Είδος: Κόμικ, Επιστημονικής Φαντασίας, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Η ταινία του Λετεριέ είναι μια πολύ καλή Χολιγουντιανή περιπέτεια. Κρατά κάποια στοιχεία από το προηγούμενο φιλμ, προσθέτει πιο πολύ δράση, κάτι που μπορεί να χειριστεί εξαιρετικά ο σκηνοθέτης, αλλά διατηρεί και την αισθητική, τουλάχιστον στην κεντρική ιδέα, που διακατείχε την τηλεοπτική σειρά του Χαλκ στη δεκαετία του 1970. Εκεί αντιλαμβανόσουν πλήρως τη μοναξιά και τη μοναχικότητα, τόσο του Μπάνερ, όσο και του πλάσματος. Ο Μπάνερ θέλει απλώς να απαλλαγεί από το πλάσμα και το πλάσμα θέλει απλώς να το αφήσουν ήσυχο. Αποτέλεσμα είναι και οι δύο να είναι συνεχώς φυγάδες.
Ο άλλος βασικός ρόλος σε μια ταινία με τον Χαλκ είναι αυτός της Μπέτι Ρος και είναι αυτός που έχει ξεχαστεί σε όλα τα μετέπειτα φιλμ των Εκδικητών. Η Μπέτι είναι αυτή που μπορεί να ηρεμήσει το θηρίο. Είναι η πεντάμορφη του τέρατος. Η Λιβ Τάιλερ είναι σίγουρα πεντάμορφη και είναι κι αυτή πολύ καλή, έστω κι αν δεν έχουν απόλυτη χημεία με τον Νόρτον.
"Η ταινία που σκηνοθέτησε ο Λετεριέ μπορεί να μην είναι κάτι το εξαιρετικό είναι όμως μια αρκετά καλή κομιξική περιπέτεια. Η δράση είναι αρκετή και έχει ρυθμό, το σενάριο είναι συμβατικό αλλά με μεγαλύτερη κλίση προς το "ενδιαφέρον", οι ερμηνείες είναι αξιοπρεπέστατες."
 |
Ο ΑΠΙΘΑΝΟΣ ΧΑΛΚ
Σκηνοθεσία:Louis Leterrier
Σενάριο:Zak Penn
Παίζουν:Edward Norton,
Liv Tyler,Tim Roth |
Η δεύτερη προσθήκη στο κινηματογραφικό σύμπαν της Μάρβελ έρχεται μόλις ένα μήνα μετά τον Iron Man και ακούει στο όνομα του Μπρους Μπάνερ και του τέρατος που κρύβει μέσα του, τον απίθανο Χαλκ!
Ο Χαλκ, δημιούργημα των συνήθεις υπόπτων, Σταν Λι και Τζακ Κέρμπι, δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά στην κινηματογραφική οθόνη και ομολογουμένως, η ταινία αυτή μπέρδεψε λίγο το κοινό εκείνη την εποχή. Τέσσερα χρόνια πριν, ο Ανγκ Λι, έδωσε τη δική του εκδοχή με το Hulk αλλά η ταινία δεν απέδωσε οικονομικά και η Μάρβελ άλλαξε τους συντελεστές και την προσέγγιση στο επόμενο φιλμ. Πιο εσωτερικό το φιλμ του Λι, πιο εξωστρεφές και με μεγαλύτερη έμφαση στη δράση το φιλμ του Λούι Λετεριέ.
Στους τίτλους έναρξης βλέπουμε μια σύντομη εξιστόρηση της πορείας του Μπάνερ και του πως δημιουργήθηκε ο Χαλκ και αμέσως περνάμε στην Βραζιλία και τον ήρωά μας να κρύβεται εκεί έχοντας πλέον πολύ καιρό να μεταμορφωθεί σε Χαλκ. Τα πράγματα αλλάζουν σύντομα όταν ο στρατηγός Ρος τον εντοπίζει και μια ομάδα του στρατού προσπαθεί να τον συλλάβει και να τον φέρει πίσω. Ο Χαλκ εμφανίζεται ξανά και ο Μπάνερ προσπαθεί να επιστρέψει παράνομα στην Αμερική, για να συναντηθεί με κάποιον που φαίνεται να έχει βρει τη λύση, ώστε να απαλλαγεί από το πλάσμα που όλοι αποκαλούν Χαλκ. Μεγάλο εμπόδιο, ο στρατηγός Ρος κι ένας βετεράνος των ειδικών δυνάμεων, ο Εμίλ Μπλόνσκι, έτοιμος να θυσιάσει τα πάντα, για να αποκτήσει τη δύναμη του πράσινου τέρατος.
Η ταινία του Λετεριέ είναι μια πολύ καλή Χολιγουντιανή περιπέτεια. Κρατά κάποια στοιχεία από το προηγούμενο φιλμ, προσθέτει πιο πολύ δράση, κάτι που μπορεί να χειριστεί εξαιρετικά ο σκηνοθέτης, αλλά διατηρεί και την αισθητική, τουλάχιστον στην κεντρική ιδέα, που διακατείχε την τηλεοπτική σειρά του Χαλκ στη δεκαετία του 1970. Εκεί αντιλαμβανόσουν πλήρως τη μοναξιά και τη μοναχικότητα, τόσο του Μπάνερ, όσο και του πλάσματος. Ο Μπάνερ θέλει απλώς να απαλλαγεί από το πλάσμα και το πλάσμα θέλει απλώς να το αφήσουν ήσυχο. Αποτέλεσμα είναι και οι δύο να είναι συνεχώς φυγάδες.
Ο Νόρτον είναι μια χαρά ως Μπρους Μπάνερ και καταφέρνει να περάσει όλο αυτό τραγικό του ήρωα στην οθόνη. Δεν είναι σούπερ ήρωας, όπως δε θα έπρεπε να είναι ο Μπάνερ. Είναι πιο πολύ ένας ιδιοφυής αλλά απλός τύπος που έχει μπλεχτεί σε μια κατάσταση που δεν επιθυμεί. Αντίπαλο δέος είναι από τη μία ο Ρος, που υποδύεται ο Γουίλιαμ Χαρτ, και από την άλλη ο Μπλόνσκι, που υποδύεται ο Τιμ Ροθ. Ως Ρος, προτιμούσα τον Σαμ Έλιοτ, της προηγούμενης ταινίας, με τον Χαρτ να μου μοιάζει λίγο πιο καρτουνίστικος. Ο Ροθ παρότι δεν έχει το σωματότυπο βετεράνου των Ειδικών Δυνάμεων, με πείθει ως χαρακτήρας. Θέλει απλώς δύναμη και αυτό παίρνει όταν μεταμορφώνεται σταδιακά στο άλλο τεράστιο πλάσμα που καλείται να αντιμετωπίσει ο Χαλκ, στην αναμενόμενη τελική μάχη.
Ο άλλος βασικός ρόλος σε μια ταινία με τον Χαλκ είναι αυτός της Μπέτι Ρος και είναι αυτός που έχει ξεχαστεί σε όλα τα μετέπειτα φιλμ των Εκδικητών. Η Μπέτι είναι αυτή που μπορεί να ηρεμήσει το θηρίο. Είναι η πεντάμορφη του τέρατος. Η Λιβ Τάιλερ είναι σίγουρα πεντάμορφη και είναι κι αυτή πολύ καλή, έστω κι αν δεν έχουν απόλυτη χημεία με τον Νόρτον.
Η ταινία που σκηνοθέτησε ο Λετεριέ μπορεί να μην είναι κάτι το εξαιρετικό είναι όμως μια αρκετά καλή κομιξική περιπέτεια. Η δράση είναι αρκετή και έχει ρυθμό, το σενάριο είναι συμβατικό αλλά με μεγαλύτερη κλίση προς το "ενδιαφέρον", οι ερμηνείες είναι αξιοπρεπέστατες. Παρ' ολ' αυτά η ταινία έχει σχεδόν ξεχαστεί, κυρίως μάλλον λόγω της αλλαγής του Μπρους Μπάνερ. Φαντάζομαι ότι η παρεμβατικότητα του Νόρτον δε θα σταματούσε μόνο στο συγκεκριμένο φιλμ, καθώς είναι γνωστή πλέον η αντιπαράθεσή του με τον Λετεριέ, αλλά θα συνεχιζόταν και στο μέλλον του ήρωα και προφανώς θα ήταν αντίθετα με τη γραμμή που ήθελε να ακολουθήσει ο Φάιγκι.
Όπως και να έχει, οι επιλογές έγιναν. Ο Ράφαλο είναι ο Μπάνερ/ Χαλκ του Μαρβελικού σύμπαντος, έστω κι αν δεν έχει καμία προσωπική ταινία. Ο Νόρτον όμως ήταν ο πρώτος Μπάνερ του MCU (Marvel Cinematic Universe), σε μια ταινία που μόνο κακή δε μπορείς να την πεις, όπως το ίδιο δε μπορείς να πεις και για τον πρωταγωνιστή. Αξιόλογη λοιπόν η δεύτερη προσθήκη στο σύμπαν της Μάρβελ, έστω κι αν δεν είχε τη φρεσκάδα που έφερνε μαζί του ο πρωτάρης -κινηματογραφικά- Iron Man.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου