Είδος : Κωμωδία
Το ζήτημα είναι αν το φιλμ άξιζε όλο αυτό το ντόρο που δημιουργήθηκε γύρω απ' το όνομά του. Είναι μια εύστοχη σάτιρα; Είναι κάτι παραπάνω από τις υπόλοιπες αμερικανικές κωμωδίες που βγαίνουν κάθε χρόνο; Δε μπορώ να πω ότι έχω ξεκάθαρη απάντηση! Είναι ένα φιλμ που αν δεις τη μορφή του έχει όλα τα χαρακτηριστικά της σάτιρας αλλά δε νιώθεις ότι είναι εύστοχη. Η πρώτη σκηνή του φιλμ (το κοριτσάκι που τραγουδά και από πίσω του εκτοξεύεται μια πυρηνική βόμβα)
είναι μια έξυπνη και πετυχημένη μορφή σάτιρας αλλά από εκεί και πέρα το φιλμ λειτουργεί περισσότερο σαν κωμωδία καταστάσεων, που στο ενδιάμεσο προσπαθεί να σατιρίσει πρόσωπα και γεγονότα, πολιτικά, καλλιτεχνικά αλλά και τον τρόπο λειτουργίας των ΜΜΕ. Στα της showbiz το κάνει πολύ πιο εύστοχα πάντως!
 |
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Σκηνοθεσία:Evan Goldberg,Seth Rogen Σενάριο:Dan Sterling,Seth Rogen Παίζουν:James Franco,Seth Rogen, Randall Park |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Άαρον Ράπαπορτ είναι εδώ και μια δεκαετία παραγωγός στο τηλεοπτικό σόου που παρουσιάζει ο Ντέιβ Σκάιλαρκ, με θέματα γύρω από τον καλλιτεχνικό χώρο. Θέλοντας να πετύχουν κάτι περισσότερο στην καριέρα τους και με την επιθυμία να κάνουν μια συνέντευξη που θα αφήσει εποχή, ανακαλύπτουν τυχαία ότι ο δικτάτορας της Βορείου Κορέας, Κιμ Γιόνγκ Ουν, είναι φανατικός θεατής του σόου τους. Οι δυο τους θα καταφέρουν να κλείσουν τη συνέντευξη με το δικτάτορα, όμως, η CIA μπλέκεται στο παιχνίδι ζητώντας τους να δολοφονήσουν τον Γιόνγκ Ουν.
ΑΠΟΨΗ: Η πρώτη ταινία που διάλεξα να σας παρουσιάσω για το 2015 είναι το πολυσυζητημένο The Interview. Η ταινία αποτέλεσε την πέτρα του σκανδάλου το τελευταίο διάστημα για τη SONY. Θύμα χακαρίσματος, τρομοκρατικές απειλές και απόφαση η ταινία να μην κάνει πρεμιέρα στην Αμερική στις 25 Δεκέμβρη του 2014 αλλά να προβληθεί σε επιλεγμένες αίθουσες, σε όσες τουλάχιστον επιθυμούσαν να την προβάλουν καθώς υπήρχαν απειλές για τρομοκρατικό χτύπημα στους κινηματογράφους που θα έπαιζαν το φιλμ. Σύμφωνα με έρευνα της CIA το χακάρισμα στη SONY αλλά και οι απειλές για τρομοκρατικά χτυπήματα προήλθαν από τη Βόρειο Κορέα, ενώ φυσικά η απέναντι πλευρά το διαψεύδει. Το αποτέλεσμα όλου αυτού του ντόρου; Εκπληκτική διαφήμιση του φιλμ με άμεση αντίδραση του κοινού και χιλιάδες ψήφους στο IMDB που το κατέτασσαν για αρκετές ημέρες στην κορυφή των κωμωδιών, "παράνομο κατέβασμα" του φιλμ με τους "τόνους" αλλά και προβληματισμός πάνω στο ζήτημα της λογοκρισίας . Είναι δυνατόν να απαγορεύεται η προβολή μιας ταινίας στους κινηματογράφους γιατί επιθυμεί να θίξει ένα πολιτικό πρόσωπο; Είναι δυνατόν να απαγορεύεται η προβολή οποιασδήποτε ταινίας από τους κινηματογράφους; Δε θεωρώ ότι χρειάζεται απάντηση σε τέτοια ερωτήματα. Στις ελεύθερες κοινωνίες και στους νοήμονες ανθρώπους κάποια πράγματα είναι αυτονόητα.
Το ζήτημα είναι αν το φιλμ άξιζε όλο αυτό το ντόρο που δημιουργήθηκε γύρω απ' το όνομά του. Είναι μια εύστοχη σάτιρα; Είναι κάτι παραπάνω από τις υπόλοιπες αμερικανικές κωμωδίες που βγαίνουν κάθε χρόνο; Δε μπορώ να πω ότι έχω ξεκάθαρη απάντηση! Είναι ένα φιλμ που αν δεις τη μορφή του έχει όλα τα χαρακτηριστικά της σάτιρας αλλά δε νιώθεις ότι είναι εύστοχη. Η πρώτη σκηνή του φιλμ (το κοριτσάκι που τραγουδά και από πίσω του εκτοξεύεται μια πυρηνική βόμβα)
Θα προσπαθήσω να ξεκαθαρίσω λίγο τη θέση μου από εδώ και κάτω, γιατί ίσως να μην καταλαβαίνετε αν τελικά το φιλμ μου άρεσε ή όχι. Αρχίζω λέγοντας ότι το φιλμ μου άρεσε. Ήταν αστείο, παρότι το σκατολογικό και σεξουαλικού περιεχομένου χιούμορ του μπορεί να ενοχλήσει μερικούς. Κάποιες στιγμές η σάτιρα ένιωσα να βρίσκει το στόχο της και αυτό μπαίνει στα συν του φιλμ. Μεγάλο ατού η χημεία των πρωταγωνιστών, βάζοντας μέσα και τον Ράνταλ Παρκ που υποδύεται τον δικτάτορα και αποτελεί επιτυχημένη επιλογή.
Αν χωρίσουμε το φιλμ σε τρία μέρη, θα βρούμε ένα πολύ καλό πρώτο μέρος, ένα μέτριο δεύτερο (μικρής διάρκειας) και ένα καλό τρίτο. Δύο στα τρία, ας πούμε. Σχετικά καλός απολογισμός!
Αυτό που σε "χαλάει" λίγο με το The Interview είναι ότι θα μπορούσε να είναι περισσότερα από αυτό που τελικά είναι. Είναι στην ουσία ένα καλαμπούρι από αυτά που κάναμε στο σχολείο, σαν ένα βγάλσιμο της γλώσσας στο δικτάτορα της Βορείου Κορέας, που είτε αποφεύγει είτε δε μπορεί να εμβαθύνει και να γίνει μια καυστική σάτιρα. Ομολογώ πάντως ότι εντυπωσιάστηκα για το θέμα που διάλεξε ο Ρόγκεν ως συν-σεναριογράφος και το θεωρώ τολμηρό για όλους όσους συμμετείχαν στο φιλμ, καθώς ο Κιμ Γιουνγκ Ον δε φημίζεται για το χιούμορ του και την ανοχή του στα καλαμπούρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου