Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Το σύνηθες διάστημα προετοιμασίας της επόμενης ταινίας Σταρ Τρεκ, από το 1982 και μετά, ήταν τα δύο χρόνια. Το Star Trek: Nemesis, όμως, έρχεται τέσσερα χρόνια μετά το Insurrection και ο λόγος καθυστέρησης, σύμφωνα με τους παραγωγούς, βρίσκεται στην ανάγκη ανανέωσης που ένιωσαν να χρειάζεται η σειρά. Δίνουν έτσι το χρόνο σε δύο ανθρώπους που έρχονται έξω από το Τρεκικό σύμπαν, να προετοιμάσουν το νέο φιλμ. Ο εξαιρετικός μοντέρ , Στιούαρτ Μπερντ (The Omen, Superman, Lethal Weapon, Die Hard 2, Casino Royale, Skyfall), αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και το σενάριο υπογράφει ο Τζον Λόγκαν, φανατικός του Τρεκ και τρεις φορές υποψήφιος για όσκαρ, μία πριν το Nemesis, με το Gladiator, και δύο μετά, με τα Aviator και Hugo.
Οι Στιούαρτ και Σπάινερ παραμένουν οι πιο αξιόπιστοι ερμηνευτικά ενώ και ο νεαρός Τομ Χάρντι φανερώνει την υποκριτική του ικανότητα, προσπαθώντας να δώσει βάθος σε ένα δύσκολο χαρακτήρα, γραμμένο λίγο άτσαλα από τον Λόγκαν.
 |
Σκηνοθεσία:Stuart Baird
Σενάριο:John Logan
(story by John Logan,Rick Berman, Brent Spiner)
Παίζουν:Patrick Stewart,Jonathan Frakes,
Brent Spiner |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο μήνας του μέλιτος της Ντιάνα Τρόι και του Γουίλιαμ Ράικερ διακόπτεται και το Εντερπράιζ ταξιδεύει στον πλανήτη Κόλαρους 3, στη Ρομυλιανή Ουδέτερη Ζώνη, μετά από ενδείξεις ποζιτρονικής ενέργειας. Οι Πικάρντ, Γουόρφ και Ντέιτα βρίσκουν στον πλανήτη ένα διαλυμένο ανδροειδές, ολόιδιο με τον Ντέιτα και το παιρνουν μαζί τους θεωρώντας ότι είναι μια δοκιμαστική αρχική έκδοση του Ντέιτα. Αμέσως μετά, το Εντερπράιζ δέχεται εντολές μετάβασης στον πλανήτη των Ρομυλιανών για να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με το νέο Πραίτορα, το νεαρό Σίνζον, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα. Ο Σίνζον, όμως, αυτό που ήθελε από την αρχή ήταν να έρθει σε επαφή με το Εντερπράιζ και συγκεκριμένα με τον Πικάρντ.
ΑΠΟΨΗ: Ζαν Λουκ Πικάρντ εναντίον νεαρού Ζαν Λουκ Πικάρντ! Πάτρικ Στιούαρτ εναντίον του νεαρού τότε Τομ Χάρντι στο αποχαιρετιστήριο φιλμ του πληρώματος του The Next Generation, που προσπαθεί να γίνει Η Οργή Του Καν αυτής της γενιάς αλλά το μόνο που τελικά κατάφερε είναι να θάψει τη σειρά για επτά χρόνια.
Το σύνηθες διάστημα προετοιμασίας της επόμενης ταινίας Σταρ Τρεκ, από το 1982 και μετά, ήταν τα δύο χρόνια. Το Star Trek: Nemesis, όμως, έρχεται τέσσερα χρόνια μετά το Insurrection και ο λόγος καθυστέρησης, σύμφωνα με τους παραγωγούς, βρίσκεται στην ανάγκη ανανέωσης που ένιωσαν να χρειάζεται η σειρά. Δίνουν έτσι το χρόνο σε δύο ανθρώπους που έρχονται έξω από το Τρεκικό σύμπαν, να προετοιμάσουν το νέο φιλμ. Ο εξαιρετικός μοντέρ , Στιούαρτ Μπερντ (The Omen, Superman, Lethal Weapon, Die Hard 2, Casino Royale, Skyfall), αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και το σενάριο υπογράφει ο Τζον Λόγκαν, φανατικός του Τρεκ και τρεις φορές υποψήφιος για όσκαρ, μία πριν το Nemesis, με το Gladiator, και δύο μετά, με τα Aviator και Hugo.
Αυτό που είναι εμφανές στο Nemesis είναι η διαφορετική προσέγγιση. Πιο σκοτεινή η χρωματική παλέτα του Μπερντ, στα όρια του μουντού, αλλά και μια διάθεση του να μετατραπούν οι χαρακτήρες σε action heroes. Μια πρωτοφανής για τη σειρά σκηνή κυνηγητού με ένα μπάγκι, που θυμίζει Mad Max 2, αλλά και η χρησιμοποίηση πολλών σκηνών που απαιτούν σωματική επαφή των πρωταγωνιστών, μετατρέπει το φιλμ περισσότερο σε περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, αφήνοντας λίγο στην άκρη το χαρακτήρα που είχαν τα φιλμ του Σταρ Τρεκ μέχρι εκείνη την εποχή. Παραμερίζονται λίγο οι φιλοσοφικές, ανθρωποκεντρικές αναζητήσεις και μπαίνει πιο μπροστά η δράση και οι διαστημικές μάχες ενώ το σενάριο του Λόγκαν προσπαθεί να στηρίξει μια ιστορία που πλησιάζει επικίνδυνα την Οργή του Καν. Ένας κακός με προσωπική έχθρα απέναντι στον διοικητή του Εντερπράιζ, απειλεί να καταστρέψει ολόκληρο πλανήτη με το όπλο που έχει στην κατοχή του, βασικά μέλη του πληρώματος δέχονται βίαιη επίθεση και τελικά ένας αγαπητός χαρακτήρας θυσιάζεται, αφού φροντίσουν για τον τρόπο επαναφοράς του, άσχετα αν δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Οι Στιούαρτ και Σπάινερ παραμένουν οι πιο αξιόπιστοι ερμηνευτικά ενώ και ο νεαρός Τομ Χάρντι φανερώνει την υποκριτική του ικανότητα, προσπαθώντας να δώσει βάθος σε ένα δύσκολο χαρακτήρα, γραμμένο λίγο άτσαλα από τον Λόγκαν.
Η επιθυμία ανανέωσης της σειράς από τους παραγωγούς είχε μια βάση εκείνη την εποχή καθώς μετά το Star Trek: Insurrection ο κόσμος φάνηκε να κουράζεται. Το λάθος, όμως, είναι ότι προσπάθησαν να ανανεώσουν τη σειρά σε αυτό το φιλμ που είχε σηματοδοτηθεί ως το τελευταίο μιας γενιάς. Χαρακτήρες που το κοινό τους γνώριζε ήδη δέκα πέντε χρόνια, αρχίζουν να φέρονται με διαφορετικό τρόπο από το συνηθισμένο τους, το σύμπαν του Τρεκ γίνεται πιο σκοτεινό και βίαιο και κάπως έτσι χάνεται το παιχνίδι, με αποτέλεσμα όχι μόνο το Τρεκ να μην ανανεωθεί αλλά να κάνει μια παύση εφτά ετών, μέχρι το φιλμ του Τζ. Τζ. Άμπραμς, που έκανε με σωστό τρόπο αυτό που ήθελε να κάνει το Nemesis. Νέα πρόσωπα, νέα καλλιτεχνική διεύθυνση αλλά διατήρηση της καρδιάς του franchise, επαναφέροντας αγαπητούς χαρακτήρες, με νέους ηθοποιούς.
Το αντίο του δεύτερου καλύτερου πληρώματος του Εντερπράιζ δεν ήταν μια ιδιαίτερα καλή ταινία. Είχε ωστόσο τις καλές στιγμές της, έκλεισε το μάτι αρκετές φορές στους φίλους του Τρεκ και έβαλε μια-δυο νοσταλγικές πινελιές στον καμβά. Απομακρύνθηκε, όμως, ελάχιστα από την καρδιά των γνωστών χαρακτήρων αλλά και ολόκληρη την ιδεολογία του Τρεκ και αυτό του στοίχισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου