Είδος: Θρίλερ, Μυστηρίου
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Αυτό που τελικά βγαίνει στην οθόνη μας είναι μια συμπαθητική ταινία μυστηρίου, όχι ιδιαίτερης σύλληψης, ούτε με φοβερές ανατροπές αλλά καλογυρισμένη και με άψογη αισθητική. Στην ουσία του, όμως, το φιλμ του Χάουαρντ, όπως και τα βιβλία του Μπράουν, ξεχνιούνται αμέσως αφού τα τελειώσεις, χωρίς να σου έχουν αφήσει κάτι ιδιαίτερο να θυμάσαι.
 |
Σκηνοθεσία:Ron Howard
Σενάριο:David Koepp,
Dan Brown(βιβλίο)
Παίζουν:Tom Hanks,
Felicity Jones,Ben Foster |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκτον ξυπνά τραυματισμένος σε ένα νοσοκομείο της Φλωρεντίας, στην Ιταλία. Πάσχοντας από αμνησία, ο Λάνγκτον, με τη βοήθεια μιας νεαρής γιατρού, θα ξεφύγει από μια αστυνομικό που στάλθηκε να τον δολοφονήσει και σύντομα θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια παγκόσμια συνωμοσία που άρχισε από τον ιδιοφυή εκατομμυριούχο- επιστήμονα- ακτιβιστή, Μπέρτραντ Ζόμπριστ. Ο Ζόρμπριστ είναι πια νεκρός και απειλεί μετά θάνατον να εξαπολύσει έναν ιό ικανό να μειώσει τον πληθυσμό της Γης κατά το ήμισυ.
ΑΠΟΨΗ: Ο Τομ Χανκς φοράει ξανά το περουκίνι του Ρόμπερτ Λάνγκτον, του ήρωα που δημιούργησε στα βιβλία του ο Νταν Μπράουν, ενώ ο Ρον Χάουαρντ σκηνοθετεί κι αυτή τη μεταφορά βιβλίου του διάσημου συγγραφέα στη μεγάλη οθόνη, δέκα χρόνια μετά τον σάλο που προκάλεσε ο Κώδικας Ντα Βίντσι και εφτά χρόνια μετά το συμπαθητικό Illuminati: Οι Πεφωτισμένοι. Το αποτέλεσμα είναι κι εδώ μια "εύκολη" ταινία μυστηρίου, οπτικά προσεγμένη, ερμηνευτικά αμήχανη και σεναριακά αφελής.
Αυτό που μου προκαλεί εντύπωση στις τρεις αυτές μεταφορές των βιβλίων του Νταν Μπράουν στον κινηματογράφο, από τον Ρον Χάουαρντ, είναι ο περίεργος τρόπος που βάζει τους ηθοποιούς του να παίξουν. Σαν να μη θέλει να δώσει κανένα ρεαλισμό στο έργο του και να το κρατάει στα όρια των κόμικ χαρακτήρων, οι οποίοι ζουν και δρουν σε μια διαφορετική πραγματικότητα από αυτή που ζούμε εμείς, τόσο όμοια με τη δική μας όμως. Δε νομίζω ότι μπορεί να γίνει απόλυτα κατανοητό αυτό που θέλω να πω, ούτε κι ότι μπορώ να το εξηγήσω πολύ καλύτερα, δυστυχώς. Είναι σαν ο Χάουαρντ να κάνει εσκεμμένα τους πάντες να μη μοιάζουν σαν φυσιολογικοί άνθρωποι αλλά σαν ήρωες μυθιστορήματος! Ενώ συνήθως το ζητούμενο είναι ο ρεαλισμός στις ταινίες μυστηρίου, ο Χάουαρντ προτιμά να τονίσει το φανταστικό της υπόθεσης. Μπερδευτήκατε; Ίσως. Ας προχωρήσουμε.
Αυτό που τελικά βγαίνει στην οθόνη μας είναι μια συμπαθητική ταινία μυστηρίου, όχι ιδιαίτερης σύλληψης, ούτε με φοβερές ανατροπές αλλά καλογυρισμένη και με άψογη αισθητική. Στην ουσία του, όμως, το φιλμ του Χάουαρντ, όπως και τα βιβλία του Μπράουν, ξεχνιούνται αμέσως αφού τα τελειώσεις, χωρίς να σου έχουν αφήσει κάτι ιδιαίτερο να θυμάσαι.
Ακόμα και ο χαρακτήρας του Λάνγκτον δε θα είχε καμία ιδιαίτερη απήχηση αν δεν δάνειζε τη μορφή του και το κινηματογραφικό του εκτόπισμα ο Τομ Χανκς. Τα έχουμε ξανά πει για τον Χανκς και μπορεί να είναι κουραστικό αλλά πως να το κάνουμε, είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς ηθοποιούς που έχουν περάσει από τη μεγάλη οθόνη. Από εκεί και πέρα έχουμε την όμορφη Φελίσιτι Τζόουνς σε ρόλο κλειδί, τον Μπεν Φόστερ, στο ρόλο του νεκρού ακτιβιστή, που απειλεί μετά θάνατον την ανθρωπότητα με αφανισμό, τον Ομάρ Σι, που μετά τους Άθικτους βρίσκει αρκετούς δεύετρους ρόλους στο Χόλιγουντ και τα πάει μια χαρά, τον Ιρφάν Καν, στον πιο ενδιαφέροντα τύπο του φιλμ ως ο "Κοσμήτορας", και τέλος η Σίντσε Μπάμπετ Κνούτσε, δίνει λίγο ακόμα ευρωπαϊκό αερά στο φιλμ, ως η Δρ Ελίζαμπεθ Σίνσκι.
Δεν είναι κακή επιλογή για κινηματογραφική έξοδο το Inferno για τους είστε φαν του μυστηρίου και των βιβλίων του Μπράουν. Αν μάλιστα οι προσδοκίες των πρώτων δεν είναι μεγάλες και δεν σας χαλάει να δείτε ένα συμβατικό θρίλερ μυστηρίου, τότε μια χαρά θα σας πέσει. Υπάρχει γρήγορη πλοκή, υπάρχει καλή κινηματογράφηση και ενδιαφέροντες ηθοποιοί. Αν είχαμε και καλύτερο σενάριο και μια καλύτερη προσέγγιση χαρακτήρων τότε όλα θα ήταν καλύτερα για το Inferno.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου