Είδος: Γουέστερν, Περιπέτεια, Δράση
ΑΠΟΨΗ : Το 1933 ξεκινά η ιστορία του Μοναχικού Καβαλάρη με ένα ραδιοφωνικό σήριαλ, το οποίο έφτασε τον αριθμό των 2.956 επεισοδίων. Ακολούθησε η κλασική τηλεοπτική σειρά από το 1949 έως το 1957, δεκάδες βιβλία, κόμικς και μερικές κινηματογραφικές ταινίες. Ο πιο αναγνωρίσιμος Lone Ranger είναι ο Clayton Moore, ο οποίος υποδύθηκε το χαρακτήρα στο τηλεοπτικό σήριαλ. Οι σημερινοί τριαντάρηδες και λίγο μεγαλύτεροι, είμαι σίγουρος, ότι έχουν παρακολουθήσει επεισόδια της σειράς κατά τα πρωινά του Σαββάτου και της Κυριακής στη δεκαετία του '90, μέσα απ' την τηλεοπτική συχνότητα του ΑΝΤ1. Ο ρόλος του Τόντο, του Ινδιάνου συντρόφου του Ranger, κάνει την εμφάνισή του στο 11ο επεισόδιο της ραδιοφωνικής σειράς (γιατί έπρεπε να έχει κάποιον να μιλάει μαζί του ο Lone Ranger, όπως έχει αναφέρει ο σεναριογράφος της σειράς, Fran Striker) και έκτοτε παραμένουν αχώριστοι.
Χορταστικό σαν θέαμα (ειδικά στο τελευταίο 30λεπτο), γεμάτο σινεφιλικές αναφορές από τον Τζον Φόρντ μέχρι το Σέρτζιο Λεόνε και τον Κλιντ Ίστγουντ, το Lone Ranger επιχειρεί να φρεσκάρει το μύθο. Ο Βερμπίνσκι βγάζει το εξάσφαιρο, που ακούει στο όνομα Ντεπ και βασίζεται πάνω του, τοποθετεί δίπλα του τον αρκετά καλό ηθοποιό Άρμι Χάμμερ στον ρόλο του Μοναχικού Καβαλάρη και ποντάρει στους εκλεκτούς καρατερίστες Γουίλκινσον, Μπόναμ-Κάρτερ και Πέππερ. Καλοί ηθοποιοί και σε χρέη παραγωγού ο Μπρουκχάϊμερ και ένας σκηνοθέτης, που έχει αποδείξει πως ξέρει να φτιάχνει παραμύθια, άρα μέχρι εδώ, όλα καλά.
 |
ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ
Σκηνοθεσία:Gore Verbinski
Σενάριο:Justin Haythe,
Ted Elliott, Terry Rossio
Παίζουν:Johnny Depp,
Armie Hammer, William Fichtner
|
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ : Μια ομάδα Τεξανών αστυνόμων κυνηγάει τη συμμορία του Μπουτς Κάβεντις. Η συμμορία, όμως, στήνει ενέδρα και πετυχαίνει να σκοτώσει όλους τους διώκτες της. Μόνο ένας επιβιώνει, ο οποίος αναρρώνει υπό τη σωτήρια βοήθεια ενός Ινδιάνου, του Τόντο. Πλέον, ο αστυνόμος φοράει μαύρη μάσκα, καβαλάει το λευκό του άλογο, τον Σίλβερ, και με τον Τόντο πάντα κοντά αποζητά εκδίκηση επί των παρανόμων που παραλίγο να τον σκοτώσουν, αλλά κι επί όσων αψηφούν τον νόμο. (Cine.gr)
ΑΠΟΨΗ : Το 1933 ξεκινά η ιστορία του Μοναχικού Καβαλάρη με ένα ραδιοφωνικό σήριαλ, το οποίο έφτασε τον αριθμό των 2.956 επεισοδίων. Ακολούθησε η κλασική τηλεοπτική σειρά από το 1949 έως το 1957, δεκάδες βιβλία, κόμικς και μερικές κινηματογραφικές ταινίες. Ο πιο αναγνωρίσιμος Lone Ranger είναι ο Clayton Moore, ο οποίος υποδύθηκε το χαρακτήρα στο τηλεοπτικό σήριαλ. Οι σημερινοί τριαντάρηδες και λίγο μεγαλύτεροι, είμαι σίγουρος, ότι έχουν παρακολουθήσει επεισόδια της σειράς κατά τα πρωινά του Σαββάτου και της Κυριακής στη δεκαετία του '90, μέσα απ' την τηλεοπτική συχνότητα του ΑΝΤ1. Ο ρόλος του Τόντο, του Ινδιάνου συντρόφου του Ranger, κάνει την εμφάνισή του στο 11ο επεισόδιο της ραδιοφωνικής σειράς (γιατί έπρεπε να έχει κάποιον να μιλάει μαζί του ο Lone Ranger, όπως έχει αναφέρει ο σεναριογράφος της σειράς, Fran Striker) και έκτοτε παραμένουν αχώριστοι.
Απ' το 2002 υπήρχε στα σκαριά η κινηματογραφική διασκευή του Μοναχικού Καβαλάρη αλλά για κάποιο λόγο δεν προχωρούσε. Ίσως γιατί τα γουέστερν είχαν ξεφτίσει σαν είδος, ίσως γιατί ο ίδιος ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας ήταν παλιάς κοπής και η γενικότερη φιλοσοφία του θεωρείτο ξεπερασμένη... Ποιός ξέρει... Φτάσαμε πάντως στο 2013 και ο Μοναχικός Καβαλάρης καβάλησε ξανά το πιστό του άλογο, Σίλβερ, και μαζί με τον Τόντο επέστρεψαν στην απονομή δικαιοσύνης.
Χορταστικό σαν θέαμα (ειδικά στο τελευταίο 30λεπτο), γεμάτο σινεφιλικές αναφορές από τον Τζον Φόρντ μέχρι το Σέρτζιο Λεόνε και τον Κλιντ Ίστγουντ, το Lone Ranger επιχειρεί να φρεσκάρει το μύθο. Ο Βερμπίνσκι βγάζει το εξάσφαιρο, που ακούει στο όνομα Ντεπ και βασίζεται πάνω του, τοποθετεί δίπλα του τον αρκετά καλό ηθοποιό Άρμι Χάμμερ στον ρόλο του Μοναχικού Καβαλάρη και ποντάρει στους εκλεκτούς καρατερίστες Γουίλκινσον, Μπόναμ-Κάρτερ και Πέππερ. Καλοί ηθοποιοί και σε χρέη παραγωγού ο Μπρουκχάϊμερ και ένας σκηνοθέτης, που έχει αποδείξει πως ξέρει να φτιάχνει παραμύθια, άρα μέχρι εδώ, όλα καλά.
Το μόνο πράγμα που με ενόχλησε στο Μοναχικό Καβαλάρη είναι ότι παρουσιάζονται όλοι οι χαρακτήρες αρκετά κωμικοί. Ειδικά ο Τόντο του Ντεπ, φτάνει στα όρια της καρικατούρας θυμίζοντας αρκετές φορές τον Τζακ Σπάροου, των Πειρατών της Καραϊβικής. Δε λέω...γελάς...αλλά δε χρειάζεται ίσως τόση κωμωδία. Τουλάχιστον θα έπρεπε να παρουσιαστεί λίγο πιο σοβαρός ο Μοναχικός Καβαλάρης και όχι σαν ένας γκαφατζής δικηγόρος, που κατά λάθος βρίσκεται εκεί που βρίσκεται.
Ομολογώ πως περίμενα τα χειρότερα διαβάζοντας τις ξένες κριτικές για το Μοναχικό Καβαλάρη και βλέποντας την ταινία μπορώ να καταλάβω γιατί ο Χάμμερ κατακεραύνωσε σε συνέντευξή του τους αμερικανούς κριτικούς, λόγω του ότι κριτίκαραν την ταινία πριν ακόμα προβληθεί, δημιουργώντας αρνητικό κλίμα.
Αν λοιπόν ανήκετε στη γενιά που γνωρίζει τι εστί Μοναχικός Καβαλάρης, το μόνο που είναι πιθανό να σας ενοχλήσει είναι το μεγάλο κωμικό κομμάτι της ταινίας. Δε νομίζω όμως ότι δε θα νιώσετε ευχαρίστηση βλέποντας το μασκοφόρο ήρωα να επιστρέφει και να επιτίθεται στους κακούς με την οβερτούρα από το Γουλιέλμο Τέλλο του Ροσίνι, το σήμα κατατεθέν του Lone Ranger, να τον συντροφεύει και εδώ!
"Hi! Yooo! Silver!", λοιπόν!
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου