Elvis & Nixon (2016)

Είδος: Κωμωδία, Ιστορική

Σκηνοθεσία:Liza Johnson

Σενάριο:Joey Sagal,Hanala Sagal,
Cary Elwes

Παίζουν:Michael Shannon,
Kevin Spacey,Alex Pettyfer

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ: Η ιστορία πίσω από την πιο περιζήτητη φωτογραφία των Εθνικών Αρχείων των Η.Π.Α. Η συνάντηση του τότε Προέδρου της χώρας, Ρίτσαρντ Νίξον, με τον Έλβις Πρίσλεϊ, όσα προηγήθηκαν και όσα θα μπορούσαν να έχουν ειπωθεί μέσα στο οβάλ γραφείο.

ΑΠΟΨΗ: Όταν ο Βασιλιάς ζητά να έχει μια κατ' ιδίαν συνάντηση με τον Πρόεδρο, τότε ποιός μπορεί να του το αρνηθεί; Παρά τις μικρές δυσκολίες που αντιμετώπισε, ο Έλβις τελικά τα κατάφερε, συνάντησε τον τότε πλανητάρχη, Ρίτσαρντ Νίξον, τα είπαν στο οβάλ γραφείο και έβγαλαν και μια από τις πιο διάσημες φωτογραφίες στην ιστορία της Αμερικής.

  Η Λίζα Τζόνσον παίρνει στα χέρια της το σενάριο που έγραψαν τρεις ηθοποιοί (Τζόι Σαγκάλ, Χάναλα Σαγκάλ, Κάρι Έλγουις) και δίνει μια χιουμοριστική ιστορία γύρω από τον τρόπο και τον λόγο της συνάντησης των δύο ανδρών. Όσα προηγήθηκαν αυτής της συνάντησης, η αρχική άρνηση του Νίξον να βάλει έναν διασκεδαστή στο οβάλ γραφείο, οι γενικότερες ανασφάλειες του ανθρώπου Νίξον, ο πατριωτισμός του Έλβις, ο περίεργος τρόπος χειρισμού της δύναμής του, η εμμονή του με τα αστυνομικά σήματα και τα όπλα, η ψυχολογική φθορά του ανθρώπου πίσω από τον "Έλβις" είναι μερικά από τα θέματα που απασχολούν το φιλμ και η Τζόνσον καταφέρνει να τα διηγηθεί με αρκετό χιούμορ, αφήνοντας τους δύο πρωταγωνιστές να εξωτερικεύσουν τα εσώψυχά τους μόνο σε μία σκηνή ο κάθε ένας, με δύο τύποις μονολόγους. Ο Έλβις μπροστά στον καθρέφτη εξηγεί γιατί πρέπει να να μεταμορφώνεται στον τύπο με το γυαλί ηλίου, τη χρυσή ζώνη και τα προκλητικά ρούχα και ο Νίξον, στο οβάλ γραφείο, μιλά για το πόσο έπρεπε να παλέψει για να αποκτήσει το κάθε τι στη ζωή του.

  Τα δύο μεγάλα ατού της ταινίας είναι οι Μάικλ Σάνον και Κέβιν Σπέισι, τοποθετώντας πρώτο τον Σάνον όχι τυχαία. Ενώ κανείς από τους δύο τους δε μπορείς να πεις ότι μοιάζει στο πρόσωπο που υποδύεται, ο Σπέισι έχει να "πιαστεί" από μερικά χαρακτηριστικά του Νίξον και καταφέρνει να τον θυμίσει αρκετά. Αυτό που κάνει ο Σάνον από την άλλη είναι να βγάζει την αύρα του Έλβις και να σε πείθει ότι βλέπεις αυτόν, χωρίς στην ουσία να μοιάζει στο ελάχιστο με τον "Βασιλιά". Βασισμένο περισσότερο στον Έλβις, το φιλμ δίνει χώρο στον Σάνον να αναπτύξει το χαρακτήρα και να καταφέρει να είναι αστείος χωρίς, όμως, να τον γελοιοποιεί, με μόνη εξαίρεση ίσως τη σκηνή του καράτε στον Λευκό Οίκο.

  Καλύτερη στιγμή της ταινίας είναι η συνάντηση στον Λευκό Οίκο, η οποία γίνεται μετά από μια ώρα (η διάρκεια της ταινίας είναι 86 λεπτά) και από το λεπτό που οι δύο άνδρες βρίσκονται ο ένας απέναντι στον άλλο, η οθόνη γίνεται φωτεινότερη. Όσα υποθετικά ειπώθηκαν μεταξύ τους είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα με όσα προηγήθηκαν, με τη συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από θέματα όπως ο φόβος του κομουνισμού, η διάβρωση της νεολαίας, η "δύναμη" και το καράτε! Το σουρεαλιστικό του όλου θέματος απογειώνεται όταν ο Έλβις αποχαιρετά τον Πρόεδρο, όχι με τον κλασικό τρόπο που επιβάλλει το πρωτόκολλο αλλά με μια δυνατή αγκαλιά και ένα μεγαλοπρεπέστατο "Σαγιονάρα, κύριε Πρόεδρε", στο τέλος!

  Έχει ενδιαφέρον το φιλμ της Τζόνσον και είμαι σίγουρος ότι το κοινό της Αμερικής θα το βρει ακόμα πιο ενδιαφέρον σε σχέση με εμάς εδώ στην Ελλάδα. Ο Έλβις είναι μια παγκόσμια προσωπικότητα αλλά ο Νίξον και η φωτογραφία του με τον "Βασιλιά" δεν είναι κάτι που μας απασχολεί ιδιαίτερα. Οι καλές ερμηνείες, η χιουμοριστική διάθεση και η μικρή διάρκεια του φιλμ είναι σύμμαχοι στην τελικά θετική κρίση αλλά χωρίς το Elvis & Nixon να σημαίνει ότι θα κερδίσει μια θέση στην κινηματογραφική μνήμη μας.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Cine.gr
PopCorn