Cliffhanger (1993)

Είδος: Περιπέτεια, Δράσης

ΒΑΡΟΜΕΤΡΙΚΟ ΧΑΜΗΛΟ

Σκηνοθεσία:Renny Harlin

Σενάριο:Michael France,Sylvester Stallone

Παίζουν:Sylvester Stallone, John Lithgow, 

Michael Rooker

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ:Ο Gabe Walker καλείται να σώσει μια ομάδα ανθρώπων που έχουν αποκλειστεί σε μια χιονισμένη πλαγιά, ύψουν 4.000 ποδιών. Στο ίδιο σημείο πριν από ένα χρόνο είχε σκοτωθεί η σύντροφος του καλύτερού του φίλου μπροστά στα μάτια του. Όταν θα φτάσει στο επικίνδυνο σημείο θα ανακαλύψει ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι επικίνδυνοι και οπλισμένοι, και ψάχνουν για εκατοντάδες κλεμμένα δολάρια. (Cine.gr)

ΑΠΟΨΗ: Το 1993, η χρονιά που γυρίστηκε το Cliffhanger, ήταν κρίσιμο σημείο για την καριέρα του Σταλόνε. Τα δύο προηγούμενα χρόνια αποφάσισε να γυρίσει δύο κωμωδίες, οι οποίες δεν πήγαν καλά, ενώ τρία χρόνια πριν είχε βγήκε στους κινηματογράφους το Ρόκι 5, με κοινό και κριτικούς να μην το υποδέχονται θερμά. Χρειάζονταν μια μεγάλη επιτυχία για να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση.  Έτσι ο απόλυτος action hero επιστρέφει στα γνωστά του λημέρια και μάλιστα δυναμικά.

  Στη σκηνοθεσία ο φορμαρισμένος τότε Renny Harlin, ερχόμενος από την επιτυχία του δεύτερου Πολύ Σκληρός Για Να Πεθάνει, κάνει μια εξίσου θεαματική δουλειά με την προηγούμενη ταινία του και μας δίνουν, μαζί με τον πρωταγωνιστή του, ένα από τα καλύτερα περιπετειώδη θρίλερ της δεκαετίας του '90.

  Το σενάριο δεν πείθει ιδιαίτερα είναι η αλήθεια αλλά όλο το φιλμ είναι τόσο θεαματικό και γρήγορο, που καλύπτει την αναληθοφάνεια της υπόθεσης. Από την πρώτη εξαιρετική σκηνή της διάσωσης με το συρματόσχοινο (υποψήφια για καλύτερη σκηνή δράσης στα  βραβεία του MTV), το Cliffhanger υπόσχεται κάποια πράγματα στο θεατή και στην πορεία κρατάει το λόγο του. Αρκετές αξιόλογες σκηνές δράσης, αγωνία, θεαματικά σταντς και ερμηνείες πάνω του μετρίου από όλο το καστ. Σταλόνε από τη μία, που το παρακάνει με τις νταηλίδικες ατάκες (έπρεπε όμως να μαζέψει το κοινό του ξανά, όπως είπαμε) αλλά ωστόσο είναι μέσα στα νερά του και από την άλλη ο κακός του Λίθγκοου, ο οποίος κινείται στα πλαίσια των κακών του Πολύ Σκληρός Για Να Πεθάνει, στη λογική της διαβολικής ιδιοφυΐας, αλλά μπορεί να τον βρείτε λίγο υπερβολικό. Μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε στις αρχές των '90ς και ακόμα υπήρχαν κάποια στάνταρ για το πως πρέπει να είναι ο καλός και πως ο κακός στις περιπέτειες του Χόλιγουντ.

  Εννοείται, ότι κύριος υπεύθυνος για την πολύ καλή λειτουργία της ταινίας είναι ο σκηνοθέτης της και κατόπι ο μοντέρ και ο υπεύθυνος φωτογραφίας. Ο Χάρλιν λοιπόν αξιοποιεί τα φυσικά στοιχεία και τη φύση την ίδια στο έπακρο. Οι απόκρημνες και χιονισμένες βουνοπλαγιές βοηθούν να δημιουργηθεί μεγαλύτερη αγωνία στο θεατή και η άγρια ομορφιά της Αμερικανικής φύσης, πρωταγωνιστεί εξίσου με τον Σταλόνε.

  Η συγκεκριμένη ταινία, νομίζω ότι οφείλει πολλά και στους κασκαντέρ της καθώς βλέπουμε μερικά από τα πιο δύσκολα και θεαματικά σταντς, που έχουν γίνει μέχρι σήμερα.

 Ακόμα κι αν δεν ανήκετε στη γκάμα των θεατών που αρέσκονται να βλέπουν το Σταλόνε στην οθόνη, μην σνομπάρετε το Cliffhanger. Θα σας προσφέρει ένα αρκετά ψυχαγωγικό δίωρο, από αυτά που το Χόλιγουντ φτιάχτηκε για να προσφέρει.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων

Cine.gr