Terminator: Dark Fate (2019) Fast Review [Spoilers]

Είδος:Επιστημονικής Φαντασίας, Δράσης

"Ο Τιμ Μίλερ σκηνοθετεί και φτιάχνει μια ταινία θεαματική σε σημεία αλλά γεμάτη κοινοτοπιές και κοπιαρίσματα του T2. Δεν ξέρω αν φταίει ο ίδιος ή οι παρεμβάσεις του Κάμερον αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει φρεσκάδα σε κανένα σημείο της ταινίας, εκτός ίσως από τις χιουμοριστικές ατάκες του Σβαρτζενέγκερ, οι οποίες όμως καμία σχέση με το χαρακτήρα δεν έχουν. Και μιλάμε για τον χαρακτήρα που έφτιαξε ο ίδιος ο Κάμερον!"

ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ:
ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ

Σκηνοθεσία:Tim Miller

Σενάριο:David S. Goyer,
Justin Rhodes,Billy Ray

Παίζουν:Linda Hamilton,
Arnold Schwarzenegger,
Mackenzie Davis

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

 Κάπου εδώ νομίζω ότι τελειώσαμε με τη σειρά ταινιών του Εξολοθρευτή. Η Λίντα Χάμιλτον επέστρεψε, ο Άρνι έλειψε μόνο για λίγο, ο Κάμερον επέστρεψε ως παραγωγός κι έβαλε και το χεράκι του στην ιστορία της ταινίας αλλά παρόλαυτα άκρη με το σενάριο δεν βγήκε ούτε εδώ, με αποτέλεσμα να έχουμε μια φτηνή απομίμηση του δεύτερου Εξολοθρευτή, με χειρότερο σενάριο.

 Ο Κάμερον δηλώνει ξεκάθαρα ότι το Terminator : Dark Fate θα είναι συνέχεια του T2 : Judgement Day, διαγράφοντας τις προηγούμενες τρεις ταινίες από το χρονολόγιο. Αυτό μάλλον χαροποίησε αρχικά του φίλους των δύο αρχικών ταινιών, όμως στην πράξη, τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά.   Προσωπικά μάλιστα, περισσότερο ενδιαφέρουσα βρήκα την προηγούμενη ταινία και το παιχνίδι που προσπάθησε να κάνει με το εναλλακτικό σύμπαν, μπορώντας έτσι να δικαιολογήσει αρκετά γεγονότα, έστω κι όχι πάντα πειστικά. Ακόμα και η εξέλιξη του ίδιου του χαρακτήρα του Εξολοθρευτή μπορεί να γίνει πιο εύκολα πιστευτή σε σχέση με αυτό που αποφασίζει να κάνει το Dark Fate.

  Ο Τιμ Μίλερ σκηνοθετεί και φτιάχνει μια ταινία θεαματική σε σημεία αλλά γεμάτη κοινοτοπιές και κοπιαρίσματα του T2. Δεν ξέρω αν φταίει ο ίδιος ή οι παρεμβάσεις του Κάμερον αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει φρεσκάδα σε κανένα σημείο της ταινίας, εκτός ίσως από τις χιουμοριστικές ατάκες του Σβαρτζενέγκερ, οι οποίες όμως καμία σχέση με το χαρακτήρα δεν έχουν. Και μιλάμε για τον χαρακτήρα που έφτιαξε ο ίδιος ο Κάμερον!

 Οι ηθοποιοί γενικά δεν τα πάνε άσχημα αλλά τι να το κάνεις. Η Χάμιλτον το έχει ακόμα, ο Άρνι παρότι δεν φαίνεται να βρίσκεται πλήρως εκεί έχει το εκτόπισμα ούτως ή άλλως, ενώ πολύ καλή είναι και η Μακένζι Ντέιβις, που πλακώνεται σε όλη την ταινία με τον (καλό) Ντιέγκο Λούνα, σε ρόλο αντιγραφή του T-1000, που έπαιξε ο Ρόμπερτ Πάτρικ στο T2. Κακή επιλογή θεωρώ ωστόσο τη Νατάλια Ρέγιες, που παίρνει το ρόλο του νέου Τζον Κόνορ.

 Εντελώς αδιάφορο με άφησε εν τέλει το φιλμ του Μίλερ. Επιλογές που δεν έχουν καμία λογική με βάση τα δύο πρώτα φιλμς, το σύμπαν των οποίων συνεχίζει αυτή η ταινία και καμία ειλικρινή διάθεση απέναντι στο θεατή. Εξολοθρευτές έρχονται και φεύγουν, η Σάρα Κόνορ τους κυνηγά συνεχώς απ' όταν έχασε τον γιο της (γιατί εδώ ο Τζον Κόνορ πεθαίνει στην αρχή της ταινίας από τα χέρια του Τ-800, μόλις λίγο καιρό μετά τη σωτηρία του από ένα άλλο Τ-800), εξολοθρευτές αποκτούν συνείδηση και ... οικογένεια και όσο η ώρα περνά τόσο πιο πολύ η ταινία χάνεται και χάνει κι εσένα.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
PopCorn

IMDb