 |
| Περιπέτεια, Φαντασίας, Δράσης, Τρόμου Διάρκεια: 101' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Οι ιστορίες που θέλουν τους ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο να μπλέκονται με περίεργα πειράματα αλλά και άλλες πιο μεταφυσικές, αποκρυφιστικές αναζητήσεις, πάντα ενδιέφεραν μεγάλη μερίδα του κοινού, είτε του αναγνωστικού είτε του κινηματογραφικού. Δεν είναι λίγες οι φορές που στον κινηματογράφο έχουμε δει τέτοιου είδους θεματολογία σε μεγάλες ή σε πιο "δεύτερες" παραγωγές. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, με την έξαρση των ταινιών με ζόμπι, τους πασίγνωστους πια ζωντανούς νεκρούς, έχει προστεθεί και μια ακόμα υποκατηγορία, στην υποκατηγορία των ταινιών με ζόμπι, αυτή που θέλει ζόμπι και ναζί να συνυπάρχουν στην οθόνη. Πιο πρόσφατη μεγάλη παραγωγή που έρχεται στο μυαλό μου, είναι το συμπαθητικό Overlord, ενώ αν ανατρέξω λίγα χρόνια πίσω, θυμάμαι ακόμα την καλή εντύπωση που μου είχε κάνει το The Outpost (2008). Σε αυτή τη λίστα ταινιών έρχεται να προστεθεί και το επίσης συμπαθητικό, Malnazidos ή Valley of The Dead, για να γίνει ξεκάθαρο από τον τίτλο με τι έχουμε να κάνουμε.
Ισπανική παραγωγή που μας μεταφέρει στο 1938 και την εποχή του Ισπανικού εμφυλίου. Οι ναζί έχουν εισχωρήσει στη χώρα και συνεργάζονται με τους δεξιούς. Ένας διοικητής των SS διεξάγει πειράματα και δημιουργεί ένα αέριο το οποίο επαναφέρει τους νεκρούς στη ζωή και τους μετατρέπει σε άβουλα όντα με μόνη επιθυμία να τραφούν με ανθρώπινη σάρκα. Το αέριο έχει ήδη δοκιμαστεί σε ένα Ισπανικό χωριό και σύντομα οι Γερμανοί θα το χρησιμοποιήσουν μαζικά. Αυτό το σχέδιο προσπαθεί να σταματήσει μια ομάδα δεξιών στρατιωτικών σε συνεργασία με αριστερούς αντάρτες.
Δεν έχει ακουστεί καθόλου η ταινία παρότι μιλάμε για μια προσεγμένη παραγωγή και με γνωστά ονόματα του Ισπανικού κινηματογράφου. Έπεσε πάνω στην αρχή της πανδημίας και καθυστέρησε η διανομή της με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσει παγκοσμίως δύο σχεδόν χρόνια μετά τη δημιουργία της. Έχει τα χαρακτηριστικά των πολεμικών ταινιών παλιότερων εποχών, που μπλέκουν διαφορετικούς χαρακτήρες που πρέπει να συνεργαστούν για να καταφέρουν πλήγμα στη ναζιστική επέλαση. Εδώ οι χαρακτήρες έχουν ενδιαφέρον και σε κρατά η μεταξύ τους σχέση. Η συνύπαρξη δεξιών και αριστερών ενώ οικογένειες σκοτώνονται κυριολεκτικά μεταξύ τους εκείνη την περίοδο, δίνει τροφή στο διάλογο και η ταινία καταφέρνει να έχει ενδιαφέρον ακόμα και όταν δεν υπάρχει δράση και κυνήγι ζόμπι. Η ατμόσφαιρα που αποπνέει η ταινία δεν είναι ποτέ βαριά και σκοτεινή αλλά κρατά μια πιο χαλαρή προσέγγιση, με καθαρές, φωτεινές αποχρώσεις των τοποθεσιών και το ίδιο φροντίζει να κάνει και σεναριακά. Κρατά το διάλογο σε τέτοια επίπεδα ώστε να κάνει μεν το σχόλιο γύρω από τον εμφύλιο αλλά με μια πιο χιουμοριστική συνήθως διάθεση. Υπάρχει γενικότερα μια κόμικ αισθητική, πράγμα που προσωπικά με κέρδισε.
Προφανώς θα πρέπει να περιμένετε αρκετά κλισέ που αφορούν είτε τις πολεμικές ταινίες είτε τις ταινίες με ζόμπι. Το κλασικό "ρίξτε στο κεφάλι" δεν θα μπορούσε να λείπει αλλά και πάλι η ταινία χειρίζεται υπέρ της τα κλισέ, με τη λογική του ότι εσύ ο ίδιος σαν θεατής θα απογοητευτείς αν δεν σου δώσει το κλισέ σε κάποιες συγκεκριμένες στιγμές.
Η γενικότερη αποδοχή της ταινίας δεν είναι πολύ καλή δυστυχώς. Οι κριτικές σε παγκόσμιο επίπεδο είναι χλιαρές ενώ και το κοινό φαίνεται να μην έχει ανταποκριθεί πολύ θετικά. Θεωρώ ότι η ταινία δεν έχει την αναγνώριση που της αξίζει. Σαφώς δεν είναι κάτι που θα σου μείνει αξέχαστο, ούτε φέρνει καινοτομίες στο είδος. Είναι όμως μια αξιοπρεπής, καλογυρισμένη, με ενδιαφέρουσες ερμηνείες ταινία που αξίζει την προσοχή τόσο των φίλων των πολεμικών ταινιών όσο και των φίλων των ταινιών με ζόμπι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου