SONIC: Η ΤΑΙΝΙΑ 3
 |
| Κωμωδία, Φαντασίας, Οικογενειακή Διάρκεια: 110' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Όταν στα σαράντα δύο σου οι τελευταίες κινηματογραφικές έξοδοι που θυμάσαι είναι το Looney Tunes: Ο Πόρκι και ο Ντάφι σώζουν τη Γη και η τελευταία animation ταινία του Γκάρφιλντ τότε εύκολα μπορεί να κατανοήσει κάποιος ότι στο σινεμά πας πια μόνο ως μπαμπάς, συνοδός ανηλίκου. Όχι ότι έχει κάτι κακό αυτό. Ίσα ίσα το επιδιώκω και θέλω ο γιος μου να έχει κινηματογραφικές αναμνήσεις και θα είμαι πολύ χαρούμενος αν θα είμαι σε κάποιες από αυτές. Από την άλλη, προσπαθείς μέσα σε όλη αυτή την τρέλα που υπάρχει στις ζωές όλων μας να βρεις χρόνο να χωθείς κι εσύ σε καμιά σκοτεινή αίθουσα και να δεις κάτι άλλο πέρα από παιδικές ταινίες αλλά μάταια, οπότε συμβιβάζεσαι έστω και με αυτές που ο επτάχρονος γιος σου θα επιλέξει.
Η τελευταία επιλογή μας ήταν το τρίτο μέρος του Σόνικ και πρέπει να ομολογήσω ότι δεν ήταν κακό ή μάλλον να του αναγνωρίσω ότι προσπάθησε να είναι λίγο διαφορετικό από τις προηγούμενες ταινίες της σειράς (όχι ότι κι εκείνες δεν τις είχα βρει συμπαθητικές). Ο Τζεφ Φάουλερ σκηνοθετεί κι αυτή τη συνέχεια και θέλει να δώσει έναν πιο επικό τόνο στην ταινία του, σαν κατάληξη μιας τριλογίας (που σιγά μην σταματήσει εδώ). Αυτό σημαίνει ότι όλα εδώ είναι μεγαλύτερα και πιο θεαματικά αλλά συνάμα και λίγο πιο εσωτερικά για τον Σόνικ, την παρέα του και τους αντιπάλους τους. Τόσο ο νέος εχθρός του, ο Σάντοου, μια πιο σκοτεινή εκδοχή του μπλε σκαντζόχοιρου, όσο και ο Δρ Ρομπότνικ έχουν τις δραματικές στιγμές τους.
Ο Δρ Ρομπότνικ όμως έχει τη μορφή του Τζιμ Κάρεϊ και Κάρεϊ χωρίς κωμωδία και υπερβολή δεν συναντάμε εύκολα. Εδώ ο Κάρεϊ μας θυμίζει πόσο καλός κωμικός ηθοποιός είναι και πόσο τέλεια μπορεί να χρησιμοποιεί το σώμα του και να κάνει σλάπστικ κωμωδία. Σε αυτή την ταινία μάλιστα τον έχουμε σε διπλό ρόλο καθώς υποδύεται και τον εξαφανισμένο εδώ και χρόνια παππού του, χαρίζοντας μια εξαιρετική κωμική σκηνή όπου προσπαθούν οι δυο τους να πάρουν πίσω τον χρόνο που δεν είχαν ο ένας τον άλλο.
Είμαι σίγουρος ότι σε λίγο καιρό δεν θα θυμάμαι με ιδιαίτερες λεπτομέρειες όσα παρακολούθησα στο τρίτο μέρος του Σόνικ του Σκαντζόχοιρου, όπως δεν μπορώ να θυμηθώ σχεδόν τίποτα και για τις προηγούμενες ταινίες. Είναι ωστόσο μια εμπορική παιδική ταινία που δεν μπορώ να πω ότι τη βαρέθηκα. Διασκέδασε ο γιος μου αρκετά, γέλασα κι εγώ σε αρκετά σημεία, εντυπωσιάστηκα για κάποιο λόγο με τα πάρα πολύ προσεγμένα ψηφιακά εφέ (ειδικά για παιδική ταινία), ενώ οριακά μπορεί να σε φορτίσει λίγο συναισθηματικά το σενάριο και ο τρόπος που χειρίζεται τους διαφορετικούς χαρακτήρες του. Ένα "τσικ" καλύτερο από τα προηγούμενα λοιπόν ο τρίτος Σόνικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου