Annabelle (2014)

Είδος : Τρόμου

Σκηνοθεσία:John R. Leonetti
Σενάριο:Gary Dauberman
Παίζουν:Ward Horton,
Annabelle Wallis,Alfre Woodard

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ένα νεαρό ζευγάρι που περιμένει το πρώτο του παιδί, δέχεται ένα βράδυ την επίθεση δύο μελών μιας σατανικής αίρεσης. Η αστυνομία επεμβαίνει και σκοτώνει τα δύο μέλη τη στιγμή που το ένα εξ αυτών κρατά στα χέρια του μια παλιά πορσελάνινη κούκλα. Σύντομα θα αρχίσουν να συμβαίνουν περίεργα γεγονότα στο σπίτι τους και η κούκλα μοιάζει να παίζει κάποιο ρόλο σε όλο αυτό.

ΑΠΟΨΗ: Καταρχάς, όσοι περιμένατε μια μίξη του Καλέσματος με την Κούκλα του Σατανά, πέσατε έξω. Δεύτερον, όσοι περιμένατε μια εξίσου τρομακτική ταινία όπως Το Κάλεσμα, πάλι πέσατε έξω. Όσοι περιμένατε ένα χαμηλού προϋπολογισμού θρίλερ τρόμου με πάμπολλα κλισέ του είδους με αρκετά από αυτά που οι Αμερικάνοι ονομάζουν jump scares, μέτριες έως κακές ερμηνείες και σχετικά καλή ατμόσφαιρα, με μια-δυο τρομακτικές σκηνές, μάλλον πέσατε μέσα.

  Καθαρά χολιγουντιανό προϊόν, το Annabelle, ήρθε για να εκμεταλλευτεί την τεράστια επιτυχία του Καλέσματος. Η τρομακτική κούκλα Άνναμπελ, η οποία στο Κάλεσμα βρίσκεται κλειδωμένη πίσω από μια γυάλινη βιτρίνα λόγω της επικινδυνότητάς της, μας δείχνει εδώ πως ξεκίνησε την καριέρα της ως σατανική κούκλα. Η ατυχία της Άνναμπελ είναι ότι δεν τη σκηνοθετεί ο κινηματογραφικός "μπαμπάς" της, δημιουργός των The Conjuring και Insidious, James Wan, αλλά ούτε κάποιος ιδιαίτερα ικανός σκηνοθέτης. Ο John R. Leonetti ούτε κανένας φοβερός διευθυντής φωτογραφίας είναι αλλά ούτε και καλός σκηνοθέτης. Για όσους θυμάστε, είναι ο άνθρωπος που σκηνοθέτησε το Mortal Combat : Η Εξόντωση! Όσοι έτυχε να το δείτε, καταλαβαίνετε... Ωστόσο, πρέπει να ομολογήσω ότι εδώ ο Leonetti δεν τα πάει τόσο άσχημα. Καλή ατμόσφαιρα φτιάχνει, τα jump scares τα χρησιμοποιεί αποτελεσματικά αλλά μέχρι εκεί. Από ένα σημείο και μετά, το μόνο που έχει να επιδείξει το Annabelle είναι jump scares και τίποτα άλλο. Υπερβολικά κλισέ καταστάσεις, χαρακτήρες πιο άψυχοι κι από την Άνναμπελ και όλα οδηγούν σε ένα συμβατικό Χολιγουντιανό θρίλερ χωρίς ουσία.

  Τα μεγάλα μειονεκτήματα του Annabelle νομίζω πως είναι δύο: τα κλισέ και το καστ του. Σε κάθε σκηνή ξέρεις ακριβώς τι θα συμβεί κι αυτό δε γίνεται μια-δυο φορές αλλά συνεχώς. Όταν, για παράδειγμα, βρίσκεται σε πρώτο πλάνο το πρόσωπο της ηθοποιού και πίσω φαίνεται μια πόρτα, νομίζω ότι όλοι φαντάζεστε τι μπορεί να συμβεί. Ε, λοιπόν, πάντα συμβαίνει αυτό που περιμένετε. Δεν είμαι άνθρωπος που τον ενοχλούν τα κλισέ, αντιθέτως πολλές φορές τα θεωρώ απαραίτητα. Ο βαθμός, όμως, που τα χρησιμοποιεί το Annabelle είναι υπερβολικός και λειτουργεί κατά του φιλμ. Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα ήταν οι χαρακτήρες και οι κακές ερμηνείες. Στα φιλμ τρόμου είναι βασικό να υπάρχουν χαρακτήρες για τους οποίους ενδιαφέρεσαι. Όχι μόνο να γίνονται συμπαθείς αλλά και αντιπαθείς, γιατί, όπως και να το κάνουμε, στις ταινίες τρόμου κάποιος πρέπει να πεθάνει. Οι χαρακτήρες του Annabelle είναι βαρετοί και αδιάφοροι. Δύσκολα θα ενδιαφερθεί κάποιος για ότι τους συμβαίνει και κάπως έτσι "χάνει το παιχνίδι" το φιλμ.

  Κοινό για το Annabelle θα βρεθεί, είμαι σίγουρος, καθώς δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη για τον τρόμο. Αν ο κινηματογραφικός τρόμος για σένα είναι μόνο το τίναγμα από τη θέση σου, τότε το Annabelle έχει αυτό που ψάχνεις. Αν, όμως, θέλεις περισσότερα και τρόμος για σένα είναι το "γάντζωμα" από τα μπράτσα του καθίσματος του κινηματογράφου , τότε το Annabelle είναι η λάθος ταινία για σένα.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Cine.gr
PopCorn