Είδος: Κωμωδία
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Στο Και ο Θεός να Βάλει το Χέρι Του παρακολουθούμε την πορεία του Κέκο από υπάλληλο καθαρισμού σε ξενοδοχείο σε επιτυχημένο πωλητή ηλεκτρικής σκούπας. Ο Κέκο βγάζει λεφτά και σπαταλά ασύστολα. Όλα αυτά όμως πριν η κρίση χτυπήσει την Ιταλία. Από εκεί και πέρα αρχίζει η πτώση. Οι τράπεζες τον κυνηγάνε, η γυναίκα του τον διώχνει, το πολυτελές αυτοκίνητό του αντικαθίσταται από ένα μεταχειρισμένο και το μόνο που μένει στον Κέκο είναι η καλή σχέση με το γιο του. Έτσι υπόσχεται στο μικρό πως αν καταφέρει να τελειώσει την τάξη του με Άριστα σε όλα τα μαθήματα, θα τον πάει τις διακοπές των ονείρων του. Ο μικρός τα καταφέρνει και τώρα ο Κέκο πρέπει να βρει τρόπο να δώσει στο παιδί αυτό που του υποσχέθηκε, προσπαθώντας όμως να το συνδυάσει με δουλειά και με την ύστατη προσπάθεια στην πώληση ηλεκτρικής σκούπας.
"Υπάρχει ανάλαφρη διάθεση, υπάρχει πάντα η ταύτιση με τους γείτονες και τα προβλήματα που έφερε η οικονομική κρίση και γενικότερα το φιλμ καταφέρνει να σε κάνει να χαμογελάς ανά διαστήματα, άλλοτε με τη φυσιογνωμία και το ταπεραμέντο του Τζαλόνε, άλλοτε γιατί απλώς βλέπεις τη δική σου πραγματικότητα πάνω στο κινηματογραφικό πανί."
 |
ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ
ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ
Σκηνοθεσία:Gennaro Nunziante
Σενάριο:Checco Zalone,
Gennaro Nunziante
Παίζουν:Checco Zalone,
Aurore Erguy,Miriam Dalmazio |
Τι ζητά κανείς από το καλοκαίρι του; Παγωμένα ποτά, δροσιά, θάλασσα και φυσικά μια καλή Γαλλική κωμωδία! Ή μήπως μια Ιταλική κωμωδία, με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο Κέκο Τζαλόνε; Ό,τι από τα δύο κι αν προτιμάτε, μην ανησυχείτε. Απ' όλα έχει ο μπαξές αλλά μαντέψτε. Γαλλικές κωμωδίες έχουμε, όμως καμία από αυτές που οι εταιρείες διανομής αποφασίζουν να φέρουν στη χώρα μας κάθε καλοκαίρι δεν είναι αξιόλογη. Απ' την άλλη, η περυσινή επιτυχία του Που Πάω, Θεέ Μου; είχε ως αποτέλεσμα τη διανομή στη χώρα μας παλιότερων ταινιών του γνωστού στην Ιταλία, Κέκο Τζαλόνε. Αρχικά πήγαμε πίσω στο 2011 και στο Τι Όμορφη Μέρα Θεέ μου! και συνεχίζουμε με την ταινία του 2013, Και ο Θεός να Βάλει το Χέρι του! Σε όλους τους τίτλους όπως βλέπετε αναφέρεται ο Ύψιστος, για να συνειδητοποιήσει το κοινό ότι κάτι κοινό συνδέει τα φιλμ με το Που Πάω, Θεέ Μου; την πρώτη μεγάλη επιτυχία του Τζαλόνε, στη χώρα μας. Τώρα αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στις Γαλλικές κωμωδίες και στις Ιταλικές, είτε με το Τζαλόνε μέσα είτε όχι (όπως το Τα Παράπονα Στο Δήμαρχο), τότε θα προτιμούσα τις δεύτερες, έστω κι αν δεν είναι όλες δείγματα καλού κινηματογράφου. Είναι τουλάχιστον πιο κοντά στο δικό μας χιούμορ.
Στο Και ο Θεός να Βάλει το Χέρι Του παρακολουθούμε την πορεία του Κέκο από υπάλληλο καθαρισμού σε ξενοδοχείο σε επιτυχημένο πωλητή ηλεκτρικής σκούπας. Ο Κέκο βγάζει λεφτά και σπαταλά ασύστολα. Όλα αυτά όμως πριν η κρίση χτυπήσει την Ιταλία. Από εκεί και πέρα αρχίζει η πτώση. Οι τράπεζες τον κυνηγάνε, η γυναίκα του τον διώχνει, το πολυτελές αυτοκίνητό του αντικαθίσταται από ένα μεταχειρισμένο και το μόνο που μένει στον Κέκο είναι η καλή σχέση με το γιο του. Έτσι υπόσχεται στο μικρό πως αν καταφέρει να τελειώσει την τάξη του με Άριστα σε όλα τα μαθήματα, θα τον πάει τις διακοπές των ονείρων του. Ο μικρός τα καταφέρνει και τώρα ο Κέκο πρέπει να βρει τρόπο να δώσει στο παιδί αυτό που του υποσχέθηκε, προσπαθώντας όμως να το συνδυάσει με δουλειά και με την ύστατη προσπάθεια στην πώληση ηλεκτρικής σκούπας.
Στη σκηνοθεσία βρίσκουμε τον Τζενάρο Νουνσιάντε, όπως και στα άλλα δύο φιλμ του Τζαλόνε που αναφέραμε. Υπάρχει καλή χημεία ανάμεσα στους δυο τους και καταφέρνουν να βγάλουν γέλιο αρκετές στιγμές, εδώ όχι τόσο εύκολα όπως με το Που Πάω, Θεέ μου; Υπάρχουν στιγμές σεξιστικών και ρατσιστικών αστείων που θυμίζουν λίγο τις ανάλογες κωμωδίες του δικού μας κινηματογράφου, πίσω στη δεκαετία του 1980, αλλά το πρόβλημα δεν είναι τόσο αυτό, όσο το ότι δεν υπάρχουν μία δύο πραγματικά πολύ αστείες σκηνές που θα πάνε το φιλμ λίγο παραπάνω.
Παρ' ολ' αυτά υπάρχει ανάλαφρη διάθεση, υπάρχει πάντα η ταύτιση με τους γείτονες και τα προβλήματα που έφερε η οικονομική κρίση και γενικότερα το φιλμ καταφέρνει να σε κάνει να χαμογελάς ανά διαστήματα, άλλοτε με τη φυσιογνωμία και το ταπεραμέντο του Τζαλόνε, άλλοτε γιατί απλώς βλέπεις τη δική σου πραγματικότητα πάνω στο κινηματογραφικό πανί. Δεν είναι τόσο γρήγορο και ατακαδόρικο όσο ήταν το Που Πάω, Θεέ Μου; αλλά δεν είναι και η χειρότερη επιλογή για θερινό σινεμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου