Είδος: Κωμωδία
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Σίγουρα θα βρείτε δεκάδες σημεία που θα σας θυμίσουν τη δική μας μικρή πραγματικότητα. Χαρακτήρες ατάκες και καταστάσεις θα σας φέρουν στο μυαλό είτε κάποια γνωστή σας περίπτωση είτε και μικρές παρανομίες που έχετε κάνει ανά διαστήματα ο ίδιος. Παρκάρουμε για λίγο παράνομα πάνω στο πεζοδρόμιο αλλά δεν πειράζει γιατί δε θα αργήσουμε. Παρκάρει κάποιος στο πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι μας και μας εμποδίζει και τότε φυσικά πρέπει να ντρέπεται που πάρκαρε έτσι, γιατί μένουν άνθρωποι εδώ! Βγάζουμε το σκυλάκι μας βόλτα και τα κάνει στο δρόμο, φυσικά και δεν τα μαζεύουμε, γιατί εντάξει "τι πειράζει μια φορά". Βγάζουμε κάποιος το σκυλάκι του βόλτα και τα κάνει στο δρόμο μπροστά μας και κάνουμε γκριμάτσα αποδοκιμασίας για τον ανάγωγο που παράτησε τις ακαθαρσίες εκεί. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, όπως συμβαίνει απ' ότι φαίνεται και στη γείτονα χώρα και οι Φικάρα και Πικόνε κάνουν το δικό τους σχόλιο σε αυτή τη συμπαθητική ηθογραφική κωμωδία. Από το μέσο και μετά μπορεί να επαναλαμβάνονται και να μην είναι απόλυτα σίγουροι για το πως θέλουν να καταλήξουν το φιλμ τους, δίνοντας έτσι ένα γρήγορο φινάλε, που μας δείχνει ότι τίποτα τελικά δεν αλλάζει ποτέ.
"Στα χνάρια του περυσινού "Πού Πάω, Θεέ Μου;" οι Ιταλοί μας προμηθεύουν κι αυτό το καλοκαίρι με μια φαρσοκωμωδία ηθικών και κοινωνικοπολιτικών διαστάσεων. Για άλλη μία φορά συνειδητοποιούμε πόσα κοινά έχουν οι δύο λαοί!"
 |
ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ
Σκηνοθεσία:Ficarra, Picone
Σενάριο:Ficarra, Picone,
Edoardo De Angelis, Nicola Guaglianone,Fabrizio Testini
Παίζουν:Ficarra, Picone,
Vincenzo Amato |
Στα χνάρια του περυσινού "Πού Πάω, Θεέ Μου;" οι Ιταλοί μας προμηθεύουν κι αυτό το καλοκαίρι με μια φαρσοκωμωδία ηθικών και κοινωνικοπολιτικών διαστάσεων. Για άλλη μία φορά συνειδητοποιούμε πόσα κοινά έχουν οι δύο λαοί!
Το κωμικό ντουέτο Φικάρα και Πικόνε σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε αυτό το φιλμ που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Ιταλία, όπως συμβαίνει και με τις περισσότερες ταινίες των δημοφιλών και αγαπητών Ιταλών κωμικών. Οι δυο τους είναι ιδιοκτήτες ενός καφέ σε μια επαρχιακή πόλη της νοτίου Ιταλίας που οι πάντες είναι συνηθισμένοι στην παρανομία. Παράνομο παρκάρισμα, παράνομα οικοδομήματα, παράνομες αδειοδοτήσεις κι ένας δήμαρχος που τα παίρνει από παντού και υπόσχεται τα πάντα. Αγανακτισμένοι όλοι από την κατάσταση ψηφίζουν στις εκλογές τον πολλά υποσχόμενο, τίμιο καθηγητή Νάτολι, για να βάλει μια τάξη στην πόλη τους. Έτσι και συμβαίνει. Το θέμα είναι ότι ο νέος δήμαρχος είναι τόσο έντιμος και άμεμπτος που όλοι πια βρίσκουν το μπελά τους, καθώς άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο είχαν συνηθίσει το καθεστώς ανομίας. Τέρμα πια το παρκάρισμα στα πεζοδρόμια, τέρμα ο καφές στην καφετέρια για τους υπαλλήλους του δήμου εν ώρα εργασίας, τέρμα η ανεξέλεγκτη ρίψη σκουπιδιών! Ανακύκλωση, ποδηλατόδρομος και οικολογική πολιτική από το νέο δήμαρχο, τον οποίο όμως οι κάτοικοι δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχθούν για καιρό ακόμα. Έτσι καταστρώνουν ένα σχέδιο για την απομάκρυνσή του.
Σίγουρα θα βρείτε δεκάδες σημεία που θα σας θυμίσουν τη δική μας μικρή πραγματικότητα. Χαρακτήρες ατάκες και καταστάσεις θα σας φέρουν στο μυαλό είτε κάποια γνωστή σας περίπτωση είτε και μικρές παρανομίες που έχετε κάνει ανά διαστήματα ο ίδιος. Παρκάρουμε για λίγο παράνομα πάνω στο πεζοδρόμιο αλλά δεν πειράζει γιατί δε θα αργήσουμε. Παρκάρει κάποιος στο πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι μας και μας εμποδίζει και τότε φυσικά πρέπει να ντρέπεται που πάρκαρε έτσι, γιατί μένουν άνθρωποι εδώ! Βγάζουμε το σκυλάκι μας βόλτα και τα κάνει στο δρόμο, φυσικά και δεν τα μαζεύουμε, γιατί εντάξει "τι πειράζει μια φορά". Βγάζουμε κάποιος το σκυλάκι του βόλτα και τα κάνει στο δρόμο μπροστά μας και κάνουμε γκριμάτσα αποδοκιμασίας για τον ανάγωγο που παράτησε τις ακαθαρσίες εκεί. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, όπως συμβαίνει απ' ότι φαίνεται και στη γείτονα χώρα και οι Φικάρα και Πικόνε κάνουν το δικό τους σχόλιο σε αυτή τη συμπαθητική ηθογραφική κωμωδία. Από το μέσο και μετά μπορεί να επαναλαμβάνονται και να μην είναι απόλυτα σίγουροι για το πως θέλουν να καταλήξουν το φιλμ τους, δίνοντας έτσι ένα γρήγορο φινάλε, που μας δείχνει ότι τίποτα τελικά δεν αλλάζει ποτέ.
Υπάρχουν σκηνές και αστεία έξυπνα γραμμένα, υπάρχουν κι άλλα που περνάνε κι απλώς χαμογελάς. Δεν είναι πολιτική σάτιρα σε βάθος, ούτε από τις καλύτερες ηθογραφίες που έχουμε δει αλλά είναι μια χαλαρή, μικρή κωμωδία. Για καλοκαιράκι και θερινό σινεμά το L' Ora Legale είναι αρκετά καλή πρόταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου