Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας
Τι γίνεται όμως, όταν ο τελευταίος φτάσει στον πρώτο, όταν η ουρά φτάσει στο κεφάλι και καταλάβει ότι δεν αρκεί η αλλαγή "κεφαλιού", ηγέτη, αλλά απαιτούνται μεγαλύτερες θυσίες; Ποια θα είναι η συμπεριφορά του κοινωνικού συνόλου και του ατόμου, που έχει τη δυνατότητα να φέρει την αλλαγή, όταν συνειδητοποιήσει τις επιλογές του; Μπορεί να ηγηθεί του "τρένου", του άνισου και σάπιου αυτού συστήματος, που είναι έτσι δομημένο ώστε να λειτουργεί εις βάρος των πολλών, κρατώντας αυτός την "πρώτη θέση", ωφελώντας εαυτόν και όσους αδικήθηκαν μέχρι τώρα. Ή μπορεί να το αλλάξει ριζικά, θυσιάζοντας το εφήμερο όφελος, αναγνωρίζοντας έτσι, ότι κάτι που είναι σάπιο, απλώς θα σαπίζει περισσότερο με τον καιρό.
 |
Σκηνοθεσία:Joon-ho Bong
Σενάριο:Joon-ho Bong,Kelly Masterson,
Παίζουν: Chris Evans, Tilda Swinton,
Jamie Bell |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Σωτήριον έτος 2031 μ.Χ. Μετά από ένα αποτυχημένο πείραμα για να ανακοπεί το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη, μια νέα εποχή παγετώνων έχει εξοντώσει σχεδόν κάθε ζωντανό οργανισμό πάνω στη Γη. Οι μόνοι επιζήσαντες είναι οι ταξιδιώτες του Snowpiercer, ενός τρένου με κινητήρα αέναης κίνησης. Οι επιβαίνοντες της «οικονομικής θέσης», μη μπορώντας να ανεχθούν πλέον τις κακές συνθήκες διαβίωσης, επαναστατούν κι επιχειρούν να πάρουν τον έλεγχο του κινητήρα που η ελίτ της «πρώτης θέσης» θεωρεί «ιερό».(Cine.gr)
ΑΠΟΨΗ: Αν υπάρχει μια ταινία, την οποία δε μπορείς να κατατάξεις εύκολα σε κάποιο κινηματογραφικό είδος, αυτή είναι το Snowpiercer. Το Snowpiercer αποτελεί μια διαφορετική κινηματογραφική εμπειρία, μια σχεδόν ολοκληρωμένη πρόταση-σχόλιο πάνω στην κοινωνική ανισότητα και στην πάλη των τάξεων. Το τρένο, που κινείται αέναα, είναι η ανθρωπότητα και τα βαγόνια αποτελούν τα διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Η ουρά, τα πόδια, το τελευταίο βαγόνι του τρένου, επαναστατεί και θέλει να φτάσει στο πρώτο βαγόνι, για να αλλάξει τη μοίρα της. Κάθε βαγόνι κρύβει κάτι διαφορετικό, κάτι ουσιαστικό μα και κάτι ανούσιο πολλές φορές. Κάτι χρήσιμο για το "κεφάλι" που θέλει να ελέγχει τον υπόλοιπο κορμό, μα κάτι άχρηστο για το υπόλοιπο σώμα, αρκετό όμως για να του προσφέρει την ψευδαίσθηση πως ζει αληθινά, πως κινείται, πως ψυχαγωγείται, πως μαθαίνει, μορφώνεται, πως αναπνέει.
Τι γίνεται όμως, όταν ο τελευταίος φτάσει στον πρώτο, όταν η ουρά φτάσει στο κεφάλι και καταλάβει ότι δεν αρκεί η αλλαγή "κεφαλιού", ηγέτη, αλλά απαιτούνται μεγαλύτερες θυσίες; Ποια θα είναι η συμπεριφορά του κοινωνικού συνόλου και του ατόμου, που έχει τη δυνατότητα να φέρει την αλλαγή, όταν συνειδητοποιήσει τις επιλογές του; Μπορεί να ηγηθεί του "τρένου", του άνισου και σάπιου αυτού συστήματος, που είναι έτσι δομημένο ώστε να λειτουργεί εις βάρος των πολλών, κρατώντας αυτός την "πρώτη θέση", ωφελώντας εαυτόν και όσους αδικήθηκαν μέχρι τώρα. Ή μπορεί να το αλλάξει ριζικά, θυσιάζοντας το εφήμερο όφελος, αναγνωρίζοντας έτσι, ότι κάτι που είναι σάπιο, απλώς θα σαπίζει περισσότερο με τον καιρό.
Μην ψάξεις στο Snowpiercer επιστημονικές εξηγήσεις, για το πως η Γη πάγωσε, πως το τρένο κινείται ασταμάτητα επί χρόνια και ένα σωρό άλλα που θα αντικρίσεις στο φιλμ και που ξέρεις ότι δεν μπορεί να συμβούν στην πραγματικότητα. Αν σταθείς εκεί, θα χάσεις την ουσία της ιδιαίτερης αυτής ταινίας, του εξαίρετου Νοτιοκορεάτη δημιουργού, Joon-ho Bong, ο οποίος πήρε ένα "δύσκολο" Γαλλικό κόμικ των '80ς και προσπάθησε να μεταφέρει την ιδέα στον κινηματογράφο αυτούσια. Ο παραγωγός, Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, εννοείται ότι δεν του χαρίστηκε και έκοψε είκοσι λεπτά από την αρχική κόπια του φιλμ, τα οποία, σύμφωνα με τον Τζον Χαρτ, ήταν τα πιο "ενοχλητικά". Ήδη το Snowpiercer "έλεγε" πολλά, προφανώς, οπότε το "σύστημα" έπρεπε να βάλει ένα όριο.
Το Snowpiercer δεν είναι εφετζίδικη ταινία επιστημονικής φαντασίας και δράσης προς τέρψιν της νεολαίας και των απανταχού εφήβων. Δεν είναι ταινία για πολλούς αλλά είναι μια ταινία που πρέπει να την παρακολουθήσουν όλοι, με την ελπίδα ότι θα αγγίξει ευαίσθητες χορδές και θα αφυπνίσει συνειδήσεις ή τουλάχιστον θα προβληματίσει. Ναι, δεν είναι ολοκληρωμένη και αυτό φαίνεται και ναι, υπάρχουν κενά στην πλοκή της. Μείνετε όμως στην ουσία και "δείτε πίσω από τις λέξεις". Δε θα απογοητευθείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου