Είδος: Δραματική, Φαντασίας
 |
ΠΡΙΝ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Σκηνοθεσία:John Huddles
Σενάριο:John Huddles
Παίζουν:James D'Arcy, Sophie Lowe,
Daryl Sabara
|
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Είναι η τελευταία μέρα στην τάξη Φιλοσοφίας σε ένα διεθνές σχολείο στην Τζακάρτα. Ο καθηγητλης επιθυμεί να θέσει μια πρόκληση στην εικοσαμελή τάξη του. Ρωτάει λοιπόν ποιους δέκα θα επέλεγαν επιζήσουν σε ένα καταφύγιο, σε περίπτωση πυρηνικού ολέθρου. Δίνει στον καθένα να διαλέξει από ένα χαρτάκι που αναγράφει μια διαφορετική ιδιότητα, καθώς επίσης και κάποια μειονεκτήματα ιατρικής φύσης. Μέσα από την επανάληψη του πειράματος, οι μαθητές καλούνται να κάνουν διαφορετικές επιλογές έως ότου καταλήξουν στην φαινομενικά σωστή.
ΑΠΟΨΗ: Ενδιαφέρον φαίνεται, ε; Έτσι πίστεψα κι εγώ αλλά ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Πέρασα τρία στάδια κατά την προβολή της ταινίας. Το πρώτο ήταν τρόμος, όταν είδα ότι είχα να κάνω με μια τάξη είκοσι έφηβων, σε μια ταινία που πλασάρεται ως δράμα επιστημονικής φαντασίας. Παρέα έφηβων και επιστημονική φαντασία, δύσκολα είναι καλή μίξη. Ο τρόμος έφυγε στα πρώτα λεπτά και ακολούθησε το στάδιο του :"Χμ, ενδιαφέρον." Όταν αρχίζει η κουβέντα για τον πυρηνικό όλεθρο και καλούνται οι μαθητές αλλά κι εμείς να μπούμε σε μια φαινομενικά φιλοσοφική συζήτηση, η ταινία κερδίζει πόντους. Έρχεται όμως το τρίτο στάδιο και τελειώνουν όλα. Οι απαντήσεις που επιλέγουν οι δημιουργοί να δώσουν, μοιάζουν απαντήσεις ενός φαντασμένου έφηβου κι όχι ενός ολοκληρωμένου ατόμου με δουλεμένο μυαλό. Εξύψωση των τεχνών και πλήρης αδιαφορία για τα υπόλοιπα. Λυπάμαι αλλά όσο σημαντικές κι αν είναι η τέχνες για τους ανθρώπους (κι αυτό το γράφει ένας μουσικός), σε περίπτωση καταστροφής του κόσμου δεν είναι δυνατόν να επιλέξεις να σώσεις μόνο καλλιτέχνες. Άχρηστος ο γεωργός, ο πολιτικός μηχανικός και ο ηλεκτρολόγος;
Μέτα από όλα αυτά έρχεται και το φινάλε που αποκαλύπτει το κόμπλεξ του καθηγητή φιλοσοφίας που προσπαθούσε να δείξει το δρόμο στους μαθητές και τελειώνουν όλα. Από τα χειρότερα φινάλε που μπορώ να θυμηθώ τα τελευταία χρόνια.
Που καταλήγουμε; Στα συνηθισμένα. Χαμένη ευκαιρία για κάτι πολύ καλό. Προσεγμένο οπτικά και με ξεχωριστή φαντασία από το σκηνοθέτη του αλλά κενό σε όλα τα άλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου