Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Ίσως αν το Geostorm κυκλοφορούσε είκοσι με δέκα πέντε χρόνια πριν να είχε καλύτερη τύχη, τότε που οι ταινίες καταστροφής ακόμα τραβούσαν το ενδιαφέρον μας. Σήμερα δεν σου μένει κάτι πολύ παραπάνω από μια προσπάθεια να περάσει ένα ουμανιστικό/ οικολογικό μήνυμα και μερικές θεαματικές σκηνές καταστροφής."
 |
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ:
GEOSTORM Σκηνοθεσία:Dean Devlin
Σενάριο:Dean Devlin,Paul Guyot
Παίζουν:Gerard Butler,
Jim Sturgess,Abbie Cornish |
Ποιός θα σώσει τη Γη από την καταστροφική κλιματική αλλαγή; Ποιός θα σώσει ένα σενάριο που περιφερόταν στο Χόλιγουντ μια δεκαπενταετία; Ποιός θα σώσει μια ταινία που βρίσκεται τρία χρόνια στο συρτάρι και κυκλοφορεί το 2017 μετά από μια σειρά πρόσθετων γυρισμάτων;
Ο Τζέραλντ Μπάτλερ θα το παλέψει αλλά τα καταφέρνει μόνο σε ότι έχει να κάνει με τις αλλαγές του κλίματος. Κατά τα άλλα, το Geostorm, όπως ήρθε, έτσι έφυγε.
Η ταινία που σκηνοθέτησε και έγραψε μαζί με τον Πολ Γκίγιο, ο Ντιν Ντέβλιν, βασίζεται σε μια ενδιαφέρουσα ιδέα. Μετά από τρομακτικές κλιματικές αλλαγές σε όλοι τη Γη, που προκάλεσαν καταστροφές με πολλά θύματα, ο πλανήτης, με επικεφαλής τον επιστήμονα Τζέικ Λόσον, δημιουργεί ένα δίκτυο δορυφόρων ικανό να ελέγχει τον καιρό. Όλα πάνε καλά πλέον στη Γη, ο Λόσον απομακρύνεται από το έργο του λόγω του αλύγιστου χαρακτήρα του, αλλά δεν αργεί η στιγμή που θα του ζητηθεί να επιστρέψει στη θέση του, στον διαστημικό σταθμό που χειρίζεται τους δορυφόρους, όταν το σύστημα αρχίζει να επιτίθεται ανεξέλεγκτα σε διάφορα μέρη του πλανήτη.
Το όνομα του Ντιν Ντέβλιν, ίσως θυμίζει κάτι. Είναι ο άμεσος συνεργάτης/ σεναριογράφος του Ρόλαντ Έμεριχ. Ταινίες όπως το Independence Day, Godzilla, Stargate ανήκουν στο φιλμογραφία του. Το Geostorm ήταν η πρώτη σκηνοθετική του απόπειρα και κινείται στη λογική των ταινιών καταστροφής. Προσχηματικοί χαρακτήρες δηλαδή και υποτυπώδης πλοκή για να δείξουμε τι μπορούμε να κάνουμε με τα ψηφιακά εφέ. Σε αυτόν τον τομέα τα πάει σίγουρα καλά και ιδιαίτερα στην απεικόνιση του διαστήματος. Όλα αυτά βεβαίως τα έχουμε ξαναδεί και δεν εντυπωσιαζόμαστε το ίδιο εύκολα πλέον. Αυτό λοιπόν που χρειάζεται η ταινία για να σε κερδίσει είναι ή να προσπαθήσει περισσότερο στο κομμάτι του σεναρίου ή τουλάχιστον να έχει γρήγορους ρυθμούς, με καλογυρισμένη δράση. Εκεί λοιπόν η ταινία απογοητεύει.
Τα πρώτα τριάντα λεπτά κυλάνε καλά και φαίνεται ότι μπορεί ο Ντέβλιν να μην τα έχει πάει άσχημα. Από τη στιγμή όμως που ο Τζέραλντ Μπάτλερ πατάει το πόδι του στον διαστημικό σταθμό, αρχίζει η τάση της ταινίας να θέλει να κάνει χιούμορ, όχι πολύ επιτυχημένο. Αυτό γίνεται συνεχώς κατά την υπόλοιπη διάρκεια, με το περίεργο χιούμορ των σεναριογράφων να πετάγεται εμβόλιμα σε εντελώς λάθος σημεία και να σε πετάει έξω από την ροή της ταινίας, την οποία προσπαθεί να διατηρήσει ο Ντέβλιν με πολύ κόπο αλλά δεν τα καταφέρνει. Τόσα χρόνια με τον Έμεριχ είναι φανερό ότι έχει πάρει τα κουσούρια του αλλά δεν μπορεί να κάνει τουλάχιστον διασκεδαστική μια μέτρια ταινία, πράγμα που ο Γερμανός το καταφέρνει συνήθως.
Μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το επιτελείο ηθοποιών που συγκέντρωσε ο Ντέβλιν. Τζέραλντ Μπάτλερ, Τζιμ Στάρτζες, Εντ Χάρις, Άντι Γκαρσία είναι ονόματα ικανών ηθοποιών. Το πρόβλημα είναι όμως η διανομή ρόλων. Από τον Μπάτλερ, που δεν πείθει ως ιδιοφυής επιστήμονας, και τον Άντι Γκαρσία ως φιλέσπλαχνο Πρόεδρο, μόνο ο Εντ Χάρις ένιωσα να το σώζει κάπως, χωρίς ωστόσο να έχει κανείς να υποστηρίξει αξιοπρεπή κομμάτια διαλόγων. Γενικότερα, ο Ντέβλιν δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τους ηθοποιούς του κατάλληλα.
Ίσως αν το Geostorm κυκλοφορούσε είκοσι με δέκα πέντε χρόνια πριν να είχε καλύτερη τύχη, τότε που οι ταινίες καταστροφής ακόμα τραβούσαν το ενδιαφέρον μας. Σήμερα δεν σου μένει κάτι πολύ παραπάνω από μια προσπάθεια να περάσει ένα ουμανιστικό/ οικολογικό μήνυμα και μερικές θεαματικές σκηνές καταστροφής. Δε θα βαρεθείς, αν σου αρέσουν οι ταινίες καταστροφής, αλλά δυστυχώς η αφήγηση του Ντέβλιν, δε βοηθά ένα ούτως ή άλλως ταλαιπωρημένο έργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου