Είδος: Κωμωδία
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Ο Φρεντ Γουλφ σκηνοθετεί και υπογράφει το σενάριο της ταινίας μαζί με τον Ντέιβιντ Σπέιντ. Γουλφ και Σπέιντ έχουν βρεθεί μαζί την εποχή του Saturday Night Live, με τον Γουλφ να υπογράφει αρκετά σκετσάκια. Ωστόσο, στη συγγραφή σεναρίων δεν είναι πολύ δυνατός ο Γουλφ. Προηγούμενες δουλειές του, για να πάρετε ένα δείγμα, είναι τα Black Sheep, Joe Dirt, Grown Ups, The House Bunny, Joe Dirt 2, με τα δύο τελευταία να φέρουν και την υπογραφή του ως σκηνοθέτη. Δε λέω, με αρκετές από τις παραπάνω ταινίες έχω γελάσει αλλά δε μπορώ να πω για καμία πως είναι μια καλή κωμωδία. Απλώς είχαν καλές στιγμές. Στο Mad Families υπάρχουν οι καλές στιγμές αλλά είναι πάρα πολύ λίγες και χαμένες μέσα στο πέλαγο του κακού χιούμορ και κυρίως του κακού κωμικού συγχρονισμού, κάτι που φαίνεται να οφείλεται κατά μεγαλύτερο βαθμό στο χειρισμό του Γουλφ.
Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε σε ερμηνείες καθώς τίποτα ιδιαίτερο δε βλέπουμε από κανέναν εκτός από μία- δύο στιγμές του Σιν, που αυτοσαρκάζεται με τα προβλήματα αλκοολισμού και προσφέρει μερικά αυθόρμητα χαμόγελα. Ακόμα και οι δύο cameo εμφανίσεις των Ντένις Κουείντ και Ντέιβιντ Σπέιντ δεν προκαλούν κανένα ενδιαφέρον.
 |
Σκηνοθεσία:Fred Wolf
Σενάριο:Fred Wolf, David Spade
Παίζουν:Charlie Sheen,
Leah Remini,Naya Rivera |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Την παραμονή της 4ης Ιουλίου, τρεις οικογένειες νοικιάζουν από λάθος το ίδιο σημείο κάμπινγκ μέσα σε ένα πάρκο. Μετά από σύντομη διαμάχη αποφασίζουν να μοιραστούν το μέρος αλλά τα προβλήματα δεν τελειώνουν εκεί. Η συνύπαρξη φέρνει δυσκολίες και γκρίνιες και όλα θα λυθούν με ένα διαγωνισμό που θα αναδείξει ποια οικογένεια είναι η πιο δυναμική.
ΑΠΟΨΗ: Ως φανατικός φίλος του Τσάρλι αλλά και έχοντας μια τάση να συμπαθώ τους ανθρώπους που δε μπορούν να ελέγξουν τις αδυναμίες και τα πάθη τους, τα οποία τους κοστίζουν καριέρες και την ίδια τους τη ζωή πολλές φορές, παρακολουθώ τα βήματα του αγαπημένου Τσάρλι από την εποχή του Στραβοί Πιλότοι στα F-16 και μετά. Τα σκαμπανεβάσματα πολλά στην καριέρα του Τσάρλι κι εκεί που ήρθε το Two And A Half Men και φάνηκε ότι βρήκε την ηρεμία του, να σου ένα τελευταίο ξέσπασμα να τον παρασύρει ξανά στην κατηφόρα των τελευταίων χρόνων. Μια πρόταση λοιπόν για να πρωταγωνιστήσει σε μια κωμωδία όπως το Mad Families ήταν αναμενόμενη και ευπρόσδεκτη, για οικονομικούς λόγους, για τον Σιν, ο οποίος προφανώς δεν έχει την άνεση να λέει όχι και να επιλέγει σενάρια.
Ο Φρεντ Γουλφ σκηνοθετεί και υπογράφει το σενάριο της ταινίας μαζί με τον Ντέιβιντ Σπέιντ. Γουλφ και Σπέιντ έχουν βρεθεί μαζί την εποχή του Saturday Night Live, με τον Γουλφ να υπογράφει αρκετά σκετσάκια. Ωστόσο, στη συγγραφή σεναρίων δεν είναι πολύ δυνατός ο Γουλφ. Προηγούμενες δουλειές του, για να πάρετε ένα δείγμα, είναι τα Black Sheep, Joe Dirt, Grown Ups, The House Bunny, Joe Dirt 2, με τα δύο τελευταία να φέρουν και την υπογραφή του ως σκηνοθέτη. Δε λέω, με αρκετές από τις παραπάνω ταινίες έχω γελάσει αλλά δε μπορώ να πω για καμία πως είναι μια καλή κωμωδία. Απλώς είχαν καλές στιγμές. Στο Mad Families υπάρχουν οι καλές στιγμές αλλά είναι πάρα πολύ λίγες και χαμένες μέσα στο πέλαγο του κακού χιούμορ και κυρίως του κακού κωμικού συγχρονισμού, κάτι που φαίνεται να οφείλεται κατά μεγαλύτερο βαθμό στο χειρισμό του Γουλφ.
"Δυστυχώς, αποτύχαμε", θα έπρεπε να δηλώνει σε όλους τους συντελεστές στο τέλος των γυρισμάτων ο Γουλφ, σε μια κρίση ειλικρίνειας και αντικειμενικότητας. Ούτε για τηλεοπτικό προϊόν δεν δικαιολογείται η ύπαρξη του Mad Families. Ακόμα και το κακό χιούμορ μπορεί να "περάσει" στο θεατή, αν υπάρχει ενέργεια στο φιλμ, τόσο από το σκηνοθέτη όσο και από του ηθοποιούς. Εδώ όλα κινούνται σε μια ευθεία αδιάφορη γραμμή, που στην ιατρική μεταφράζεται σε απόδειξη θανάτου του ασθενή. Όπου ασθενής, βάλε τον τίτλο της ταινίας και έχεις το τελικό πόρισμα.
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου