Είδος: Περιπέτεια, Επιστημονικής Φαντασίας
Βρήκα το τέταρτο Τρανσφόρμερς πραγματικά κουραστικό από ένα σημείο και μετά. Δεν περίμενα κάτι ιδιαίτερο αλλά έστω μια χαζοταινία για πιτσιρικάδες, την οποία μπορείς να κάνεις χάζι, λόγω των εφέ και της δράσης. Μέχρι την πρώτη μία ώρα κατάφερα να παρακολουθήσω με σχετικό ενδιαφέρον, παρά τα επαναλαμβανόμενα εναέρια και μη πλάνα του Μπέι, με το χαρακτηριστικό της κινούμενης κάμερας, τα οποία πρέπει κάποιος να του πει ότι τα χρησιμοποιεί υπερβολικά και δεν εντυπωσιάζουν αλλά ζαλίζουν. Τέλος πάντων, αφού έφτασα σχεδόν στα μισά, έπιασα τον εαυτό μου να έχει χαλαρώσει και σχεδόν να διασκεδάζει με όσα γίνονται. Κάπου εκεί, όμως, άρχισα να κουράζομαι.
Τώρα, για τους ηθοποιούς τι να πεις; Ο Γουόλμπεργκ παίζει τον πατέρα μιας δεκαεφτάχρονης, οπότε συνειδητοποιείς κι εσύ ότι μεγαλώνεις, ο Στάνλεϊ Τούτσι τριγυρνά κι αυτός εκεί γύρω προσπαθώντας να δώσει λίγο ενδιαφέρον στο χαρακτήρα του, ενώ τον κακό παίζει ο Κέλσι Γκράμερ, στο ρελαντί. Η δεκαεφτάχρονη κόρη του Γουόλμπεργκ δε, περιφέρεται φορώντας καυτά σορτς και ο Μπέι την τιμά με ανάλογα πλάνα, ενώ υπάρχει και ο αδιάφορος φίλος της, ο οποίος είναι αυτός που συνήθως ουρλιάζει χωρίς λόγο.
 |
TRANSFORMERS:
ΕΠΟΧΗ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ Σκηνοθεσία:Michael Bay Σενάριο:Ehren Kruger Παίζουν:Mark Wahlberg, Nicola Peltz,Jack Reynor |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Τέσσερα χρόνια μετά τη μάχη του Σικάγο μεταξύ Ότομποτς και Ντισέπτικονς, τα Τράνσφορμερς βρίσκονται κυνηγημένα από τους ανθρώπους και κρύβονται, έχοντας χάσει τα σημεία ζωής του ηγέτη τους, Όπτιμους Πράιμ. Ο εφευρέτης και μηχανικός Κέηντ Γιάγκερ, που ζει με την δεκαεφτάχρονη κόρη του, θα βρει τυχαία ένα παλιό φορτηγό και στην προσπάθειά του να το επισκευάσει, ανακαλύπτει πως έχει μπροστά του τον Όπτιμους Πράιμ, τον οποίο μια βλάβη κρατάει σε αδράνεια. Ο Γιάγκερ και η οικογένειά του θα βρεθούν εν μέσω ενός κυνηγητού, που ξεσπά για να πιαστεί ο Πράιμ. Στο κυνηγητό μπλέκεται η κυβέρνηση, μια εταιρεία που φτιάχνει τα δικά της Τρανσφόρμερς και μια εξωγήινη φυλή με κοινό σκοπό όλων, τον αφανισμό των εξωγήινων Τρανσφόρμερς.
ΑΠΟΨΗ: Ο Μπέι δε θα σκηνοθετούσε και τέταρτο Tramsformers αλλά τελικά πείστηκε και επέστρεψε στη σκηνοθετική καρέκλα. Δεν είμαι σίγουρος πόση ώρα ξόδεψε στο να σκηνοθετεί, πάντως είναι σίγουρα ο κύριος υπεύθυνος για το συγκεκριμένο φιλμ. Μόνο το τρέιλερ να δεις, το καταλαβαίνεις.
Βρήκα το τέταρτο Τρανσφόρμερς πραγματικά κουραστικό από ένα σημείο και μετά. Δεν περίμενα κάτι ιδιαίτερο αλλά έστω μια χαζοταινία για πιτσιρικάδες, την οποία μπορείς να κάνεις χάζι, λόγω των εφέ και της δράσης. Μέχρι την πρώτη μία ώρα κατάφερα να παρακολουθήσω με σχετικό ενδιαφέρον, παρά τα επαναλαμβανόμενα εναέρια και μη πλάνα του Μπέι, με το χαρακτηριστικό της κινούμενης κάμερας, τα οποία πρέπει κάποιος να του πει ότι τα χρησιμοποιεί υπερβολικά και δεν εντυπωσιάζουν αλλά ζαλίζουν. Τέλος πάντων, αφού έφτασα σχεδόν στα μισά, έπιασα τον εαυτό μου να έχει χαλαρώσει και σχεδόν να διασκεδάζει με όσα γίνονται. Κάπου εκεί, όμως, άρχισα να κουράζομαι.
Δε θα κολλήσω στο σενάριο, το οποίο ακόμα και για ταινία με παιχνίδια της Hasbro είναι κάτω του μετρίου, αλλά θα το προσπεράσω. Όμως, η κάμερα του Μπέι από ένα σημείο και μετά δεν υποφέρεται. Ξύλο μεταξύ γιγάντιων ρομπότ, εκρήξεις, κυνηγητά και ξανά ξύλο και ξανά εκρήξεις και ξανά κυνηγητά και όλα είναι μια ατελείωτη επανάληψη σε αργή κίνηση και τη χαρακτηριστική κάμερα του Μπέι. Επίσης, ας πει κάποιος στον Μπέι, ότι δε χρειάζεται σε κάθε ταινία του να βάζει έναν τύπο να ουρλιάζει και να λέει άσχετες -χιουμοριστικές υποτίθεται- ατάκες, όταν γύρω του διαλύεται το σύμπαν. Φτάνει, μίστερ Μπέι! Κοπιάρεις που κοπιάρεις κάθε πλάνο από τις προηγούμενες ταινίες σου, χωρίς να καταλαβαίνουμε ποια είναι ποια στο τέλος, μας ζαλίζεις με την κάμερα, που σταματημό δεν έχει, τουλάχιστον μην βάζεις και τους ηθοποιούς σου να ουρλιάζουν ακατάσχετα!
Νομίζω, ότι το τέταρτο μέρος των Τρανσφόρμερς ήταν το χειρότερο. Το πρώτο είχε ξεκινήσει συμπαθητικά, κρατώντας και την ιστορία του σε ένα σχετικά καλό επίπεδο, το δεύτερο έχασε αρκετά ενώ το τρίτο προσπάθησε να ανακάμψει, τόσο σε δράση όσο και σε σενάριο αλλά με μέτρια αποτελέσματα ξανά. Στο τέταρτο ,όμως, χάνεται κάθε μέτρο και η μεγαλομανία του Μπέι, ο οποίος θέλησε να παραδώσει μια ταινία δυόμιση ωρών, καθιστά το Age Of Extinction μια κάτω του μετρίου ταινία, ακόμα και για τα δεδομένα των ταινιών του Μπέι, κουραστική και επαναλαμβανόμενη από ένα σημείο και μετά. Οι εκρήξεις, οι μάχες μεταξύ των Τράνσφορμερς και τα εφέ του Μπέι είναι θεαματικά. Όταν όμως δεν δίνει την ευκαιρία στο μάτι του θεατή να ξεκουραστεί ενδιάμεσα από τις θεαματικές σκηνές και συνεχώς το φορτώνει με αυτές, δυστυχώς το θεαματικό καταντάει κουραστικό. Ίσως είναι η ώρα ο Μπέι να κάνει ένα διάλειμμα, μπας και τον πεθυμήσουμε λίγο. Λέω τώρα εγώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου