία απλή και χιλιοκοπιαρισμένη, ειδικά από την εποχή του Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει. Ο κατάλληλος άνθρωπος βρίσκεται στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή (ή ο λάθος άνθρωπος στη λάθος θέση, ανάλογα από ποια οπτική θα το δει κανείς), χωρίς κανείς να το γνωρίζει και σώζει τη μέρα. Ο Μπαντέρας λοιπόν εδώ υποδύεται έναν βετεράνο λοχαγό του Αμερικανικού στρατού, ο οποίος αντιμετωπίζει οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα και αναζητά μια οποιαδήποτε δουλειά. Προσλαμβάνεται έτσι ως ασφάλεια σε νυχτερινή βάρδια σε ένα εμπορικό κέντρο, στο μέσο δύο μικρών πόλεων. Την ίδια βραδιά που πιάνει δουλειά ο Αντόνιο και γνωρίζεται με τους συναδέλφους του και του μαθαίνουν τα κατατόπια, λίγο πιο κάτω, στην εθνική οδό, συμμορίτες την πέφτουν σε αυτοκινητοπομπή του FBI, που μεταφέρει ένα κοριτσάκι περίπου δώδεκα ετών. Το κοριτσάκι είναι ο μοναδικός μάρτυρας της δολοφονίας των γονιών της από μέλη της συμμορίας και καταλαβαίνετε για ποιο λόγο γίνονται όλα αυτά. Η συμμορία θέλει το παιδί νεκρό αλλά αυτό καταφέρνει να ξεφύγει και να φτάσει στο εμπορικό κέντρο, όπου εκεί για καλή του τύχη βρίσκεται ο Μπαντέρας, ο οποίος και θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του, όταν το μέρος θα γεμίσει από μέλη της συμμορίας, και θα προσπαθήσει να σώσει το κοριτσάκι και τους υπόλοιπους "σεκιουριτάδες", που το παλεύουν κι αυτοί στο πλευρό του.
Μην περιμένετε πολλά. Λίγες καλές σκηνές δράσης, μικρή διάρκεια κι ένα έντιμο αποτέλεσμα από μια μικρή παραγωγή. Ο Μπαντέρας είναι επαγγελματίας και τα βγάζει πέρα αξιοπρεπώς, όπως συμβαίνει και με τον Μπεν Κίνγκσλεϊ στο ρόλο του κακού, ενώ την προσπάθεια την κάνουν και οι υπόλοιποι ηθοποιοί, παρότι σενάριο και χαρακτήρες δε βοηθούν την κατάσταση.
Θα μπορούσε τουλάχιστον σαν ταινία να ήταν περισσότερο διασκεδαστική. Θα μπορούσε να δώσει κι άλλες σκηνές δράσης και να μην αναλώνεται σε αχρείαστους διαλόγους, ούτε να προσπαθεί να αναλύσει χαρακτήρες, αφού στην ουσία δε μπορεί να το κάνει σωστά. Γενικότερα υπάρχει η αισθητική της βιντεοταινίας, στα σκηνικά, στη δράση, στην πλοκή. Την βλέπεις ένα βραδάκι ή ένα απόγευμα στο σπίτι, για να περάσει η ώρα σου, αλλά για κινηματογραφική έξοδο δεν θα έπρεπε να προταθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου