Είδος: Περιπέτεια
Ελαφρώς αλλαγμένος ο Μουρ εδώ, χρησιμοποιεί τις γροθιές του πολύ πιο συχνά ενώ η στάση του απέναντι στο ασθενές φύλο είναι αρκετά πιο σκληρή, χωρίς να διστάζει να σηκώσει χέρι, σε μία δύο σκηνές. Το χιούμορ βέβαια δεν σταματά να υπάρχει στην ιδιοσυγκρασία του Μουρ, κάνοντάς τον και σε αυτό το φιλμ έναν ολίγον τι πιο "ελαφρύ" Μποντ σε σχέση με τον Κόνερι. Εάν πρέπει να χρεώσω ένα λάθος στον Μουρ ή σε όποιον τον καθοδήγησε να κινηθεί έτσι, είναι ότι ακόμα και στις σοβαρότερες σκηνές του φιλμ, ο Μουρ θέλει να κάνει πλάκα. Ίσως χρειαζόταν λίγη εγκράτεια σε αυτόν τον τομέα.
Τα Bond Girls είναι κι εδώ χάρμα οφθαλμών, με την (τόσο ατάλαντη, Θεέ μου) Μπριτ Έκλαντ να παίζει την πράκτορα Γκουντνάιτ και την πανέμορφη, γοητευτικότατη Μοντ Άνταμς να ερμηνεύει την Άντρεα Άντερς, ερωμένη και θύμα του Σκαραμάνγκα.
 |
ΖΕΙΜΣ ΜΠΟΝΤ, ΠΡΑΚΤΩΡ 007:
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΠΙΣΤΟΛΙ Σκηνοθεσία:Guy Hamilton Σενάριο:Tom Mankiewicz Παίζουν: Roger Moore, Christopher Lee, Britt Ekland |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Μια σφαίρα που έχει χαραγμένο πάνω της τον κωδικό 007, φτάνει στα γραφεία της Βρετανικής αντικατασκοπείας και η εξήγηση είναι μία. Ο Σκαραμάνγκα, επαγγελματίας εκτελεστής, γνωστός με το παρατσούκλι "ο άνθρωπος με το χρυσό πιστόλι", στέλνει πάντα στα υποψήφια θύματά του μια τέτοια σφαίρα. Επόμενος στόχος λοιπόν, Τζέιμς Μποντ...
ΑΠΟΨΗ: Παρότι και αυτό του φιλμ του Μποντ πάσχει από το σύνδρομο "πρέπει να έχω δύο ώρες διάρκεια", με αποτέλεσμα συνεχείς αυξομειώσεις του ενδιαφέροντος, παρότι οι χιουμοριστικές σκηνές είναι περισσότερες από το Live And Die, που ήταν το ξεκίνημα του Μουρ, το The Man With The Golden Gun παραμένει για μένα μια ενδιαφέρουσα ταινία του Μποντ. Σημαντικότερος λόγος είναι η εμφάνιση του Κρίστοφερ Λη στο ρόλο του αντίπαλου δέους του Μποντ αλλά και η τελική τους αναμέτρηση.
Η δεύτερη παρουσία του Μουρ στη σειρά ταινιών του Μποντ δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία στους κινηματογράφους, σημειώνοντας πτώση στις πωλήσεις εισιτηρίων. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως είναι χειρότερη ταινία από την προηγούμενη. Αντιθέτως, θεωρώ ότι είναι σχεδόν του ίδιου επιπέδου, με σημαντική διαφορά, που δίνει έξτρα πόντους στο The Man With The Golden Gun, την παρουσία ενός πιο στιβαρού και επιβλητικού κακού σε αυτό το φιλμ.
Ελαφρώς αλλαγμένος ο Μουρ εδώ, χρησιμοποιεί τις γροθιές του πολύ πιο συχνά ενώ η στάση του απέναντι στο ασθενές φύλο είναι αρκετά πιο σκληρή, χωρίς να διστάζει να σηκώσει χέρι, σε μία δύο σκηνές. Το χιούμορ βέβαια δεν σταματά να υπάρχει στην ιδιοσυγκρασία του Μουρ, κάνοντάς τον και σε αυτό το φιλμ έναν ολίγον τι πιο "ελαφρύ" Μποντ σε σχέση με τον Κόνερι. Εάν πρέπει να χρεώσω ένα λάθος στον Μουρ ή σε όποιον τον καθοδήγησε να κινηθεί έτσι, είναι ότι ακόμα και στις σοβαρότερες σκηνές του φιλμ, ο Μουρ θέλει να κάνει πλάκα. Ίσως χρειαζόταν λίγη εγκράτεια σε αυτόν τον τομέα.
Στην αντίπερα όχθη, ένας από τους καλύτερους κακούς του Μποντ εμφανίζεται σε αυτό το φιλμ, με τη επιβλητική μορφή του Κρίστοφερ Λη, του Δράκουλα τότε, της Χάμερ Φιλμς. Ο Λη, ξάδερφος του δημιουργού του Μποντ, Ίαν Φλέμινγκ, ήταν μια από τις πρώτες επιλογές του Φλέμινγκ για το ρόλο του Μποντ, πίσω στο 1962. Να που μερικά χρόνια μετά εμφανίζεται σε ένα Μποντ αλλά στο αντίπαλο στρατόπεδο, ερμηνεύοντας με το χαρακτηριστικό του στιλ έναν "αντίστροφο" Μποντ" καθώς στην ουσία Μποντ και Σκαραμάνγκα έχουν πολλές ομοιότητες στο προφίλ τους.
Το ενδιαφέρον έγκειται στο πόσο καλά χειρίζονται τις μεταξύ τους σκηνές Λη και Μουρ, ανταλλάσσοντας συνεχώς ατάκες στο ξεκίνημα της άτυπης ακόμα μονομαχίας τους, μέχρι να φτάσουμε στην τελική τους αναμέτρηση, στο μικρό "λούνα παρκ" που διατηρεί ο Σκαράμανγκα, για να διασκεδάζει τα θύματά του. Δυστυχώς, η κόντρα Μποντ-Σκαραμάνγκα έρχεται στο τέλος του φιλμ και δεν κρατά όσο θα θέλαμε.
Μέχρι να φτάσουμε εκεί, έχουμε θεαματικά κυνηγητά για άλλη μία φορά ( ίσως όχι τόσο θεαματικά όσο στις προηγούμενες ταινίες) και ένα εκπληκτικό σταντ με το περιστροφικό άλμα 360 μοιρών μιας AMC Hornet πάνω από ένα κανάλι. Το συγκεκριμένο σταντ ήταν το πρώτο σταντ που υπολογίστηκε με ακρίβεια από Η/Υ και μάλιστα δε χρειάστηκε επανάληψη καθώς ο οδηγός τα κατάφερε με την πρώτη προσπάθεια.
Τα Bond Girls είναι κι εδώ χάρμα οφθαλμών, με την (τόσο ατάλαντη, Θεέ μου) Μπριτ Έκλαντ να παίζει την πράκτορα Γκουντνάιτ και την πανέμορφη, γοητευτικότατη Μοντ Άνταμς να ερμηνεύει την Άντρεα Άντερς, ερωμένη και θύμα του Σκαραμάνγκα.
Ο άνθρωπος που έδωσε το χαρακτήρα των ταινιών του Μποντ όταν σκηνοθέτησε τον Χρυσοδάκτυλο, Γκάι Χάμιλτον, σκηνοθετεί για τελευταία φορά ταινία του πράκτορα 007. Προσπαθεί να τον φέρει πιο κοντά στο ύφος του Μποντ των μυθιστορημάτων του Φλεμινγκ, θέλοντας να κάνει λίγο πιο μπρουτάλ τον Μουρ και αποφεύγοντας τα υπερβολικά γκάτζετς αλλά μάλλον δεν βρήκε σύμφωνο το κοινό της εποχής. Κύριοι λόγοι; Πρώτον ο Μουρ δε γίνεται να το παίξει μπρουτάλ και δεύτερον, τα γκάτζετς ήταν αναπόσπαστο κομμάτι των ταινιών του Μποντ, τόσο όσο τα Bond Girls και τα γυρίσματα σε εξωτικές τοποθεσίες. Σε αυτό το τελευταίο, ο Χάμιλτον πετυχαίνει διάνα, πηγαίνοντας μας στην Ταϊλάνδη, στο νησί Phang Nga Bay, το οποίο είναι γνωστό μέχρι σήμερα ως "το νησί του Τζέιμς Μποντ", παρότι τότε χρησιμοποιήθηκε ως κρησφύγετο του Σκαραμάνγκα .
Το The Man With The Golden Gun σήμερα βλέπεται με ενδιαφέρον κυρίως για την εμφάνιση του Λη, για τις πολλές και έξυπνες ατάκες του Μποντ και για το πολύ καλό αντίπαλο δίδυμο Μποντ- Σκαραμάνγκα.
Να που θα ξέχναγα τον εκπληκτικό βοηθό του Σκαραμάνγκα, Νικ Νακ, τον οποίο υποδύεται ο Γάλλος νάνος ηθοποιός, Hervé Villechaize. Τον Villechaize, θα τον θυμάστε σίγουρα οι παλιότεροι από την πετυχημένη τηλεοπτική σειρά Το Νησί Της Φαντασίας, στο ρόλο του Τατού και υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα το 1982! Ο Νικ Νακ είναι μια από τις μορφές που θυμάσαι για πάντα στις ταινίες του Μποντ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου