 |
| Τρόμου Διάρκεια: 94' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Πως θα ήταν άραγε μια ταινία τρόμου, ένα σπλάτερ, αν κάποιος το γύριζε με την αισθητική του Τέρενς Μάλικ; Αν ολόκληρη η ταινία, ακόμη και οι βίαιες, αιματηρές σκηνές είχαν την κάμερα σταθερά στημένη απέναντι από το θύμα, χωρίς έντονα ηχητικά εφέ, χωρίς μουσική υπόκρουση και χωρίς καμία μοντέρνα τεχνική, από αυτές που οι ταινίες του είδους χρησιμοποιούν με το κιλό τα τελευταία χρόνια, πως θα ένιωθε άραγε ο θεατής; Αυτό το ερώτημα έρχεται να θέσει το In A Violent Nature κι ο θεατής καλείται να το απαντήσει.
Μέσα στο δάσος, υπάρχει ένας πρόχειρος τάφος κάτω από ένα παλιό πυροσβεστικό παρατηρητήριο και πάνω από τον τάφο κρέμεται ένα παλιό μενταγιόν. Κάτω από το χώμα βρίσκεται εδώ και χρόνια το σώμα του Τζόνι, ενός νεαρού ψυχοπαθή που πριν από πολλά χρόνια προκάλεσε πανικό στην ντόπια κοινότητα. Το μόνο πράγμα που κρατά το πνεύμα του Τζόνι ήσυχο είναι το μενταγιόν, δώρο των γονιών του. Όταν το ενθύμιο θα αφαιρεθεί από τον τάφο από μια παρέα νεαρών, τότε το σώμα του Τζόνι θα βγει από το χώμα και θα αναζητήσει εκδίκηση.
Αν κάποιος θέλει να δώσει μια σύντομη περιγραφή της ταινίας του Κρις Νας, θα μπορούσε να πει ότι έχει να κάνει με μια εκδοχή του Παρασκευή και 13 με προσέγγιση ανεξάρτητου Αμερικανικού κινηματογράφου, μια πιο "καλλιτεχνική" απόδοση του σπλάτερ, arthouse αισθητικής. Δεν υπάρχει σχεδόν ποτέ γρήγορη κίνηση της κάμερας, το αντίθετο μάλιστα θα μπορούσες να πεις, η κάμερα στέκεται απέναντι ή πίσω από Τζόνι και παρακολουθεί ή ακολουθεί τον δολοφόνο, ακούγοντας παράλληλα καθαρά τους διαλόγους των υπόλοιπων ηθοποιών. Ο Νας σκηνοθετεί έτσι την ταινία του, ώστε οι πρωταγωνιστές να είναι δύο. Ο Τζόνι και η φύση. Από τη μία οι σκληρές, βίαιες δολοφονίες και από την άλλη η απόλυτη αρμονία και ηρεμία της φύσης. Τα δέντρα, τα ποτάμια, οι λίμνες, τα βουνά κινηματογραφούνται εξαιρετικά και ηρεμούν το βλέμμα του θεατή, ενώ οι επιθέσεις του Τζόνι έρχονται να επαναφέρουν τη βία.
Καμία ερμηνεία δεν πρόκειται να σας απασχολήσει εδώ. Κανένα πρόσωπο δεν θα σας μείνει, πέρα από την άψυχη μάσκα του Τζόνι. Ο Νας είπαμε ότι επιλέγει να κινηματογραφήσει από την πλευρά του δολοφόνου, οπότε όλα κινούνται γύρω από αυτόν και το φυσικό περιβάλλον. Ακόμα και όταν η κάμερα δείχνει τους ηθοποιούς, αυτοί φαίνονται απόμακροι και αδιάφοροι, όχι γιατί δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους αλλά γιατί αυτό θέλει η οπτική του σκηνοθέτη.
Το In A Violent Nature αποτελεί εν τέλει μια ενδιαφέρουσα πρόταση αλλά όχι απαραίτητα μια ενδιαφέρουσα ταινία. Υπήρξαν στιγμές που πρέπει να ομολογήσω ότι κουράστηκα να ακολουθώ τον δολοφόνο ανάμεσα στα δέντρα, περιμένοντας να φτάσει κάπου. Με κούρασε επίσης η μεγάλη διάρκεια στατικών σκηνών, των φονικών ή όχι. Νομίζω ωστόσο ότι υπάρχει κοινό που θα εκτιμήσει περισσότερο την αισθητική της ταινίας αλλά δεν νομίζω ότι είναι αρκετό αυτό το κοινό ώστε να έχει η ταινία την απαραίτητη επιτυχία. Η ταινία προσπαθεί να απευθυνθεί σε δύο κόσμους που είναι συνήθως πολύ διαφορετικοί. Ο ένας είναι ο κόσμος των ταινιών τρόμου/σπλάτερ και ο άλλος είναι ο κόσμος των πιο σινεφίλ θεατών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου