Είδος: Περιπέτεια, Κόμικ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Το Batman Begins του Κρίστοφερ Νόλαν είναι ένα εξαιρετικό φιλμ, όπως εξαιρετικά ήταν και τα δύο πρώτα Μπάτμαν του Τιμ Μπάρτον( Batman, Batman Returns), τα οποία, όμως, κινούνταν σε διαφορετικά πλαίσια. Το Batman Begins έφτιαξε έναν άλλο κόσμο. Σκοτεινό αλλά ρεαλιστικό, με το Γκόθαμ να είναι μια κανονική πόλη (το Σικάγο είναι στην ουσία), χωρίς γοτθικές παρεμβάσεις. Ο Νόλαν παίρνει όλο τον κόσμο του Σκοτεινού Ιππότη και προσπαθεί να τον κάνει όσο γίνεται πιο ρεαλιστικό, βάζοντας τον Μπρους Γουέην/ Μπάτμαν στο πρώτο πλάνο και ακολουθώντας βήμα βήμα την πορεία του, διεισδύοντας απόλυτα στον χαρακτήρα του. Ο Γουέιν είναι ένας ιδεαλιστής και ο Νόλαν τον τοποθετεί απέναντι σε μια κοινωνία παρηκμασμένη και διεφθαρμένη, κάτι που αποτελεί τον κύριο προβληματισμό του φιλμ. Ο Μπάτμαν είναι ένα σύμβολο και όχι ένας εκδικητής και αυτό τονίζεται τόσο από το σενάριο όσο και από σκηνές χαρακτηριστικές της ταινίας. Οι σκηνές με τον νεαρό Μπρους και τον πατέρα του, οι σκηνές με τον Άλφρεντ αλλά και η σκηνή που ο Μπρους στέκεται όρθιος μέσα στη σπηλιά, απέναντι σε έναν από τους μεγάλους φόβους του, τις νυχτερίδες, είναι μερικά από τα σημεία που προσδιορίζουν την ταυτότητα του φιλμ.
Αυτό που καταφέρνει εξαιρετικά το φιλμ είναι να δίνει σε όλους τους χαρακτήρες (και δεν είναι λίγοι) τον κατάλληλο χρόνο, για να παίξουν το ρόλο τους, αξιοποιώντας τους πάντες. Ο Γκόρντον και η σχέση του με τον Μπάτμαν χτίζονται εξαιρετικά, όπως το ίδιο και η σχέση με τον Λούσιους Φοξ. Ο Γκάρι Όλντμαν αποδεικνύεται εξαιρετική επιλογή για το ρόλο του Γκόρντον, ενώ ο Μόργκαν Φρίμαν στον -όχι και τόσο σημαντικό στα κόμικς- ρόλο του Λούσιους Φοξ, κρατάει το ρόλο κλειδί για το φιλμ, καθώς είναι ο άνθρωπος που βοηθά τον Γουέιν/ Μπάτμαν στην απόκτηση όλων αυτών των "παιχνιδιών", για τα οποία είναι γνωστός ο Μπάτμαν. Γράφοντας "ρόλο κλειδί" εννοώ ως προς την στροφή του φιλμ στο ρεαλισμό, οπότε δίνεται μια αρκετά πειστική εξήγηση για τον τεχνολογικά προηγμένο εξοπλισμό του Μπάτμαν. Έχουμε κι άλλους, όμως, χαρακτήρες! Ο πιστός μπάτλερ των Γουέιν, Άλφρεντ Πένιγουορθ, ενσαρκώνεται εδώ από τον Μάικλ Κέιν, δίνοντας άλλο κύρος στον ρόλο, ενώ το ερωτικό ενδιαφέρον του Μπρους Γουέιν βρίσκεται στα μάτια της- λίγο άχρωμης- Κέιτι Χολμς, η οποία, μαζί με τον Σίλιαν Μέρφι, που υποδύεται το Σκιάχτρο, αποτελούν ίσως τους δύο αδύναμους, υποκριτικά, κρίκους. Έχουμε επίσης τους Τομ Γουίλκινσον, ως Φαλκόνι, τον αρχιμαφιόζο του Γκόθαμ αλλά και τον Λίαμ Νίσον, ως ...μέντορα του Μπρους κατά την εκπαίδευσή του στο Θιβέτ. Και το εκπληκτικό είναι ότι όλοι αυτοί έχουν τη στιγμή τους μέσα στο φιλμ.
Ο άνθρωπος που είχε την πιο δύσκολη δουλειά είναι ο Κρίστιαν Μπέιλι. Ο Μπέιλι πρέπει να δώσει τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες (1.ο Μπρους με τον Άλφρεντ, 2. ο Μπρους στον έξω κόσμο, 3.ο Μπάτμαν) και τα καταφέρνει εξαιρετικά, έστω κι αν υπάρχουν στιγμές που θεωρείς ότι υπερβάλει φορώντας τη μάσκα του Μπάτμαν, κυρίως με τον τρόπο που χρησιμοποιεί τη φωνή του. Απ' την άλλη, όμως, η απεικόνιση του Μπρους Γουέιν είναι ίσως η πιο σωστή, η πιο λογική αν θέλετε, που έχουμε δει μέχρι σήμερα.
 |
Σκηνοθεσία:Christopher Nolan
Σενάριο:Christopher Nolan,
David S. Goyer
Παίζουν:Christian Bale,Michael Caine,
Liam Neeson |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο δισεκατομμυριούχος Μπρους Γουέιν αφήνει την πόλη του Γκόθαμ και γυρίζει τον κόσμο απένταρος με σκοπό να κατανοήσει τη φύση των εγκληματιών. Η αναζήτησή του τον οδηγεί σε μια μυστική λεγεώνα, όπου εκεί εκπαιδεύεται στις τεχνικές των νίντζα. Μετά από εφτά χρόνια, ο Γουέιν επιστρέφει στο Γκόθαμ και, ως Μπάτμαν, προσπαθεί να φέρει την τάξη στην πόλη, που ελέγχεται από τη μαφία και η διαφθορά έχει απλώσει παντού τα πλοκάμια της.
ΑΠΟΨΗ: Το 2005 είναι η χρονιά που ο υπερηρωικός κινηματογράφος φαίνεται να σοβαρεύει και να μεταπηδά σε μια περίοδο έντονου ρεαλισμού, προσδοκώντας την έλευση κοινού που πιο πριν δεν είχε σε υπόληψη της ταινίες βασισμένες σε κόμικς. Κύριος υπεύθυνος αυτής της μεταστροφής ήταν ο Κρίστοφερ Νόλαν και ποιός ιδανικότερος ήρωας για μια προσπάθεια ρεαλιστικής προσέγγισης, πέρα από αυτόν που δεν έχει υπερδυνάμεις, τον Μπάτμαν!
Το Batman Begins του Κρίστοφερ Νόλαν είναι ένα εξαιρετικό φιλμ, όπως εξαιρετικά ήταν και τα δύο πρώτα Μπάτμαν του Τιμ Μπάρτον( Batman, Batman Returns), τα οποία, όμως, κινούνταν σε διαφορετικά πλαίσια. Το Batman Begins έφτιαξε έναν άλλο κόσμο. Σκοτεινό αλλά ρεαλιστικό, με το Γκόθαμ να είναι μια κανονική πόλη (το Σικάγο είναι στην ουσία), χωρίς γοτθικές παρεμβάσεις. Ο Νόλαν παίρνει όλο τον κόσμο του Σκοτεινού Ιππότη και προσπαθεί να τον κάνει όσο γίνεται πιο ρεαλιστικό, βάζοντας τον Μπρους Γουέην/ Μπάτμαν στο πρώτο πλάνο και ακολουθώντας βήμα βήμα την πορεία του, διεισδύοντας απόλυτα στον χαρακτήρα του. Ο Γουέιν είναι ένας ιδεαλιστής και ο Νόλαν τον τοποθετεί απέναντι σε μια κοινωνία παρηκμασμένη και διεφθαρμένη, κάτι που αποτελεί τον κύριο προβληματισμό του φιλμ. Ο Μπάτμαν είναι ένα σύμβολο και όχι ένας εκδικητής και αυτό τονίζεται τόσο από το σενάριο όσο και από σκηνές χαρακτηριστικές της ταινίας. Οι σκηνές με τον νεαρό Μπρους και τον πατέρα του, οι σκηνές με τον Άλφρεντ αλλά και η σκηνή που ο Μπρους στέκεται όρθιος μέσα στη σπηλιά, απέναντι σε έναν από τους μεγάλους φόβους του, τις νυχτερίδες, είναι μερικά από τα σημεία που προσδιορίζουν την ταυτότητα του φιλμ.
Αυτό που καταφέρνει εξαιρετικά το φιλμ είναι να δίνει σε όλους τους χαρακτήρες (και δεν είναι λίγοι) τον κατάλληλο χρόνο, για να παίξουν το ρόλο τους, αξιοποιώντας τους πάντες. Ο Γκόρντον και η σχέση του με τον Μπάτμαν χτίζονται εξαιρετικά, όπως το ίδιο και η σχέση με τον Λούσιους Φοξ. Ο Γκάρι Όλντμαν αποδεικνύεται εξαιρετική επιλογή για το ρόλο του Γκόρντον, ενώ ο Μόργκαν Φρίμαν στον -όχι και τόσο σημαντικό στα κόμικς- ρόλο του Λούσιους Φοξ, κρατάει το ρόλο κλειδί για το φιλμ, καθώς είναι ο άνθρωπος που βοηθά τον Γουέιν/ Μπάτμαν στην απόκτηση όλων αυτών των "παιχνιδιών", για τα οποία είναι γνωστός ο Μπάτμαν. Γράφοντας "ρόλο κλειδί" εννοώ ως προς την στροφή του φιλμ στο ρεαλισμό, οπότε δίνεται μια αρκετά πειστική εξήγηση για τον τεχνολογικά προηγμένο εξοπλισμό του Μπάτμαν. Έχουμε κι άλλους, όμως, χαρακτήρες! Ο πιστός μπάτλερ των Γουέιν, Άλφρεντ Πένιγουορθ, ενσαρκώνεται εδώ από τον Μάικλ Κέιν, δίνοντας άλλο κύρος στον ρόλο, ενώ το ερωτικό ενδιαφέρον του Μπρους Γουέιν βρίσκεται στα μάτια της- λίγο άχρωμης- Κέιτι Χολμς, η οποία, μαζί με τον Σίλιαν Μέρφι, που υποδύεται το Σκιάχτρο, αποτελούν ίσως τους δύο αδύναμους, υποκριτικά, κρίκους. Έχουμε επίσης τους Τομ Γουίλκινσον, ως Φαλκόνι, τον αρχιμαφιόζο του Γκόθαμ αλλά και τον Λίαμ Νίσον, ως ...μέντορα του Μπρους κατά την εκπαίδευσή του στο Θιβέτ. Και το εκπληκτικό είναι ότι όλοι αυτοί έχουν τη στιγμή τους μέσα στο φιλμ.
Ο άνθρωπος που είχε την πιο δύσκολη δουλειά είναι ο Κρίστιαν Μπέιλι. Ο Μπέιλι πρέπει να δώσει τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες (1.ο Μπρους με τον Άλφρεντ, 2. ο Μπρους στον έξω κόσμο, 3.ο Μπάτμαν) και τα καταφέρνει εξαιρετικά, έστω κι αν υπάρχουν στιγμές που θεωρείς ότι υπερβάλει φορώντας τη μάσκα του Μπάτμαν, κυρίως με τον τρόπο που χρησιμοποιεί τη φωνή του. Απ' την άλλη, όμως, η απεικόνιση του Μπρους Γουέιν είναι ίσως η πιο σωστή, η πιο λογική αν θέλετε, που έχουμε δει μέχρι σήμερα.
Αν θέλεις να βρεις σημεία που πάσχει το φιλμ, τότε το δυνατό σημείο του, ο ρεαλισμός του, είναι αυτό που μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι γυρίζει μπούμερανγκ προς το τέλος του. Ένα, δύο πραγματάκια, όπως το ότι ένας ηλικιωμένος μπάτλερ δε μπορεί με τόση ευκολία να "ξεπετάξει" ένα μισθοφόρο (δε γράφω τίποτα παραπάνω, απλώς συγκρατήστε τη φράση πριν δείτε το φιλμ) δεν ταιριάζουν με το κλίμα που έχει φτιάξει ο Νόλαν, χωρίς ωστόσο, να "χαλάνε" τη συνολική εικόνα.
Από το πρώτο μισό του και τους λόγους που οδήγησαν τον Μπρους να γίνει ότι έγινε, τη δεύτερη πράξη και την επιβλητική πρώτη εμφάνιση του Μπάτμαν στην προβλήτα, μέχρι την πιο συμβατική για υπερηρωική ταινία τρίτη πράξη, το Batman Begins είναι ένα πολύ δυνατό φιλμ. Μια ιστορία με δουλεμένο σενάριο, με χαρακτήρες, με ανατροπές. Ο Νόλαν έδειξε ότι ήθελε να πάει σε άλλη κατεύθυνση τις ταινίες βασισμένες σε κόμικς και με το Batman Begins βάζει τα θεμέλια, για να ακολουθήσει τρία χρόνια μετά το πιο ολοκληρωμένο φιλμ της σειράς, το The Dark Knight.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου