The Black Hole (1979)

Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας

Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ

Σκηνοθεσία:Gary Nelson 

Σενάριο:Jeb Rosebrook 

Gerry Day

Παίζουν:Maximilian Schell, 

               Anthony Perkins, 

                  Robert Forster

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ :  2130μ.Χ. Το γήινο εξερευνητικό διαστημόπλοιο Παλομίνο ανακαλύπτει μια μαύρη τρύπα με ένα χαμένο διαστημόπλοιο, το Σάιγκνους. Το πλήρωμα αποφασίζει να λύσει το μυστήριο κι επιχειρεί μια δύσκολη προσέγγιση. Καθώς φτάνουν πολύ κοντά, όλα ηρεμούν. Δεν έχουν, όμως, αντιληφθεί ότι αυτή η ασπίδα ασφάλειας είναι τεχνητή και πως έχουν εισβάλει σε έναν κόσμο που ισοδυναμεί με την άβυσσο.   (Cine.gr)

ΑΠΟΨΗ : Η Μαύρη Τρύπα είναι μια από τις πιο άνισες δημιουργίες, στον τομέα της επιστημονικής φαντασίας. Η κεντρική ιδέα είναι πολύ καλή, αν και δύσκολη, το καστ εξαιρετικό, τα εφέ σε πολύ καλό επίπεδο, για την εποχή τους και ένα μουσικό θέμα επιβλητικό, που παραπέμπει στη χρυσή εποχή των ταινιών επ/κης φαντασίας ('50). Το σενάριο, η σκηνοθεσία και η εταιρεία παραγωγής, που δεν είναι άλλη από την Disney, θεωρώ ότι είναι οι λόγοι που το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει άνισο.

    Τα πράγματα ξεκινάνε καλά για τη Μαύρη Τρύπα, στο πνεύμα των περισσότερων ταινιών του είδους, συστήνοντάς μας το πλήρωμα του διαστημοπλοίου, την αποστολή του και γρήγορα μαθαίνουμε για τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται κοντά τους. Το πρώτο παράδοξο ωστόσο, έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα μας, με την εμφάνιση του VINCENT. Ο σχεδιασμός του ρομπότ VINCENT αλλά και ο τρόπος που το ρομπότ ξεστομίζει της ατάκες του, είναι φανερό ότι απευθύνονται σε παιδικό κοινό και εδώ είναι που η DISNEY έβαλε το χεράκι της ( καλώς ή κακώς τελικά, θα το δούμε παρακάτω ).

  Οι ερμηνείες του, εξαιρετικού παρ' όλα αυτά, καστ είναι ένα ακόμα πρόβλημα του The Black Hole. Ο Schell και ο Forster είναι τα δύο "ζωντανά" μέλη του καστ που ερμηνευτικά είναι αξιοπρεπείς, με τον Schell να είναι σίγουρα η πιο χαρακτηριστική φιγούρα του "ζωντανού", επαναλαμβάνω, καστ ενώ οι Perkins και Mimieux δείχνουν αδιάφοροι. Ο Ernest Borgnine ανήκει στις συμπάθειες μου και δε μπορώ να τον κρίνω αρνητικά, οπότε ας πούμε ότι σεναριακά περιορίζεται ο ρόλος του.

  Εκεί που μπερδεύεται το πράγμα στη Μαύρη Τρύπα, είναι στο σεναριακό κομμάτι της και στο κομμάτι της σκηνοθεσίας. Εδώ θεωρώ ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα ( ξανά ) λόγω DISNEY. Η εταιρεία ναι μεν θέλει να απευθυνθεί σε ενήλικο κοινό αλλά δε θέλει να χάσει και το στάνταρ κοινό της, το κάτω των 14-15 ετών. Το αποτέλεσμα είναι το φιλμ να έχει στιγμές ενήλικης και καλής επ/κης φαντασίας ενώ κάθε φορά που εμφανίζονται τα δύο αστεία ρομποτάκια, VINCENT και BOB, η ατμόσφαιρα γίνεται ανάλαφρη και παραπέμπει σε παιδικό τηλεοπτικό σόου.

 Αυτό το μείγμα είναι που έδωσε στην Μαύρη Τρύπα την cult υπόσταση που έχει σήμερα και δύο είναι τα πράγματα που θυμάσαι απ' την ταινία :1. Το τελευταίο πεντάλεπτο και η είσοδος του πληρώματος στη μαύρη τρύπα, δίνουν μια εξαιρετικά σχεδιασμένη εναλλαγή σκηνών και έρχεται ένα φινάλε στη λογική της Οδύσσειας Του Διαστήματος, το οποίο δεν δίνει καθαρές εξηγήσεις αλλά αφήνει τον καθένα να διαλέξει τη δική του εκδοχή.

2. Ο VINCENT, ο BOB και το κακό ρομπότ της υπόθεσης, που ακούει στο όνομα MAXIMILLIAN είναι οι κυρίαρχες φιγούρες του φιλμ. Ο MAX είναι σχεδιασμένος εξαιρετικά, για να μοιάζει διαβολικός και με τα χρόνια πήρε μια θέση ανάμεσα στις cult φιγούρες της επ/κής φαντασίας.

  Δεν έχουμε ένα κακό φιλμ, δεν έχουμε ένα καλό φιλμ, δεν έχουμε καν ένα μέτριο φιλμ. Έχουμε ένα ιδιαίτερο, μπερδεμένο, υποτιμημένο φιλμ, που ίσως μόνο με τον όρο cult μπορείς να αποδώσεις αυτό που ακριβώς είναι η Μαύρη Τρύπα. Οι σημερινοί τριαντάρηδες θα παρακολουθήσουν με νοσταλγία το Black Hole, αναπολώντας τη δεκαετία του '90 και τα μεσημέρια της Κυριακής, που η ιδιωτική τηλεόραση έπαιζε συχνά πυκνά την ταινία. Στη νεότερη γενιά, εξαιρώντας τους cult-άκηδες, η Μαύρη Τρύπα μάλλον θα παραμείνει άγνωστη μέχρι την έξοδο του remake της στους κινηματογράφους σε λίγα χρόνια.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων:

Cine.gr