Είδος: Περιπέτεια, Αστυνομική, Δραματική
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Ο Σκοτσέζος Μακένζι βρίσκεται πολύ μακριά από τα λημέρια του, στις άγονες πεδιάδες του Τέξας, και διηγείται την ιστορία που έγραψε ο Τέιλορ Σέρινταν σαν ένας γνήσιος Αμερικανός, φανερώνοντας, όμως, ότι παραμένει πολίτης του κόσμου. Η οικονομική κρίση υπάρχει συνεχώς στο φόντο και είναι ένας από τους κινητήριους μοχλούς της δράσης. "Καλοί" και "κακοί" στο φιλμ του Μακένζι έχουν την ίδια αντιμετώπιση απέναντι στις τράπεζες και τους τραπεζίτες. Ο ρέηντζερ του Τζεφ Μπρίτζες λέει κάποια στιγμή αναζητώντας και βλέποντας τον διευθυντή της τράπεζας που λήστεψαν τα δύο αδέλφια, "να ένας τύπος που μοιάζει με κάποιον που θα μπορούσε να κατασχέσει ένα σπίτι". Αν υπάρχει κάτι το οποίο δηλώνεται ξεκάθαρα στο φιλμ, αυτό είναι η αντιπάθεια όλων προς τις τράπεζες.
Δεν αφήνεται τίποτα στην τύχη στο φιλμ του Μακένζι. Η εξέλιξη της πλοκής είναι μελετημένη προσεκτικά και όλα όσα συμβαίνουν έχουν κάτι να πουν. Το πετρέλαιο, η οικονομική κρίση, το χαμηλό βιωτικό επίπεδο στην Αμερικανική επαρχία, τα επαγγέλματα που τείνουν να εξαφανιστούν, όπως οι γελαδάρηδες στο Τέξας (μήπως το ίδιο δε συμβαίνει κι εδώ με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους), η οπλοκατοχή, ο τρόπος που φέρθηκαν οι Αμερικανοί στους Ινδιάνους και τα απομεινάρια αυτής της συμπεριφοράς, όλα αυτά είναι θέματα που το σενάριο του Σέρινταν τα θίγει και ο φακός του Μακένζι τα αναδεικνύει.
 |
ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ
Σκηνοθεσία:David Mackenzie
Σενάριο:Taylor Sheridan
Παίζουν:Chris Pine,Ben Foster,
Jeff Bridges |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Δύο αδέλφια, ο χωρισμένος γονιός δύο αγοριών Τόμπι και και ο πρώην φυλακισμένος, Τάνερ, έχουν ένα ύστατο σχέδιο για να σώσουν το υποθηκευμένο ράντσο της μάνας τους. Ληστεύουν τράπεζες. Το σχέδιό τους εξελίσσεται ομαλά μέχρι που τα ίχνη τους ακολουθεί ένας ρέηντζερ, ο οποίος βρίσκεται ένα βήμα πριν τη σύνταξη.
ΑΠΟΨΗ: Το φιλμ του Ντέιβιντ Μακένζι μπορεί να αναγνωσθεί ως μια καθαρή αστυνομική ταινία αλλά είναι πολύ περισσότερα από αυτό. Είναι μια βουτιά στον κόσμο της Άγριας Δύσης, που δεν έχει πεθάνει ακόμα, ένα ταξίδι στην Αμερική της κρίσης, των φυλετικών διαφορών, των οικογενειακών δραμάτων και της όχι και τόσο περήφανης Αμερικανικής ιστορίας.
Ο Σκοτσέζος Μακένζι βρίσκεται πολύ μακριά από τα λημέρια του, στις άγονες πεδιάδες του Τέξας, και διηγείται την ιστορία που έγραψε ο Τέιλορ Σέρινταν σαν ένας γνήσιος Αμερικανός, φανερώνοντας, όμως, ότι παραμένει πολίτης του κόσμου. Η οικονομική κρίση υπάρχει συνεχώς στο φόντο και είναι ένας από τους κινητήριους μοχλούς της δράσης. "Καλοί" και "κακοί" στο φιλμ του Μακένζι έχουν την ίδια αντιμετώπιση απέναντι στις τράπεζες και τους τραπεζίτες. Ο ρέηντζερ του Τζεφ Μπρίτζες λέει κάποια στιγμή αναζητώντας και βλέποντας τον διευθυντή της τράπεζας που λήστεψαν τα δύο αδέλφια, "να ένας τύπος που μοιάζει με κάποιον που θα μπορούσε να κατασχέσει ένα σπίτι". Αν υπάρχει κάτι το οποίο δηλώνεται ξεκάθαρα στο φιλμ, αυτό είναι η αντιπάθεια όλων προς τις τράπεζες.
Το Hell or High Water είναι μια αστυνομική ταινία, ένα σύγχρονο γουέστερν κι ένα κοινωνικό δράμα που παρότι περιγράφει μια ιδιαίτέρως μίζερη κατάσταση και την περνάει στο θεατή, δεν τον αφήνει για κανένα λόγο να βαρεθεί. Υπάρχει πλοκή, υπάρχουν κυνηγητά και πιστολίδι. Όταν δεν υπάρχουν αυτά βλέπουμε ενδιαφέροντες χαρακτήρες στην οθόνη. Ο Κρις Πάιν δείχνει ότι μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα στον κινηματογράφο πέρα από τον κάπτεν Κερκ, ο Μπεν Φόστερ δίνει άλλη μια καταπληκτική ερμηνεία και ο Τζεφ Μπρίτζες γράφει για άλλη μια φορά εξαιρετικά στην οθόνη, τόσο με το παρουσιαστικό του, όσο και με τον τρόπο που παρουσιάζει τον χαρακτήρα του σύντομα συνταξιούχου ρέηντζερ, Μάρκους Χάμιλτον. Το χιούμορ που ντύνει τις ατάκες του ο Μάρκους κάθε φορά που μιλά με τον Ινδιάνικης καταγωγής συνάδελφο του βρίσκει πάντα στόχο.
Δεν αφήνεται τίποτα στην τύχη στο φιλμ του Μακένζι. Η εξέλιξη της πλοκής είναι μελετημένη προσεκτικά και όλα όσα συμβαίνουν έχουν κάτι να πουν. Το πετρέλαιο, η οικονομική κρίση, το χαμηλό βιωτικό επίπεδο στην Αμερικανική επαρχία, τα επαγγέλματα που τείνουν να εξαφανιστούν, όπως οι γελαδάρηδες στο Τέξας (μήπως το ίδιο δε συμβαίνει κι εδώ με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους), η οπλοκατοχή, ο τρόπος που φέρθηκαν οι Αμερικανοί στους Ινδιάνους και τα απομεινάρια αυτής της συμπεριφοράς, όλα αυτά είναι θέματα που το σενάριο του Σέρινταν τα θίγει και ο φακός του Μακένζι τα αναδεικνύει.
Από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Το Πάση Θυσία είναι αξιόλογος κινηματογράφος, με βάθος και ουσία, που δεν αποκλείει κανένα θεατή από την προβολή του. Δεν είναι δύσκολο σινεμά, όπως αυτό του πρόσφατου Moonlight. Είναι ένα φιλμ που μπορείς να παρακολουθήσεις με ενδιαφέρον ακόμα κι αν το δεις μόνο ως αστυνομική περιπέτεια. Μέσα στην ιστορία του, όμως, υπάρχουν περισσότερα πράγματα, τα οποία αν μπορείς να ανακαλύψεις, τότε εκτιμάς περισσότερο το φιλμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου