Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Μέχρι τα τρία πρώτα φιλμς των Transformers μια χαρά τα πήγαινα. Το τρίτο μάλιστα το είχα ευχαριστηθεί ιδιαίτερα καθώς φάνηκε να βρίσκει τη χρυσή τομή και να προσφέρει θέαμα διατηρώντας κι ένα κάποιο ενδιαφέρον στην ιστορία του. Στο Age of Extinction όμως φάνηκε να χάνεται το τόπι. Ο Μπέι φάνηκε να μην ασχολείται ιδιαίτερα με τη σκηνοθεσία της ταινίας αλλά να αρκείται στον ψηφιακό χαμό που προκαλούν τα άψογα ειδικά εφέ και να παραγεμίζει το φιλμ του με σκηνές δράσης που δεν αφήνουν τον αμφιβληστροειδή σου να χαλαρώσει και να συγκεντρωθεί κάπου. Σχεδόν το ίδιο γίνεται κι εδώ. Ενώ στα τρία πρώτα φιλμς μπορούσες τουλάχιστον να θαυμάσεις τις σκηνές μάχης ανάμεσα στα Transformers εδώ πλέον σε κουράζει ακόμα κι αυτό. Ακόμα και όταν τα ρομπότ συγκρούονται το φιλμ δε μπορεί να κερδίσει το θαυμασμό γιατί καταρχάς αυτό γίνεται πολύ συχνά, οπότε παύει να είναι εντυπωσιακό και κατά δεύτερον όταν γίνεται δε γίνεται με την ίδια λεπτομέρεια που υπήρχε στις προηγούμενες ταινίες. Ο σχεδιασμός των ρομπότ μπορεί να είναι άψογος, όμως, η δράση δεν είναι καθόλου καλά σχεδιασμένη, κι αυτό είναι πρόβλημα όταν μιλάμε για φιλμ του Μπέι, που το δυνατό χαρτί του είναι η δράση. Η κάμερα δεν εστιάζει πουθενά, τα πλάνα εναλλάσσονται συνεχώς, η αναλογία της οθόνης δε σταματά να μετατρέπεται (ακόμα και σε σκηνές διαλόγων) και το μόνο που μπορείς να συγκρατήσεις είναι ίσως η θεαματική πρώτη σκηνή της ταινίας και η τελευταία, ως συνήθως.
Το φιλμ ξεκινά στην εποχή του βασιλιά Αρθούρου και μπλέκει τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, το μάγο Μέρλιν και τα Transformers που βρίσκονται ήδη στη Γη εκείνη την εποχή. Τα ρομπότ βοηθούν το Μέρλιν δίνοντάς του μια ράβδο με απίστευτες δυνάμεις και πολεμούν στο πλευρό του Αρθούρου. Χρόνια μετά μαθαίνουμε ότι τα Transformers έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε πολλές στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας, όπως στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως μας πληροφορεί μια αχρείαστη εμβόλιμη σκηνή. Στο σήμερα, συναντάμε πάλι τον Κέιντ Γιέγκερ (Μαρκ Γουόλμπεργκ), ο οποίος προσπαθεί να βοηθήσει τα Ότομποτς που συνεχίζουν να έρχονται στη Γη αλλά βρίσκονται κυνηγημένα από τους ανθρώπους. Ο Όπτιμους Πράιμ έχει φύγει αναζητώντας τον Σάιμπερτρον και τον δημιουργό των Transformers και θα τον βρει στο πρόσωπο μιας ύπαρξης που ακούει στο όνομα Κουιντέσα. Η Κουιντέσα οδηγεί ολόκληρο τον πλανήτη πάνω στη Γη και κάνει πλύση εγκεφάλου στον Όπτιμους Πράιμ για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της. Μια ομάδα Ότομποτς και ανθρώπων με επικεφαλής τον Κέιντ Γιέγκερ, έναν Άγγλο επιστήμονα που γνωρίζει όλα αυτά χρόνια τη μυστική συνύπαρξη ανθρώπων και ρομπότ, μια καθηγήτρια της Οξφόρδης, απόγονο του Μέρλιν και μερικούς ακόμα στρατιωτικούς θα πρέπει να σταματήσουν τη σύγκρουση των πλανητών, χρησιμοποιώντας δύο μυστικά όπλα: τη ράβδο που δόθηκε στον Μέρλιν και τον "τελευταίο ιππότη". Παρά τις εικασίες των φίλων των Transformers και των απανταχού φυτών και κολλημένων με τη δεκαετία του 1980 για το ποιός είναι ο τελευταίος ιππότης, η αποκάλυψη μάλλον θα σας αφήσει αδιάφορους...
Το σενάριο της ταινίας, παρά τη φαινομενικά ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, είναι ένα μάτσο χάλια. Χαρακτήρες ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, ιστορίες μπλέκονται η μία με την άλλη και το χιούμορ του Μπέι εισχωρεί παντού και καταστρέφει κάθε προσπάθεια δημιουργίας μιας έστω καλής στιγμής. Ειδικά αυτό με τους χαρακτήρες είναι τραγικό. Ο Γιέγκερ, ο βοηθός του, o Άγγλος επιστήμονας με το ρομπότ μπάτλερ (απομίμηση του C3PO), ένα κοριτσάκι με το ρομποτάκι του (απομίμηση του R2-D2), η Αγγλίδα καθηγήτρια, οι στρατιωτικοί, ένας επιστήμονας, μερικά νέα ρομπότ, η Κουιντέσα, ο Όπτιμους Πράιμ, ο Μπαμπλμπι κι άλλοι ακόμα, έρχονται και εξαφανίζονται είτε για μεγάλη διάρκεια της ταινίας είτε για πάντα. Ακόμα κι αυτό το κοριτσάκι που πρωταγωνιστεί στα περισσότερα τρέιλερ, εμφανίζεται κάποια στιγμή στην αρχή του φιλμ και παρότι φαίνεται ότι θα παίξει σημαντικό ρόλο εξαφανίζεται και ξεφυτρώνει μαζί με το ρομποτάκι της στο φινάλε για να έχει μια δυνατή στιγμή μόνο εκεί. Για να κατανοήσετε την αντιμετώπιση των χαρακτήρων σκεφτείτε ότι σας καλούν σε ένα πάρτι. Εκεί συναντάτε καμιά δεκαριά ανθρώπους για πρώτη φορά και σας συστήνονται όλοι μαζί. Υπάρχει περίπτωση σε είκοσι λεπτά να θυμάστε τα ονόματα όλων; Φανταστείτε λοιπόν να πρέπει να συμβεί αυτό σε μια ταινία του Μάικλ Μπέι που ενδιάμεσα μας πυροβολεί με οτιδήποτε άλλο μπορεί και κάνει το μυαλό να "πονάει" πραγματικά, μην αφήνοντάς μας να χρησιμοποιήσουμε τη μνήμη μας για κανένα λόγο.
"Για να κατανοήσετε την αντιμετώπιση των χαρακτήρων σκεφτείτε ότι σας καλούν σε ένα πάρτι. Εκεί συναντάτε καμιά δεκαριά ανθρώπους για πρώτη φορά και σας συστήνονται όλοι μαζί. Υπάρχει περίπτωση σε είκοσι λεπτά να θυμάστε τα ονόματα όλων; Φανταστείτε λοιπόν να πρέπει να συμβεί αυτό σε μια ταινία του Μάικλ Μπέι που ενδιάμεσα μας πυροβολεί με οτιδήποτε άλλο μπορεί και κάνει το μυαλό να "πονάει" πραγματικά, μην αφήνοντάς μας να χρησιμοποιήσουμε τη μνήμη μας για κανένα λόγο."
 |
TRANSFORMERS 5:
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ
Σκηνοθεσία:Michael Bay
Σενάριο:Art Marcum,
Matt Holloway,Ken Nolan
Παίζουν:Mark Wahlberg,
Anthony Hopkins,Josh Duhamel |
Ο Μάικλ Μπέι επιστρέφει με τη σειρά ταινιών που συνεχίζει να φέρνει στον ίδιο και στο στούντιο της Paramount απίστευτα χρήματα! Το πέμπτο μέρος των Transformers είναι γεγονός, όπως γεγονός είναι ότι καμία ανανέωση δε γίνεται, καμία τρανταχτή διαφορά δεν έχει από το προηγούμενο αλλά πλήθος κόσμου θα γεμίσει ξανά τις αίθουσες για να χαζέψει αυτό το παραφορτωμένο με ειδικά εφέ δημιούργημα του Αμερικανού σκηνοθέτη.
Μέχρι τα τρία πρώτα φιλμς των Transformers μια χαρά τα πήγαινα. Το τρίτο μάλιστα το είχα ευχαριστηθεί ιδιαίτερα καθώς φάνηκε να βρίσκει τη χρυσή τομή και να προσφέρει θέαμα διατηρώντας κι ένα κάποιο ενδιαφέρον στην ιστορία του. Στο Age of Extinction όμως φάνηκε να χάνεται το τόπι. Ο Μπέι φάνηκε να μην ασχολείται ιδιαίτερα με τη σκηνοθεσία της ταινίας αλλά να αρκείται στον ψηφιακό χαμό που προκαλούν τα άψογα ειδικά εφέ και να παραγεμίζει το φιλμ του με σκηνές δράσης που δεν αφήνουν τον αμφιβληστροειδή σου να χαλαρώσει και να συγκεντρωθεί κάπου. Σχεδόν το ίδιο γίνεται κι εδώ. Ενώ στα τρία πρώτα φιλμς μπορούσες τουλάχιστον να θαυμάσεις τις σκηνές μάχης ανάμεσα στα Transformers εδώ πλέον σε κουράζει ακόμα κι αυτό. Ακόμα και όταν τα ρομπότ συγκρούονται το φιλμ δε μπορεί να κερδίσει το θαυμασμό γιατί καταρχάς αυτό γίνεται πολύ συχνά, οπότε παύει να είναι εντυπωσιακό και κατά δεύτερον όταν γίνεται δε γίνεται με την ίδια λεπτομέρεια που υπήρχε στις προηγούμενες ταινίες. Ο σχεδιασμός των ρομπότ μπορεί να είναι άψογος, όμως, η δράση δεν είναι καθόλου καλά σχεδιασμένη, κι αυτό είναι πρόβλημα όταν μιλάμε για φιλμ του Μπέι, που το δυνατό χαρτί του είναι η δράση. Η κάμερα δεν εστιάζει πουθενά, τα πλάνα εναλλάσσονται συνεχώς, η αναλογία της οθόνης δε σταματά να μετατρέπεται (ακόμα και σε σκηνές διαλόγων) και το μόνο που μπορείς να συγκρατήσεις είναι ίσως η θεαματική πρώτη σκηνή της ταινίας και η τελευταία, ως συνήθως.
Το φιλμ ξεκινά στην εποχή του βασιλιά Αρθούρου και μπλέκει τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, το μάγο Μέρλιν και τα Transformers που βρίσκονται ήδη στη Γη εκείνη την εποχή. Τα ρομπότ βοηθούν το Μέρλιν δίνοντάς του μια ράβδο με απίστευτες δυνάμεις και πολεμούν στο πλευρό του Αρθούρου. Χρόνια μετά μαθαίνουμε ότι τα Transformers έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε πολλές στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας, όπως στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως μας πληροφορεί μια αχρείαστη εμβόλιμη σκηνή. Στο σήμερα, συναντάμε πάλι τον Κέιντ Γιέγκερ (Μαρκ Γουόλμπεργκ), ο οποίος προσπαθεί να βοηθήσει τα Ότομποτς που συνεχίζουν να έρχονται στη Γη αλλά βρίσκονται κυνηγημένα από τους ανθρώπους. Ο Όπτιμους Πράιμ έχει φύγει αναζητώντας τον Σάιμπερτρον και τον δημιουργό των Transformers και θα τον βρει στο πρόσωπο μιας ύπαρξης που ακούει στο όνομα Κουιντέσα. Η Κουιντέσα οδηγεί ολόκληρο τον πλανήτη πάνω στη Γη και κάνει πλύση εγκεφάλου στον Όπτιμους Πράιμ για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της. Μια ομάδα Ότομποτς και ανθρώπων με επικεφαλής τον Κέιντ Γιέγκερ, έναν Άγγλο επιστήμονα που γνωρίζει όλα αυτά χρόνια τη μυστική συνύπαρξη ανθρώπων και ρομπότ, μια καθηγήτρια της Οξφόρδης, απόγονο του Μέρλιν και μερικούς ακόμα στρατιωτικούς θα πρέπει να σταματήσουν τη σύγκρουση των πλανητών, χρησιμοποιώντας δύο μυστικά όπλα: τη ράβδο που δόθηκε στον Μέρλιν και τον "τελευταίο ιππότη". Παρά τις εικασίες των φίλων των Transformers και των απανταχού φυτών και κολλημένων με τη δεκαετία του 1980 για το ποιός είναι ο τελευταίος ιππότης, η αποκάλυψη μάλλον θα σας αφήσει αδιάφορους...
Το σενάριο της ταινίας, παρά τη φαινομενικά ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, είναι ένα μάτσο χάλια. Χαρακτήρες ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, ιστορίες μπλέκονται η μία με την άλλη και το χιούμορ του Μπέι εισχωρεί παντού και καταστρέφει κάθε προσπάθεια δημιουργίας μιας έστω καλής στιγμής. Ειδικά αυτό με τους χαρακτήρες είναι τραγικό. Ο Γιέγκερ, ο βοηθός του, o Άγγλος επιστήμονας με το ρομπότ μπάτλερ (απομίμηση του C3PO), ένα κοριτσάκι με το ρομποτάκι του (απομίμηση του R2-D2), η Αγγλίδα καθηγήτρια, οι στρατιωτικοί, ένας επιστήμονας, μερικά νέα ρομπότ, η Κουιντέσα, ο Όπτιμους Πράιμ, ο Μπαμπλμπι κι άλλοι ακόμα, έρχονται και εξαφανίζονται είτε για μεγάλη διάρκεια της ταινίας είτε για πάντα. Ακόμα κι αυτό το κοριτσάκι που πρωταγωνιστεί στα περισσότερα τρέιλερ, εμφανίζεται κάποια στιγμή στην αρχή του φιλμ και παρότι φαίνεται ότι θα παίξει σημαντικό ρόλο εξαφανίζεται και ξεφυτρώνει μαζί με το ρομποτάκι της στο φινάλε για να έχει μια δυνατή στιγμή μόνο εκεί. Για να κατανοήσετε την αντιμετώπιση των χαρακτήρων σκεφτείτε ότι σας καλούν σε ένα πάρτι. Εκεί συναντάτε καμιά δεκαριά ανθρώπους για πρώτη φορά και σας συστήνονται όλοι μαζί. Υπάρχει περίπτωση σε είκοσι λεπτά να θυμάστε τα ονόματα όλων; Φανταστείτε λοιπόν να πρέπει να συμβεί αυτό σε μια ταινία του Μάικλ Μπέι που ενδιάμεσα μας πυροβολεί με οτιδήποτε άλλο μπορεί και κάνει το μυαλό να "πονάει" πραγματικά, μην αφήνοντάς μας να χρησιμοποιήσουμε τη μνήμη μας για κανένα λόγο.
Ότι κάποιοι θα πάτε στον κινηματογράφο να δείτε το φιλμ είναι σίγουρο και είναι δικαίωμά σας. Ότι όμως τα Transformers δεν ακολουθούν πλέον ούτε τυπικά τη μορφολογία μιας κινηματογραφικής ταινίας και προτιμούν να είναι ένα θεαματικό αλλά αδιάφορο τρενάκι του λούνα παρκ, με μόνο στόχο να ταρακουνήσει το κεφάλι μας και να μας προκαλέσει ζαλάδα, είναι φανερό. Υπάρχει μια φαινομενική βελτίωση από το προηγούμενο φιλμ αλλά και πάλι στο τέλος δεν φαίνεται η διαφορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου