Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Η πρώτη ταινία της σειράς (Star Trek: The Motion Picture) δεν είχε και την πιο θερμή υποδοχή στην εποχή της, γιατί φάνηκε να μην έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που έκαναν την τηλεοπτική σειρά τόσο δημοφιλή με το πέρασμα των χρόνων αλλά το 1982, με την Οργή Του Καν, η μηχανή του Εντερπράιζ παίρνει για τα καλά μπροστά. Δύο χρόνια μετά έρχεται το Αναζητώντας το Σποκ και η αποστολή είναι δύσκολη καθώς πρέπει να κρατήσει το επίπεδο υψηλά στα μάτια των θαυμαστών της σειράς, που με το Wrath of Khan είχαν φτάσει σε επίπεδα έκστασης ανεπανάληπτα. Ο Λέοναρντ Νιμόι λοιπόν αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει το φιλμ και αφήνοντας τον Σποκ στην άκρη για τα 3/4 της ταινίας, καταφέρνει να δουλέψει ως σκηνοθέτης και να δώσει ένα ικανοποιητικότατο αποτέλεσμα. Δεν έχουμε ένα τόσο δυνατό φιλμ όσο το προηγούμενο αλλά έχουμε μια καθαρή ιστορία επιστημονικής φαντασίας με ανθρωποκεντρικά στοιχεία, αντάξια της φήμης του δημιουργήματος του Τζιν Ρόντενμπερι. Αυτή ήταν πάντα η κινητήρια δύναμη του Σταρ Τρεκ, ο άνθρωπος, όσο κι αν αυτό ξενίζει σε μια σειρά επιστημονικής φαντασίας. Ο Νιμόι το γνωρίζει αυτό καλά και στήνει την ιστορία του γύρω από τη σχέση των μελών του Εντερπράιζ, βάζοντας ωστόσο σε πρώτο πλάνο τον Κερκ και μετατρέποντας το φιλμ κάποιες στιγμές σε προσωπική υπόθεση του Σάτνερ.
Δεν έχει υπάρξει καλύτερη στιγμή για το overacting του Σάτνερ, από το τρίτο Σταρ Τρεκ. Ο κάπτεν δίνει ρεσιτάλ εδώ όταν σωριάζεται στα πόδια της καρέκλας του κυβερνήτη και φωνάζει, καθοδηγούμενος από μια εσωτερική οργή, " κάθαρμα, Κλίνγκον, σκότωσες το γιο μου!", εις διπλούν. Ό,τι και να πεις μετά από αυτό, για τον ερμηνευτικό τρόπο του Σάτνερ είναι λίγο. Ο άνθρωπος που έκανε το overacting συνώνυμο του εαυτού του και που κανείς δεν έχει καταφέρει ποτέ να το κάνει όπως αυτός! Δεν θυμάμαι να ποτέ να νιώθω τέτοια ικανοποίηση από μια τόσο υπερβολική ερμηνεία! Τα σέβη μου, παντοτινέ κάπτεν Κερκ!
Τα ειδικά εφέ είναι άλλο ένα δυνατό σημείο του φιλμ του Νιμόι. Ακόμα και σήμερα φαίνεται η πολύ καλή δουλειά που έγινε στον τομέα αυτό και σε μια εποχή που το CGI χρησιμοποιείται ασύστολα, το Search For Spock με έκανε να νιώσω μια απίστευτη νοσταλγία για εκείνη την εποχή, ακόμα και για τα "ξεπερασμένα" ειδικά εφέ, τις μινιατούρες και τα τεράστια στούντιο, που λειτουργούσαν ως το έδαφος των άγνωστων πλανητών. Πιστέψτε με, δε μου έλειψε καθόλου το ψηφιακό εφέ!
 |
ΣΤΑΡ ΤΡΕΚ Νο 3:
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΠΟΚ
Σκηνοθεσία:Leonard Nimoy
Σενάριο:Harve Bennett
Παίζουν:William Shatner,
DeForest Kelley,James Doohan |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Το πλήρωμα του αστρόπλοιου Εντερπράιζ επιστρέφει στη Γη, έχοντας αφήσει στον πλανήτη Γένεση το σώμα του Σποκ. Μια ερευνητική ομάδα που έχει παραμείνει στον πλανήτη ανακαλύπτει ίχνη ζωής στο σημείο που έπεσε η κάψουλα που μετέφερε τον Σποκ και όταν ο Κερκ το μαθαίνει και συνδυάζει το γεγονός με την περίεργη συμπεριφορά του δρ ΜακΚόι, τον τελευταίο άνθρωπο που μίλησε ο Σποκ, συγκεντρώνει ξανά την ομάδα και χωρίς επίσημη άδεια από τον Στόλο, παίρνουν το Εντερπράιζ και επιστρέφουν στον Γένεση, για να δουν τι συμβαίνει. Εκεί έρχονται αντιμέτωποι με ένα αρπακτικό των Κλίνγκον και τον διοικητή του, Κρουγκ, ο οποίος έχει καταστρέψει το πλοίο της αποστολής και κρατά ομήρους δύο μέλη, τον γιο του Κερκ, Ντέιβιντ Μάρκους, και την υπολοχαγό Σάβικ, μαζί με ένα παιδί, που όλα δείχνουν πως είναι ο Σποκ.
ΑΠΟΨΗ: Κάθε φορά που επιστρέφω σε κάποιο από τα φιλμ του Σταρ Τρεκ, με πρωταγωνιστές το αρχικό πλήρωμα, νιώθω σαν να κάνω μια βόλτα με παλιούς γνωστούς στα μέρη που έχω αγαπήσει. Θυμάμαι, ανακαλύπτω νέα πράγματα, επανεκτιμώ και γενικά νιώθω πάντα ευχαριστημένος στο τέλος, σίγουρος ότι δεν είναι η τελευταία φορά που κάνω βόλτα στο κατάστρωμα του Εντερπράιζ. Όσα κι αν γνωρίζω για την εξέλιξη κάθε ταινίας, δε νιώθω να μου στερεί ιδιαίτερα πράγματα αυτό, ούτε και σε ταινίες της σειράς που αρχικά δεν με κέρδισαν, όπως το Search For Spock. Κι όμως, με τα χρόνια, το τρίτο φιλμ της σειράς κατάφερε να με κάνει να αναθεωρήσω και να το δω με άλλο μάτι.
Η πρώτη ταινία της σειράς (Star Trek: The Motion Picture) δεν είχε και την πιο θερμή υποδοχή στην εποχή της, γιατί φάνηκε να μην έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που έκαναν την τηλεοπτική σειρά τόσο δημοφιλή με το πέρασμα των χρόνων αλλά το 1982, με την Οργή Του Καν, η μηχανή του Εντερπράιζ παίρνει για τα καλά μπροστά. Δύο χρόνια μετά έρχεται το Αναζητώντας το Σποκ και η αποστολή είναι δύσκολη καθώς πρέπει να κρατήσει το επίπεδο υψηλά στα μάτια των θαυμαστών της σειράς, που με το Wrath of Khan είχαν φτάσει σε επίπεδα έκστασης ανεπανάληπτα. Ο Λέοναρντ Νιμόι λοιπόν αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει το φιλμ και αφήνοντας τον Σποκ στην άκρη για τα 3/4 της ταινίας, καταφέρνει να δουλέψει ως σκηνοθέτης και να δώσει ένα ικανοποιητικότατο αποτέλεσμα. Δεν έχουμε ένα τόσο δυνατό φιλμ όσο το προηγούμενο αλλά έχουμε μια καθαρή ιστορία επιστημονικής φαντασίας με ανθρωποκεντρικά στοιχεία, αντάξια της φήμης του δημιουργήματος του Τζιν Ρόντενμπερι. Αυτή ήταν πάντα η κινητήρια δύναμη του Σταρ Τρεκ, ο άνθρωπος, όσο κι αν αυτό ξενίζει σε μια σειρά επιστημονικής φαντασίας. Ο Νιμόι το γνωρίζει αυτό καλά και στήνει την ιστορία του γύρω από τη σχέση των μελών του Εντερπράιζ, βάζοντας ωστόσο σε πρώτο πλάνο τον Κερκ και μετατρέποντας το φιλμ κάποιες στιγμές σε προσωπική υπόθεση του Σάτνερ.
Κι αν ο Σάτνερ είναι καθαρά πιο μπροστά από τους υπόλοιπους εδώ, αυτό που ξεχωρίζει σε κάθε φιλμ της σειράς είναι η εξαιρετική χημεία που έχουν όλοι οι βασικοί πρωταγωνιστές. Ο άνθρωπος που επέλεξε αρχικά τους ηθοποιούς έπεσε διάνα. Χωρίς ιδιαίτερες ερμηνευτικές ικανότητες οι περισσότεροι, απολύτως ταιριαστοί, όμως, τόσο μεταξύ τους όσο και ως χαρακτήρες ξεχωριστά.
Στο ρόλο του κακού βρίσκουμε έναν Κλίνγκον, τον Κρουγκ, με τη μορφή του Κρίστοφερ Λόιντ, ένα χρόνο πριν τη μεγάλη επιτυχία του Back to The Future και το ρόλο της ζωής του. Ο Λόιντ μέχρι τότε ήταν γνωστός για το ρόλο του στην κωμική σειρά Taxi αλλά εδώ καταφέρνει να πείσει σε ένα διαφορετικό ρόλο και να δώσει έναν από τους αξιόλογους κακούς της σειράς.
Τα ειδικά εφέ είναι άλλο ένα δυνατό σημείο του φιλμ του Νιμόι. Ακόμα και σήμερα φαίνεται η πολύ καλή δουλειά που έγινε στον τομέα αυτό και σε μια εποχή που το CGI χρησιμοποιείται ασύστολα, το Search For Spock με έκανε να νιώσω μια απίστευτη νοσταλγία για εκείνη την εποχή, ακόμα και για τα "ξεπερασμένα" ειδικά εφέ, τις μινιατούρες και τα τεράστια στούντιο, που λειτουργούσαν ως το έδαφος των άγνωστων πλανητών. Πιστέψτε με, δε μου έλειψε καθόλου το ψηφιακό εφέ!
Ξέρω ότι οι εποχές αλλάζουν, ότι τα πράγματα προχωράνε μπροστά και η εξέλιξη δε σταματά και τα λοιπά και τα λοιπά. Υπάρχει, όμως, κάτι στην ψυχή ολόκληρου αυτού του αρχικού franchise που δε μπορείς να το βρεις πια σήμερα. Η τύχη, οι συγκυρίες, η ψυχή και το μεράκι των ανθρώπων που μπλέχτηκαν στο σύμπαν του Σταρ Τρεκ είναι μοναδικά. Σε ένα φιλμ που μπορεί να μην είναι από τα κορυφαία της σειράς, όπως αυτό, το τρίτο, είναι όλα αυτά διακριτά. Είναι ένα φιλμ που έχει προβλήματα αλλά για έναν φίλο του franchise είναι αδιάφορα, καθώς όλα όσα ζητά και όσα έχει μάθει να περιμένει από το Σταρ Τρεκ βρίσκονται εκεί. Δεν είναι ένα φιλμ που στέκεται μόνο του και αυτό είναι το κυριότερο πρόβλημα για όσους δεν είναι οικείοι με το σύμπαν που έφτιαξε ο Ρόντενμπερι αλλά και πάλι, δεν είναι όλα για όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου