 |
Σκηνοθεσία:Dick Maas
Σενάριο:Dick Maas Παίζουν:Egbert Jan Weeber, Bert Luppes |
ΥΠΟΘΕΣΗ : Στην Ολλανδία, στις 5 του Δεκέμβρη, όταν το φεγγάρι είναι γεμάτο, ο Άγιος Νικόλαος δε φέρνει δώρα... Παίρνει...παιδιά...
ΑΠΟΨΗ : 27 Δεκεμβρίου 2013, δύο ημέρες μετά τα Χριστούγεννα και λίγες ημέρες πριν την αλλαγή του χρόνου, εδώ στο Δες και Πες συνεχίζουμε τις εναλλακτικές προτάσεις για τις ημέρες των γιορτών, με μια ταινία, που ναι μεν διαδραματίζεται μερικές ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, αλλά η ατμόσφαιρα είναι παρόμοια. Οπότε...
Εναλλακτικά Χριστούγεννα : Μέρος 5ο!
Στην Ολλανδία, ο Άγιος Νικόλαος είναι ότι ο Άγιος Βασίλης για εμάς. Κάθε χρόνο στις 5 Δεκέμβρη γιορτάζεται η γέννηση του και το έθιμο θέλει τον Άγιο να φέρνει δώρα σε όλα τα καλά παιδιά, ενώ τα άτακτα μπαίνουν σε τσουβάλια και οι βοηθοί του, οι Μαύροι Πιτ (!), τα στέλνουν στην Ισπανία!
Εδώ λοιπόν έχουμε μια παραλλαγή αυτής της ιστορίας, με τον Νικόλαο να είναι ένας κακός και αιμοσταγής επίσκοπος, ο οποίος κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης αγανακτισμένων χωρικών, οι οποίοι δεν άντεχαν τη φορολογία και την σκληρή συμπεριφορά του Νικόλαου, δολοφονείται. Από τότε ο Νικόλαος επιστρέφει κάθε 32 χρόνια, για να απαγάγει όσο περισσότερα παιδιά μπορεί.
Η ιδέα της ταινίας είναι καλή και ιντριγκαδόρικη. Σίγουρα θα υπήρξαν αντιδράσεις από την Εκκλησία και σε αυτή την περίπτωση καθώς αμαυρώνεται το όνομα ενός Αγίου της Καθολικής Εκκλησίας και μάλιστα αγαπητού στα παιδιά. Μέχρι ένα σημείο το φιλμ κυλάει καλά αλλά σαν ένα εφηβικό θρίλερ χαμηλών αξιώσεων. Το πρόβλημα είναι ότι τη στιγμή που θα έπρεπε να υπάρχει κορύφωση της δράσης, το παιχνίδι χάνεται. Η εξάρσεις που παρουσιάζονται, σβήνουν αμέσως και φτάνεις στο τέλος αδιάφορα ενώ θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι πολύ καλύτερα.
Υπάρχουν σκηνές ευφάνταστες και καλογυρισμένες, όπως η καταδίωξη του Αγίου στις ταράτσες, η επίθεση στο αμάξι και η στιγμή που ο Άγιος μπαίνει στο Νοσοκομείο Παίδων, αλλά όλα αυτά μοιάζουν να χάνονται όσο πλησιάζεις στο τέλος της ταινίας. Εκεί που νομίζεις ότι η ταινία "παίρνει μπροστά" και η δράση θα συνεχιστεί, αμέσως τα πράγματα καταλαγιάζουν απότομα και χάνεται η ευκαιρία. Αυτό γίνεται συνολικά τρεις φορές στη (μικρή) διάρκεια του Sint και κάπως έτσι φτάνουμε στο τέλος, κρατώντας τις λίγες ενδιαφέρουσες σκηνές, την καλή κεντρική ιδέα και την τάση αυτοσαρκασμού που διαθέτει. Οι φαν των slasher θα εκτιμήσουν και κάποιες σκηνές που το gore κάνει αισθητή την παρουσία του.
Δεν είναι από τις ταινίες που θα συμβούλευες κάποιον να την αποφύγει αλλά δεν είναι και από αυτές που θα μπορούσες να προτείνεις εύκολα. Είναι σαν ένα φαγητό που κάτι του λείπει και το μασουλάς απλώς για να χορτάσεις αλλά ξέρεις ότι δε θα το ξαναδοκίμαζες.
Με λίγα λόγια : Εναλλακτική εορταστική πρόταση χαμηλών απαιτήσεων με μερικές ενδιαφέρουσες σκηνές αλλά χλιαρή και αδιάφορη στο σύνολό της.
Βαθμολογίες άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου