 |
| Δράσης Διάρκεια: 82' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Νέα ταινία δράσης από το Νέτφλιξ, με τον τίτλο μάλλον να προσδιορίζει την λειτουργία της ίδιας της ταινίας, καθώς φαίνεται να υπάρχει ένα γενικότερο μπλακ-άουτ στους συντελεστές της και κανείς να μην μπορεί να κάνει τη δουλειά του με επαγγελματισμό. Παρ' ολ' αυτά, το μεγάλο ερώτημα που πλανάται ακόμα πάνω από το κεφάλι μου είναι "τι στον άνεμο κάνει ο Νικ Νόλτε εδώ".
Άνδρας ξυπνά σε ένα νοσοκομείο και δεν θυμάται τίποτα από τη ζωή του. Μια γυναίκα που τον φροντίζει παρουσιάζεται ως γυναίκα του αλλά ο ίδιος αμφιβάλλει για αυτό, καθώς σιγά σιγά έρχονται μνήμες αλλά και μια αποκάλυψη ότι είναι μπλεγμένος με ένα καρτέλ ναρκωτικών, τα μέλη του οποίου έρχονται να τον καθαρίσουν.
Την ταινία σκηνοθετεί - κατά κάποιον τρόπο- ο κύριος Σαμ Μακαρόνι και παρότι πολλά αστεία έρχονται στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή, θα κρατηθώ και δεν θα το κάνω. Δεν έχω δείγματα της δουλειάς του ανθρώπου οπότε μπορεί απλώς να ήταν μια κακή μέρα για αυτόν. Εδώ δεν κατάφερε πάντως πολλά, για να μην πω τίποτα. Είχε στο μυαλό του προφανώς το Τζον Γουίκ και ίσως έκανε προβολές των σκηνών του Τζον Γουίκ στο μυαλό του την ώρα που γύριζε το Breakout, ξεχνώντας ότι πρέπει να σκηνοθετήσει κι αυτός κάπως τη δράση του, με όποιον τρόπο μπορούσε, τέλος πάντων. Η δουλειά του πάντως στις σκηνές δράσης, ο τρόπος που στήνει την κάμερα αλλά και στη συνέχεια το δέσιμο των σκηνών είναι πάρα πολύ κακό. Οι χορογραφίες δεν μοιάζουν κακές και οι ηθοποιοί φαίνεται να το παλεύουν να πείσουν ότι έχυσαν ιδρώτα στο γύρισμα αλλά πραγματικά η σκηνοθεσία του Μακαρόνι (με το ζόρι το κρατάω...) δεν βοηθάει καθόλου. Ειλικρινά, υπήρξε ένα σημείο στο πρώτο μισάωρο, που έκανα παύση και αναζήτησα στοιχεία για την ταινία, γιατί πίστεψα πως ήταν ερασιτεχνικό πρότζεκτ με κάποια σχετική χρηματοδότηση από το Νέτφλιξ.
Μέσα σε όλο αυτό τον κακό χαμό βλέπεις ονόματα όπως του Τζος Ντουαμέλ, της Άμπι Κόρνις αλλά και του Νικ Νόλτε και λες, "δε μπορεί να είναι τόσο κακό, θα στρώσει". Τόσο ο Ντουαμέλ όσο και η Κόρνις, δεν είναι μεν ηθοποιοί που τους θεωρείς εγγύηση για την ποιότητα μιας ταινίας αλλά είναι και οι δυο τους αξιοπρεπείς σαν επαγγελματίες. Ο Ντουαμέλ δεν έχει μετά τα Transformers κάποιο άλλο μεγάλο "σουξέ" αλλά έπαιξε σε χολιγουντιανές παραγωγές που τουλάχιστον διατηρούσαν ένα επίπεδο παραγωγής. Κάτι παραπάνω ισχύει για τον Νικ Νόλτε, οπότε πραγματικά αναρωτιέσαι πως - ειδικά ο τελευταίος- έμπλεξαν σε κάτι τόσο κακό.
Νομίζω το να μιλήσουμε για σενάριο, λίγη ουσία έχει. Αναμάσημα έχουμε και ίσως να μην ήταν πρόβλημα αν υπήρχε καλύτερη δράση στην ταινία, ώστε να περάσει το σενάριο σε δεύτερη μοίρα. Δυστυχώς όμως κι από εκεί πλήγμα έρχεται. Μία λοιπόν από τις κακές περιπτώσεις ταινιών δράσης που μπορείς να βρεις στο Νέτφλιξ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου